Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Να γιατί μας «πάει» η διαιτησία!

Ο Δημοσθένης Καρμοίρης αναλύει τους λόγους του διεθνή σεβασμού στο… πακέτο «ελληνικό ποδόσφαιρο» και γράφει για τη στάση αναμονής που θα τηρήσει η Εθνική στο Βουκουρέστι με το βλέμμα στη Βραζιλία να… γυαλίζειΔεν κουβεντιάζουμε για εύνοια. Προστασία, ίσως, μια «άλφα» τέλος πάντων. Σεβασμός όμως, 100%.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι πια «του πεταμού». Έχει κύρος, διαθέτει αξιοπρέπεια και ένα «ειδικό βάρος», όπως και να το κάνουμε.
Η Εθνική Ομάδα έχει στυλ, έχει ένα χαρακτηριστικό τρόπο παιχνιδιού – ναι, ΟΚ, της σκοπιμότητας συνήθως, αλλά παίρνει κατά συντριπτική πλειοψηφία τα αποτελέσματα που αναζητά – είναι υπολογίσιμη δύναμη παγκοσμίως.

Όλα αυτά εξασφαλίστηκαν και εδραιώθηκαν στο πέρασμα της τρέχουσας δεκαετίας. Και είναι, προφανώς, η «εξαργύρωση» του «Έπους της Πορτογαλίας».
Ύστερα από τον ανεπανάληπτο, τον μυθικό, τον «παραμυθένιο» (κι όμως, πέρα για πέρα αληθινό) θρίαμβο του 2004, το ελληνικό ποδόσφαιρο και η Εθνική Ομάδα έδωσαν συνέχεια στις επιτυχίες. Στην πρόοδο, την εντυπωσιακή άνοδο, την αδιαμφισβήτητη καταξίωση της χώρας μας, στο διεθνές forum υψηλών ποδοσφαιρικών ταχυτήτων.

Η κορυφαία «κατάκτηση» για την Εθνική μας είναι ότι έχει καταγράψει από τότε, «κληρονομικά» από την Πορτογαλία, μια (σχεδόν) αδιάλειπτη παρουσία στα κορυφαία ποδοσφαιρικά ραντεβού – και με το καλό την Τρίτη θα προστεθεί από το Βουκουρέστι ο ζητούμενος κρίκος στην αλυσίδα της παρουσίας της σε Mundial και Euro.
Είναι μια ομάδα συμπαγής, διόλου ευκατάβλητη για οποιονδήποτε αντίπαλο. Ισπανία θέλετε; Γερμανία, Αγγλία, Πορτογαλία, ως και Βραζιλία ή Αργεντινή; Για να τη νικήσουν θα… φτύσουν αίμα.
Η ηττοπάθεια του παρελθόντος εξαλείφθηκε. Η Εθνική Ομάδα αρχίζει τους αγώνες, μπαίνει στα γήπεδα με νικηφόρο πνεύμα.
Μαζί της, ο Έλληνας ποδοσφαιριστής είναι πλέον μόνιμα στο μεταγραφικό στόχαστρο των Ευρωπαίων μάνατζερ και κάποιοι πληρώνονται αδρά για να πεισθούν να ξενιτευτούν.

Παίζουμε μπάλα και με τον «Μιχαλάκη»

Ψάχνουμε λοιπόν μετά από όλα αυτά να βρούμε γιατί ο Προένσα «έκλεινε μάτι» στη γαλανόλευκη την περασμένη Παρασκευή; Γιατί στην… υποψία οφσάιντ του πρώτου γκολ του Μήτρογλου έτρεξε με… τα 1.000 στη σέντρα;
Γιατί έστειλε για…ντους τον Λάζαρ με συνοπτικές διαδικασίες, βγάζοντας με ευκολία τις δύο κίτρινες μέσα σε ελάχιστα λεπτά;
Γιατί έπαιξε, γενικά, έδρα με το παραπάνω στο Καραϊσκάκη;
Τι συμπατριώτης του Σάντος και… τρίχες κατσαρές! Εδώ το δεξί χέρι του Μισέλ Πλατινί, στην UEFA, είναι Έλληνας: Ο Θόδωρος ο Θεοδωρίδης.
Στα κέντρα αποφάσεων του ευρωπαϊκού και του διεθνούς ποδοσφαίρου εντοπίζεται ελληνικό στοιχείο. Ελλαδικό και κυπριακό. Με σοβαρούς παράγοντες στα μέσα και στα έξω.
Μέχρι και οι Έλληνες διαιτητές αντιμετωπίζονται αλλιώς τα τελευταία χρόνια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Δεν υπονοώ το παραμικρό, για όνομα του Θεού, δεν φωτογραφίζω παρασκήνια και αθέατες συναλλαγές.
Όλα μαζί, συνολικά το «πακέτο» ελληνικό ποδόσφαιρο, συνθέτουν ένα ισχυρό κεφάλαιο πια. Το οποίο όχι μόνο δεν περνάει απαρατήρητο, αλλά περισσεύει και ο σεβασμός γι’ αυτό.
Όπως παραδοσιακά «παίζονται» διεθνώς μια Ισπανία, μια Ιταλία, η Γαλλία από τότε που κάθισε στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική πρωτοκαθεδρία ο «Μιχαλάκης».
Η Ελλάδα παίρνει και τα απαραίτητα σφυρίγματα «στήριξης» όπως κάθε αξιοσέβαστη ομάδα στους αγωνιστικούς χώρους.
Και καλά κάνει!

Για τη ρεβάνς του Βουκουρεστίου θέλω να τονίσω ότι θα φοβόμουνα την αδιάφορη Εθνική ή μια πολύ κακή, συνολική βραδιά της ομάδας μας, όπως εκείνη στη Βοσνία π.χ.
Επειδή όμως οι διεθνείς μας είναι συνειδητοποιημένοι για τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, για την «κόλαση» που θα ζήσουν στη Ρουμανία, για το σκληρό και προκλητικό παιχνίδι των γηπεδούχων, για ένα σωρό λόγους που το 3-1 δεν επιτρέπει έτσι κι αλλιώς να τρέφονται αυταπάτες πρόκρισης «διά περιπάτου» και επειδή… γυαλίζουν τα μάτια τους ατενίζοντας τη Βραζιλία, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Θα δούμε μια ψυχωμένη Ελλάδα, αποφασιστική και ψύχραιμη να γυρίσει από εκεί με την πρόκριση. Εκτιμώ ότι ο Πιτσούρκα κάνει λάθος: Δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει μια ομάδα που θα παραταχθεί παθητικά.
Νομίζω ότι οι οδηγίες του Σάντος θα έχουν σαφές στίγμα «αναμονής των Ρουμάνων», αλλά όχι οπισθοχώρησης και… ο Θεός να βάλει το χέρι του με τους βομβαρδισμούς των γηπεδούχων!
Θα δώσουμε γήπεδο προφανώς, αλλά για να τους αποκοιμίσουμε και να τους ενταφιάσουμε τα όποια όνειρα ανατροπής του πρώτου αποτελέσματος, με αιφνίδιο χτύπημα.
Πιστεύω σε πρόκριση, πιστεύω και σε ελληνικό γκολ εκεί..Πηγή: sportdog.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: