Η φοβία
μου για τα όσα μπορεί να γίνουν σήμερα ή αύριο παραμένει, όμως είναι
γεγονός πως σε πρώτη φάση, αυτό που όφειλαν οι ομάδες το έκαναν.
Ήταν μία από τις πλέον πολιτισμένες συνεντεύξεις Τύπου που έχω παρακολουθήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη, χωρίς ίχνος ειρωνείας, με πολλές στιγμές αλληλοσεβασμού, με φιλικές συζητήσεις στο περιθώριό της.
Οι ομάδες, καλούνται να παίξουν ποδόσφαιρο και σε αυτό το μομέντουμ και οι δύο παλεύουν για να προβάλουν αυτό το γεγονός. Και τα μηνύματα που προσπάθησαν να περάσουν οι πρωταγωνιστές, ήταν αυτά που πρέπει. Το θέμα είναι ποιοι θα τα λάβουν.
Σχολιάζοντας αυτά που άκουσα, θα πω πως και ο Αναστασίου αλλά και ο Κοτσόλης, στάθηκαν στην ποιότητα της μεσοεπιθετικής γραμμής του ΠΑΟΚ. Αν το έκαναν συνειδητά, έχουν εκτιμήσει λάθος την κατάσταση. Το ατού του ΠΑΟΚ σε αυτό το μομέντουμ, είναι η αμυντική του τετράδα που και σταθερή είναι και καλές τοποθετήσεις έχει και αντέχει στην πίεση.
Ο ΠΑΟΚ μεσοεπιθετικά είναι ένα ερωτηματικό. Και οι δύο του πλάγιοι, Λούκας – Στοχ και ο Σαλπιγγίδης στη κορυφή και ο Νίνης αν ο ΠΑΟΚ παίξει με δεκάρι, είναι παίκτες που έχουν διακυμάνσεις στην απόδοσή τους, πλην του Σάλπι που ξέρεις πως θα δώσει ότι έχει. Απλά η απορία σου με αυτόν είναι το αν είναι αρκετό ή όχι.
Ο Σάλπι βέβαια είναι κεντρικό πρόσωπο του αγώνα, πρώτον ως αρχηγός, δεύτερον ως προσωπικότητα, τρίτον ως παίκτης που καλείται να σκοράρει και τέταρτον, ως αντικαταστάτης του Κλάους που απουσιάζει άδικα από την κορυφή της επίθεσης.
Πολλοί θεωρούν πως για τον Σάλπι, είναι ο αγώνας εξιλέωσης λόγω της απόφασής του να πάει στον Παναθηναϊκό κάποτε, όμως νομίζω πως και δεν τον βλέπει ο ίδιος έτσι και η σελίδα αυτή έχει γυρίσει εδώ και χρόνια.
Υπάρχουν παίκτες κλειδιά, βαρόμετρα. Για τον ΠΑΟΚ αυτός είναι ο Λάζαρ ο οποίος στη καλή του μέρα ανεβάζει τον ΠΑΟΚ στα ουράνια, στη κακή του καταστρέφει το πλάνο που έχει δουλευτεί.
Ο Ρουμάνος, είναι ο διεθνής με τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις στην απόδοσή του, που έχω ζήσει εγώ προσωπικά στη ζωή μου. Σε αυτό το επίπεδο, μπορείς να προσαρμόζεται στις ανάγκες ενός αγώνα ακόμη και στη κακή σου μέρα, όμως με τον Λάζαρ συμβαίνει το εξής. Πιέζεται υπερβολικά για να αλλάξει την εικόνα του σε παιχνίδια που αυτό δεν είναι γραφτό να συμβεί. Και συνήθως αυτή η πρακτική του, δεν βγαίνει σε καλό.
Το ερώτημα Νίνη ή Κίτσιου παίζει εδώ και μέρες. Η επιλογή Νίνη, δημιουργεί εύκολα ερωτηματικά γιατί πρόκειται για έναν παίκτη που κακά τα ψέματα, δεν έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες του ΠΑΟΚ.
Αν δεν παίξει ο Νίνης θα παίξει ο Μάρτενς που και αυτός δεν έχει πείσει, αν δεν παίξει και αυτός θα παίξει ο Βούκιτς που τον θέλει ο ΓΧ για μετά το 60΄.
Τώρα το πώς μπορεί να βοηθήσει ένας παίκτης σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, ενώ δεν έχει ουσία σχεδόν ποτέ στη φετινή σεζόν, αποτελεί ένα ρίσκο από αυτά που ένας προπονητής παίρνει και ή αποθεώνεται ή κυνηγιέται. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.
Αντιλαμβάνομαι πως τακτικά ο Νίνης μπορεί να φανεί χρήσιμος κυρίως λόγω των τρεξιμάτων του – περίπου δώδεκα χιλιόμετρα το παιχνίδι – όμως θα πρέπει να κάνει και το κάτι παραπάνω , πράγμα σπάνιο έως αόρατο στη φετινή σεζόν.
Κακά τα ψέματα, αν κάπου ποντάρω αύριο είναι στον ΓΧ γιατί το έχει με τους τελικούς. Το έχει γενικά με τη νοοτροπία του ΠΑΟΚ και πιστεύω πως ξέρει να περάσει κάποια μηνύματα μέσα στην ομάδα.
Από τις εμπνεύσεις του θα κριθούν πολλά γιατί οι απουσίες τον βάζουν στο λούκι του πειραματισμού, έστω και σε μέτρα όχι τόσο επικίνδυνα από την ομάδα του. Μακάρι να δει το σωστό όνειρο.
Από εκεί και πέρα, σε επίπεδο κλίματος, ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται ως φαβορί όχι γιατί πραγματικά είναι, αλλά γιατί ξέρει πολύ καλά ως μηχανισμός να κρύβει τις αδυναμίες του και να προβάλει τα καλά του.
Πάνω από τους μισούς Έλληνες έχουν ξεχάσει πως πέρασε τον ΟΦΗ στην παράταση, ενώ υπάρχει ακόμη η αίσθηση πως αύριο παίζει ο ΠΑΟΚ με τα… μωρά του Αναστασίου, παρότι πλην Λαγού, Τριανταφυλλόπουλου δεν υπάρχουν πουθενά μωρό στην ενδεκάδα.
Και αυτό δεν το λέω για να επικρίνω τον Παναθηναϊκό, αλλά για να τον αναδείξω ως παράδειγμα στους δικούς μας, οι οποίοι στην επικοινωνία είναι χειρότεροι από τον Βασίλη Πουλάκη.
ΥΓ Όσοι να πάνε, τόσοι να γυρίσουν.
ΥΓ Με το προσωπικό μου θέμα δεν θα ασχοληθώ σε αυτή την γωνιά της επαγγελματικής μου ύπαρξης. Κάτι που αφορά εμένα και όχι κάποια κατεύθυνση της ιστοσελίδας.
Ήταν μία από τις πλέον πολιτισμένες συνεντεύξεις Τύπου που έχω παρακολουθήσει σε Ελλάδα και Ευρώπη, χωρίς ίχνος ειρωνείας, με πολλές στιγμές αλληλοσεβασμού, με φιλικές συζητήσεις στο περιθώριό της.
Οι ομάδες, καλούνται να παίξουν ποδόσφαιρο και σε αυτό το μομέντουμ και οι δύο παλεύουν για να προβάλουν αυτό το γεγονός. Και τα μηνύματα που προσπάθησαν να περάσουν οι πρωταγωνιστές, ήταν αυτά που πρέπει. Το θέμα είναι ποιοι θα τα λάβουν.
Σχολιάζοντας αυτά που άκουσα, θα πω πως και ο Αναστασίου αλλά και ο Κοτσόλης, στάθηκαν στην ποιότητα της μεσοεπιθετικής γραμμής του ΠΑΟΚ. Αν το έκαναν συνειδητά, έχουν εκτιμήσει λάθος την κατάσταση. Το ατού του ΠΑΟΚ σε αυτό το μομέντουμ, είναι η αμυντική του τετράδα που και σταθερή είναι και καλές τοποθετήσεις έχει και αντέχει στην πίεση.
Ο ΠΑΟΚ μεσοεπιθετικά είναι ένα ερωτηματικό. Και οι δύο του πλάγιοι, Λούκας – Στοχ και ο Σαλπιγγίδης στη κορυφή και ο Νίνης αν ο ΠΑΟΚ παίξει με δεκάρι, είναι παίκτες που έχουν διακυμάνσεις στην απόδοσή τους, πλην του Σάλπι που ξέρεις πως θα δώσει ότι έχει. Απλά η απορία σου με αυτόν είναι το αν είναι αρκετό ή όχι.
Ο Σάλπι βέβαια είναι κεντρικό πρόσωπο του αγώνα, πρώτον ως αρχηγός, δεύτερον ως προσωπικότητα, τρίτον ως παίκτης που καλείται να σκοράρει και τέταρτον, ως αντικαταστάτης του Κλάους που απουσιάζει άδικα από την κορυφή της επίθεσης.
Πολλοί θεωρούν πως για τον Σάλπι, είναι ο αγώνας εξιλέωσης λόγω της απόφασής του να πάει στον Παναθηναϊκό κάποτε, όμως νομίζω πως και δεν τον βλέπει ο ίδιος έτσι και η σελίδα αυτή έχει γυρίσει εδώ και χρόνια.
Υπάρχουν παίκτες κλειδιά, βαρόμετρα. Για τον ΠΑΟΚ αυτός είναι ο Λάζαρ ο οποίος στη καλή του μέρα ανεβάζει τον ΠΑΟΚ στα ουράνια, στη κακή του καταστρέφει το πλάνο που έχει δουλευτεί.
Ο Ρουμάνος, είναι ο διεθνής με τις μεγαλύτερες διακυμάνσεις στην απόδοσή του, που έχω ζήσει εγώ προσωπικά στη ζωή μου. Σε αυτό το επίπεδο, μπορείς να προσαρμόζεται στις ανάγκες ενός αγώνα ακόμη και στη κακή σου μέρα, όμως με τον Λάζαρ συμβαίνει το εξής. Πιέζεται υπερβολικά για να αλλάξει την εικόνα του σε παιχνίδια που αυτό δεν είναι γραφτό να συμβεί. Και συνήθως αυτή η πρακτική του, δεν βγαίνει σε καλό.
Το ερώτημα Νίνη ή Κίτσιου παίζει εδώ και μέρες. Η επιλογή Νίνη, δημιουργεί εύκολα ερωτηματικά γιατί πρόκειται για έναν παίκτη που κακά τα ψέματα, δεν έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες του ΠΑΟΚ.
Αν δεν παίξει ο Νίνης θα παίξει ο Μάρτενς που και αυτός δεν έχει πείσει, αν δεν παίξει και αυτός θα παίξει ο Βούκιτς που τον θέλει ο ΓΧ για μετά το 60΄.
Τώρα το πώς μπορεί να βοηθήσει ένας παίκτης σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι, ενώ δεν έχει ουσία σχεδόν ποτέ στη φετινή σεζόν, αποτελεί ένα ρίσκο από αυτά που ένας προπονητής παίρνει και ή αποθεώνεται ή κυνηγιέται. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.
Αντιλαμβάνομαι πως τακτικά ο Νίνης μπορεί να φανεί χρήσιμος κυρίως λόγω των τρεξιμάτων του – περίπου δώδεκα χιλιόμετρα το παιχνίδι – όμως θα πρέπει να κάνει και το κάτι παραπάνω , πράγμα σπάνιο έως αόρατο στη φετινή σεζόν.
Κακά τα ψέματα, αν κάπου ποντάρω αύριο είναι στον ΓΧ γιατί το έχει με τους τελικούς. Το έχει γενικά με τη νοοτροπία του ΠΑΟΚ και πιστεύω πως ξέρει να περάσει κάποια μηνύματα μέσα στην ομάδα.
Από τις εμπνεύσεις του θα κριθούν πολλά γιατί οι απουσίες τον βάζουν στο λούκι του πειραματισμού, έστω και σε μέτρα όχι τόσο επικίνδυνα από την ομάδα του. Μακάρι να δει το σωστό όνειρο.
Από εκεί και πέρα, σε επίπεδο κλίματος, ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται ως φαβορί όχι γιατί πραγματικά είναι, αλλά γιατί ξέρει πολύ καλά ως μηχανισμός να κρύβει τις αδυναμίες του και να προβάλει τα καλά του.
Πάνω από τους μισούς Έλληνες έχουν ξεχάσει πως πέρασε τον ΟΦΗ στην παράταση, ενώ υπάρχει ακόμη η αίσθηση πως αύριο παίζει ο ΠΑΟΚ με τα… μωρά του Αναστασίου, παρότι πλην Λαγού, Τριανταφυλλόπουλου δεν υπάρχουν πουθενά μωρό στην ενδεκάδα.
Και αυτό δεν το λέω για να επικρίνω τον Παναθηναϊκό, αλλά για να τον αναδείξω ως παράδειγμα στους δικούς μας, οι οποίοι στην επικοινωνία είναι χειρότεροι από τον Βασίλη Πουλάκη.
ΥΓ Όσοι να πάνε, τόσοι να γυρίσουν.
ΥΓ Με το προσωπικό μου θέμα δεν θα ασχοληθώ σε αυτή την γωνιά της επαγγελματικής μου ύπαρξης. Κάτι που αφορά εμένα και όχι κάποια κατεύθυνση της ιστοσελίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου