Όντας ποδοσφαιρικός αναλυτής και πάνω απ’όλα
ποδοσφαιρόφιλος, πριν λίγες μέρες μου δόθηκε η ανάγκη να σχολιάσω την πορεία
της φετινής - ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗΣ εντός και εκτός συνόρων – Ατλέτικο που κάθε βδομάδα
αφήνει την ποδοσφαιρική Ευρώπη άφωνη με τα κατορθώματά της. Κυρίως όμως θα
ασχοληθώ με την πορεία της στο φετινό Champions League αναφέροντας παρεμφερή παραδείγματα ομάδων
περίπου ίσης δυναμικότητας με την Ατλέτικο που έφτασαν στην πηγή, ή και λίγο
πριν απ’αυτή, της κορυφαίας διασυλλογικής οργάνωσης την τελευταία πενταετία και
δεν ήπιαν νερό.
Από το Champions League του 2009-2010 και μετά – με εξαίρεση το 2012 – μέχρι και τα
ημιτελικά του θεσμού φτάνουν ομάδες που ανήκουν στα μικρομεσαία στρώματα του
ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Πιο συγκεκριμένα στα ημιτελικά του Champions League του ’10 το πρώτο ζευγάρι
ήταν ανάμεσα στη Λυών και την
Μπάγερν Μονάχου. Φυσικά η εξέλιξη γνωστή, η Μπάγερν συνέτριψε τη Λυών και
πέρασε <<αεράτη>> στον τελικό ως φαβορί που όμως εκεί την περίμενε
η Ίντερ του μεγάλου, κατ’εμέ, Μουρίνιο. Champions League 2009-2010 νικήτρια μια ομάδα από το πάνω ράφι της
ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Τη θέση της Λυών ως τρανταχτό αουτσάιντερ το 2011 την
πήρε η Σάλκε του
<<δικού>> μας Κυριάκου Παπαδόπουλου. Η γερμανική ομάδα με μπροστάρη
τον μεγάλου Ραούλ στα ημιτελικά της διοργάνωσης αντιμετώπισε την Μάντσεστερ
Γιουνάιτεντ – στα high της τότε η αγγλική ομάδα – η οποία δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα
προβλήματα στην προσπάθεια της να προκριθεί στον τελικό.
0/2 δηλαδή μέχρι τώρα αφού καμία σταχτοπούτα δεν μπήκε σφήνα
στους μεγάλους με αποτέλεσμα η κούπα να καταλήξει στην τροπαιοθήκη μιας ομάδας
που ανήκει στην ελίτ της Ευρώπης.
Ας αφήσουμε στην άκρη το 2012 – αν και η Τσέλσι ήταν το
απόλυτο αουτσάιντερ των ημιτελικών παρότι στη συνέχεια κατέκτησε το πρώτο Champions League της ιστορίας της- μιας και
είπαμε πως θα ασχοληθούμε με ομάδες τύπου Λυών και Σάλκε. Δεν πάμε πολύ μακριά,
για την ακρίβεια πέρυσι τέτοια εποχή η Μπορούσια
Ντόρτμουντ έριχνε τεσσάρα στη Ρεάλ και έκανε την έκπληξη της χρόνιας. Ο
τελικός θα εξελισσόταν σε γερμανική υπόθεση. Η Μπάγερν σαφώς το μεγάλο φαβορί
και η Ντόρτμουντ η βέβαιη χαμένη. Παρ’όλα αυτά οι κιτρινόμαυροι το πάλεψαν
μέχρι τελικής πτώσης και αν δεν έπαιρνε το όπλο του ο –μέχρι τότε λούζερ- Άριεν
Ρόμπεν ο τελικός θα είχε αναμφίβολα <<χιτσκοκικό>> φινάλε. Champions League 2012-2013: Μπάγερν Μονάχου
Κάνοντας λοιπόν μια αναδρομή στην ημιτελική φάση του Champions League την τελευταία πενταετία
βλέπουμε πως τα αουτσάιντερ δύσκολα φτάνουν μέχρι τον τελικό και αν φτάσουν
(βλέπε Ντόρτμουντ) χάνουν κυρίως λόγω εμπειρίας. Τελευταία φορά που η κούπα με
τα μεγάλα αυτιά κατέληξε σε σύλλογο από το μεσαίο ράφι της Ευρώπης ήταν το 2004
με την Πόρτο του Μουρίνιο να τρελαίνει κόσμο. Δέκα χρόνια μετά μια άλλη ομάδα
περίπου ίσης δυναμικής με την τότε Πόρτο, η Ατλέτικο του Σιμεόνε φιλοδοξεί να φτάσει στον τελικό αποκλείοντας
την Τσέλσι και να διεκδικήσει το τρόπαιο με μια εκ των Μπάγερν Μονάχου και Ρεάλ
Μαδρίτης. Δύσκολο; ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ναι και οι πιθανότητες να αποκλειστεί πριν καν
φτάσει στον τελικό μεγάλες. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως η Ατλέτικο μπορεί να
κάνει την έκπληξη της δεκαετίας
ASSOS (Άγγελος Τσεβάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου