Θυμάμαι σαν τώρα τον καιρό που η ΕΠΟ προβληματιζόταν πάνω στο ζήτημα «Οτο Ρεχάγκελ», δηλαδή πάνω στο αν έπρεπε ή όχι να τον πιέσει να συνεχίσει στον εθνικό πάγκο και στο ποιος θα ήταν ο κατάλληλος διάδοχος του Γερμανού Βασιλιά.
Και κοιτάζω πίσω, στα αποτελέσματα του Πορτογάλου προπονητή, από τον Αύγουστο του 2010, που έπιασε δουλειά, μέχρι σήμερα. Κοιτάζω αυτό το αδιανόητο 60% νίκη, που είναι καλύτερο ποσοστό και από αυτό που είχε ο Οτο (50%, αλλά σε περισσότερα ματς), κοιτάζω το «4 ήττες σε 40 αγώνες», το ρεκόρ των περισσότερων σερί αγώνων χωρίς ήττα (17), την αήττητη πρόκριση στο Euro 2012, τη θέση στην 8άδα του Euro, και βλέπω μπροστά μου αυτό που έρχεται, από προχθές, την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Τι έκανε σε λιγότερο από 3,5 χρόνια αυτός ο προπονητής; Συνδύασε την αποτελεσματικότητα του προκατόχου του, ο οποίος είναι ένας ομοσπονδιακός τεχνικός - μνημείο για τους Ελληνες, με την εκπόνηση ενός σχεδίου που -για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας- βάζει προδιαγραφές λειτουργίας του εθνικού ποδοσφαίρου. Ο Σάντος καταφέρνει μέχρι σήμερα να συνδυάζει τη δουλειά της βιτρίνας με τη δουλειά της αποθήκης. Ως ο πρώτος προπονητής στην ιστορία που κατέβηκε στην αποθήκη, για την ακρίβεια έσκαψε και έφτιαξε την αποθήκη, έστησε το εργοστάσιο για να παράξει για πρώτη φορά στην ιστορία εθνικό ποδόσφαιρο από την προεφηβική ηλικία.
Δεν θα μπορούσε η Ελλάδα ούτε στον ύπνο της να φανταστεί τόσο επιτυχημένη επιλογή στη διαδοχή του Βασιλιά της. Πολύ περισσότερο μάλιστα από τη στιγμή που δεν είχε το μπάτζετ για να ψωνίσει έναν εγνωσμένης αξίας και εμπειρίας ομοσπονδιακό προπονητή, δηλαδή έναν με βιογραφικό σε πάγκους εθνικών ομάδων που να πείθει για την ικανότητα και την αποτελεσματικότητά του ως εθνικός προπονητής, ο οποίος άλλωστε αν ερχόταν θα ασχολιόταν, όπως ο Οτο, μόνο με τη βιτρίνα.
Ο Σάντος της κάνει της Ελλάδας πολύ περισσότερα από όσα και ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί και να υποσχεθεί. Της φροντίζει και της βελτιώνει τη βιτρίνα, την ίδια ώρα που της μαθαίνει να αρχίσει να παράγει εθνικό ποδόσφαιρο. Μου μοιάζει πολύ δύσκολο να τον πείσουν να παραμείνει μετά το Μουντιάλ, εφόσον όλα κυλήσουν καλά το βράδυ της Τρίτης και εξασφαλιστεί το εισιτήριο για τη Βραζιλία, κι άρα πολύ πιθανό να αποχωρήσει μετά από αυτό. Και αντιλαμβάνομαι ότι η σημερινή ΕΠΟ έχει μπροστά της πιο δύσκολη δουλειά από αυτή που είχε η προηγούμενη, όταν μετρούσε την απόφαση της αντικατάστασης ή παραμονής του Ρεχάγκελ και έψαχνε τον επόμενο.
Αν δεν καταφέρει να πείσει τον Πορτογάλο να συνεχίσει, μια ομοσπονδία που δεν έχει να προσφέρει πολλά λεφτά για να δώσει κίνητρο σε ένα μεγάλο και πεπειραμένο όνομα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, θα έχει μπροστά της την πιο δύσκολη αποστολή που είχε ποτέ στη διάρκεια των τελευταίων 12-13 ετών.
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου