Όχι, ρε, σου λένε κάποιοι. Ο πρόεδρος πρέπει να αγαπάει την ομάδα και να βάζει λεφτά. Ρε, κορόιδα, είναι δυνατόν να μην αγαπάει, να μην πονάει την ομάδα όταν θα επενδύει τα λεφτουδάκια του; Το ζήτημα δεν είναι μόνον να αγαπάει, αλλά και να μην μας το παίζει αγαπητικός της βοσκοπούλας, δηλαδή της ομαδάρας.
Σου λέω, λοιπόν, ότι το βαθμό επαγγελματισμού και σοβαρότητας στο εγχώριο ποδόσφαιρο τον ορίζει ο μεγαλομέτοχος των ομάδων, όχι οι παίκτες, ούτε οι προπονητές. Και, με αφορμή το ξου στον Αναστόπουλο καπάκι μετά την ήττα του Πλατανιά από τον Εργοτέλη, σου ρίχνω το ακαδημαϊκόν συμπέρασμα:
Η προχειρότητα των ελληνικών ΠΑΕ αποθεώνεται όχι τόσο στην απόλυση του προπονητή, όσο στην πρόσληψη. Γίνεται η συμφωνία ανάμεσα στον επαγγελματία και τον ερασιτέχνη άνευ κριτηρίων. Τι άλλο να περιμένεις; Η ήττα φέρνει την απόλυση.
Δεν προσλαμβάνει με αντικειμενικά και, κυρίως, με προσωπικά κριτήρια τον προπονητή το αφεντικό της ΠΑΕ. Βεβαίως με προσωπικά κριτήρια διότι υποτίθεται ότι ο επιχειρηματίας οφείλει να συνεργάζεται συστηματικά με τον μάστορα στον οποίο αναθέτει την ομάδα.
Συνεργασία προέδρου με προπονητή πάνω σʼ ένα πλάνο, όχι κουτουρού μπουγάτσα. Επειδή, όμως, δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα κάθε αγωνιστική θα απολύεται ένας προπονητής.
Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ αντιβεντέτα που συνεχίζει να κάνει σουξέ, γράφει ο apodytiriakias.gr
Δεν τον πιάνει το μάτι στου τον Βαλβέρδε. Φάτσα μανιαμούνια. Δεν θα τον έπαιρνα ποτέ στην ομάδα μου για προπονητή.
Εδώ και 40 χρόνια τα ζάρια έχουν πέσει και δεν αλλάζει τίποτα. Ο αρχηγός στο ποδόσφαιρο είναι ο προπονητής. Απ' αυτόν αρχίζει η ομάδα. Απ' αυτόν εξαρτάται η πορεία της ομάδας. Αυτός είναι που μπορεί να θάψει έναν παίκτη, όπως και να τον ανεβάσει αγωνιστικά και χρηματιστηριακά.
Τον προπονητή, λοιπόν, τον θέλω ηγετικό. Προσωπικότητα. Να μου προκαλεί εμπιστοσύνη, αλλά και να εμπνέει τους παίκτες. Να, όμως, που υπάρχουν και προπονητές αντιβεντέτες, όπως ο παραμύθι φούρναρης Βάσκος Ερνέστος Βαλβέρδε. Κατά τα άλλα σοβαρός κύριος, χαμηλών τόνων βέβαια, καμμία σχέση με τον επιδειξία Μουρίνιο.
Γράφουμε για τον Βαλβέρδε, με την ευκαιρία ότι σήμερα συμπλήρωσε τα 50 του χρόνια, γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1964, για να σημειώσουμε το εξής. Όσο να 'ναι μας φαίνεται ψιλοπερίεργο που κάποιος παίκτης ή, προπονητής που πέρασε από ελληνική ομάδα συνεχίζει την καριέρα του σ' ένα επίπεδο ανώτερο απ' αυτό που τον είχαμε τοποθετήσει. Γιατί; Επειδή παίρνουμε σα δεδομένο το χαμηλώτερο επίπεδο, δηλαδή την Ελλάδα.
Ο Βαλβέρδε ήρθε δυο φορές στον Ολυμπιακό και έφυγε με πρωταθλήματα. Θα μπορούσε να είχε αποτύχει, εννοώ να θεωρούνταν αποτυχημένος. Κι όμως, να που κάνει σουξέ σε πρωτάθλημα καλύτερο από το ελληνικό, στο ισπανικό. Έχει μια θαυμάσια σαιζόν με την Αθλέτικ Μπιλμπάο που βρίσκεται σε τροχιά τσάμπιονς ληγκ. Ποιος; Ο μανιαμούνιας.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου