Το είχε ανάγκη, το δικαιούταν και το άξιζε αυτό το βράδυ ο Παναθηναϊκός. Είχε κάμποσο καιρό να το ζήσει με τέτοιο ταυτόχρονο τρόπο στα δύο μεγαλύτερα αθλήματα και με τόσο εμφαντικό και δίκαιο τρόπο.
Ξεκινώντας από το μπάσκετ που πήρε και την πρώτη κούπα της χρονιάς για τον Παναθηναϊκό, δεν υπάρχουν και πολλά να πούμε.
Εκτός από το ότι για μια ακόμα φορά αυτή η ομάδα, επιβεβαίωσε το όνομά της, τον εαυτό της και όσους εξακολουθούν να την θεωρούν κορυφαία ομάδα όλων των εποχών και σε όλα τα αθλήματα τα αθλήματα.
Το εμφαντικό 90-53 και κυρίως η άνεση και ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε, μιλάει από μόνο του. Και λέει ότι αυτή η ομάδα, ότι και να γίνει ότι και να περάσει από πλευράς δοκιμασιών πάσης φύσεως και ξέρει και μπορεί πάντα να δείχνει το όνομά της σε όλη του την μεγαλοπρέπεια μέσα στο παρκέ.
Περισσότερα λόγια δεν χρειάζονται. Εκτός από ένα μεγάλο μπράβο σε όλους σε αυτή την ομάδα από πάνω μέχρι κάτω, καθώς αυτό ακριβώς είναι και το μεγάλο της όπλο. Το ότι είναι ΟΜΑΔΑ όλοι μαζί ο καθένας στον ρόλο του και στον τομέα του, από τον πρόεδρο και τον προπονητή, μέχρι τους παίκτες και τον φυσικοθεραπευτή.
Σε σχέση με το ποδόσφαιρο τώρα.
Όποιος δεν έχει δει το παιχνίδι και δει το τελικό 2-1, μάλλον δεν έχει δει τίποτε. Κάτι το οποίο μάλλον συνέβη με τον προπονητή του ΠΑΟΚ που με τις ατυχείς έως αστείες δηλώσεις του μετά το παιχνίδι, έδειξε ότι όχι μόνο δεν πάτησε ποτέ το πόδι του κι αυτός και η ομάδα του στη Λεωφόρο, αλλά μάλλον... δεν είδε και το ματς.
Αν κάτι μπορεί να πεις οποιοσδήποτε για αυτό το παιχνίδι και το τελικό σκορ, είναι ότι όχι μόνο το 2-1 είναι μαγική εικόνα, αλλά ο ΠΑΟΚ γλίτωσε κυριολεκτικά από μια συντριβή που θα την κουβάλαγε πολύ βαριά στις αποσκευές του, κάνοντας την επιστροφή του στην Θεσσαλονίκη μάλλον προβληματική.
Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός έκανε την καλύτερη εμφάνισή του φέτος, αλλά το σίγουρο είναι πως κέρδισε ακριβώς γιατί έπαιξε πολύ-πολύ καλή μπάλα.
Με απίστευτο πρεσάρισμα από το πρώτο λεπτό, με ανάπτυξη απ' όλες τις πτέρυγες, με πάθος που έδειχνε ότι δεν υπήρχε περίπτωση ότι και να γινόταν να μην πάρει αυτό το παιχνίδι και το σημαντικότερο με σωστή τακτική και σωστό ποδόσφαιρο.
Αυτό είναι και το μεγάλο μάθημα από το σημερινό παιχνίδι για τον Παναθηναϊκό, καθώς εγώ επιμένω ότι μαθήματα πρέπει να παίρνεις και από τις νίκες και όχι κατ' ανάγκη από τις στραβές.
Και για να γίνω και λίγο κακός, γιατί στις νίκες μπορείς να είσαι και... κακός χωρίς να παρεξηγείσαι, ελπίζω να κατάλαβε σήμερα ο Αναστασίου πόσο αδικεί πριν απ' όλα την ίδια την δουλειά του και όσα κάνει με αυτή την ομάδα φέτος, με δηλώσεις του στιλ "μας έλειπε ο Φιγκερόα... αλλά γι' αυτό πήραμε τον Πέτριτς και θα το καλύψουμε" όταν έτσι προσπάθησε να εξηγήσει και να δικαιολογήσει την ήττα από την Τρίπολη μια εβδομάδα πριν.
Καθώς φάνηκε περίτρανα και σήμερα καθώς ο Παναθηναϊκός συνέχισε να κρατάει το ποσοστό των δύο γκο, ανά παιχνίδι που έχει από την μέρα που έφυγε ο Φιγκερόα, πως δεν έχει εκεί πρόβλημα, αλλά αντίθετα εκεί είναι το ατού του. Η καλή δηλαδή ποσόστωση που έχει στην αξιοποίηση των ευκαιριών όταν τις κάνει.
Κατά τα άλλα και σήμερα η παρουσία του Ατζαγκούν και η απίστευτη ενέργεια και εμφάνιση του Ζέκα, ήταν αυτά που καθάρισαν την υπόθεση κέντρο ανάμεσα στις δύο ομάδες υπέρ του Παναθηναϊκού και τα υπόλοιπα ήταν απλά θέμα χρόνου.
Τελειώνοντας να πούμε για μια ακόμα φορά πως ο κόσμος του Παναθηναϊκού και είχε καιρό να ζήσει και είχε ανάγκη αλλά και άξιζε να ξαναζήσει μια τέτοια βραδιά σαν την σημερινή.
Μια βραδιά απ' τα παλιά με κούπα στο μπάσκετ και νίκη με μπαλάρα σε ένα ντέρμπι του πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο.
Το μπράβο σε όσους την πρόσφεραν αυτή την βραδιά είναι το λιγότερο καθώς το πιο σημαντικό για τους πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας, είναι ένα θερμό "ευχαριστώ" από τον κόσμο του.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου