Τι
μπορείς να πεις για την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού; Τι να πρωτοπείς;
Για την περηφάνια που νοιώθουμε για αυτή την ομάδα; Για το γεγονός, ότι
τα χρόνια περνάνε, αλλά η κορυφή παραμένει καταπράσινη; Για τους
παίκτες, που όσο σηκώνουν κούπες, τόσο διψάνε περισσότερο; Για την
διοίκηση, που είναι παθιασμένη με την ομάδα και την οικογένεια
Γιαννακόπουλου, που έβαλε και συνεχίζει να βάζει χρήματα , που δεν τα
παίρνει πίσω, αφού το μπάσκετ δεν έχει έσοδα, ακόμα και αν πάρεις την
Ευρωλίγκα;
Υπάρχει κάτι νέο, που μας πρόσφερε φέτος αυτή η ομάδα. Πήρε το 34ο πρωτάθλημα με ένα τρόπο, που δεν το είχε πάρει ποτέ στο παρελθόν. Με break στο break. Mέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός είχε πάρει το πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας , στο τελευταίο παιχνίδι στην έδρα του αντιπάλου. Είχε πάρει το πρωτάθλημα μα πλεονέκτημα έδρας και με σκούπα, χωρίς ο Ολυμπιακός να μην κάνει ούτε μία νίκη. Ε αυτό που έγινε φέτος το έκανε πρώτη φορά. Ο Ολυμπιακός κέρδισε στο ΟΑΚΑ μετά από πάρα πολλά χρόνια, έκανε το break και το 2-1 στην σειρά και είχε το επόμενο
παιχνίδι στην έδρα του έτοιμος να κάνει την φιέστα. Πήγε , λοιπόν, ο Παναθηναϊκός μέσα στο ΣΕΦ και έκανε αυτό, που έχει συνηθίσει να κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Κέρδισε τον Ολυμπιακό μέσα στο σπίτι του , έκανε το break στο break και με τη νέα νίκη στο ΟΑΚΑ και την κατάκτηση του πρωταθλήματος απέδειξε γιατί είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην Ελλάδα και η κορυφαία ελληνική ομάδα σε συλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη τα τελευταία 20 χρόνια. Και γιατί αυτή η ομάδα, οι παίκτες και ο Αλβέρτης είναι γεννημένοι πρωταθλητές. Με break στο break , λοιπόν, το
φετινό. Τι έχει μείνει να δούμε ακόμα; Να προηγηθεί ο Ολυμπιακός στην σειρά με 2-0 και να το κάνει ο Παναθηναϊκός 3-2. Μόνο αυτό δεν έχουμε δει από τον βασιλιά του ελληνικού μπάσκετ. Μπορεί να το δούμε του χρόνου. Ετσι για να έχει και κάτι διαφορετικό το κάθε πρωτάθλημα.
ΥΓ: Το ότι ο Διαμαντίδης είναι ο κορυφαίος Ελληνας μπασκετμπολίστας φαίνεται όταν καίει η μπάλα σε αυτά τα παιχνίδια, αλλά φαίνεται και από τις δηλώσεις, που κάνει-σπάνια- μπροστά στις κάμερες. Τόσο ταπεινό αθλητή και τόσο μεγάλο δεν συναντάς συχνά. Φέτος δεν έκανε καλή χρονιά και το είπε. Είχε , όμως, τα ψυχικά αποθέματα στους τελικούς να πάρει την ομάδα από το χεράκι στα δύο τελευταία κρίσιμα παιχνίδια και να την οδηγήσει στο 34ο. Την ώρα που ο Σπανούλης ακόμα αναζητείται μέσω ….silver alert….
ΥΓ2: Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης απέδειξε, ότι όταν έχεις συνηθίσει να σηκώνεις κούπες και έχεις ζήσει τα αποδυτήρια για πολλά χρόνια είσαι ο κατάλληλος , για να προετοιμάσεις ψυχολογικά τους παίκτες και να τους κάνεις να παίξουν για την πάρτη σου. Και στο τέλος να σηκώνεις μία από τις πιο μάγκικες κούπες όντας στα πρώτα σου βήματα σαν προπονητής και χωρίς να έχεις την εμπειρία για αυτή την θέση.
ΥΓ3: Αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο από τον κόσμο σε αυτή την κατάκτηση του τίτλου είναι οι 500, που πήγαν στο Caravel, πριν φύγει η αποστολή για το παιχνίδι στο ΣΕΦ, όταν ο Ολυμπιακός ετοιμαζόταν για φιέστα. Αυτοί οι 500 πίστεψαν εκείνη την ημέρα σε αυτή την ομάδα, στην ανατροπή, την στιγμή, που ελάχιστοι πίστευαν και έδωσαν φτερά και ψυχολογία στους παίκτες, που μπήκαν σαν καμικάζι στο ΣΕΦ.
Υπάρχει κάτι νέο, που μας πρόσφερε φέτος αυτή η ομάδα. Πήρε το 34ο πρωτάθλημα με ένα τρόπο, που δεν το είχε πάρει ποτέ στο παρελθόν. Με break στο break. Mέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός είχε πάρει το πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας , στο τελευταίο παιχνίδι στην έδρα του αντιπάλου. Είχε πάρει το πρωτάθλημα μα πλεονέκτημα έδρας και με σκούπα, χωρίς ο Ολυμπιακός να μην κάνει ούτε μία νίκη. Ε αυτό που έγινε φέτος το έκανε πρώτη φορά. Ο Ολυμπιακός κέρδισε στο ΟΑΚΑ μετά από πάρα πολλά χρόνια, έκανε το break και το 2-1 στην σειρά και είχε το επόμενο
παιχνίδι στην έδρα του έτοιμος να κάνει την φιέστα. Πήγε , λοιπόν, ο Παναθηναϊκός μέσα στο ΣΕΦ και έκανε αυτό, που έχει συνηθίσει να κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Κέρδισε τον Ολυμπιακό μέσα στο σπίτι του , έκανε το break στο break και με τη νέα νίκη στο ΟΑΚΑ και την κατάκτηση του πρωταθλήματος απέδειξε γιατί είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην Ελλάδα και η κορυφαία ελληνική ομάδα σε συλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη τα τελευταία 20 χρόνια. Και γιατί αυτή η ομάδα, οι παίκτες και ο Αλβέρτης είναι γεννημένοι πρωταθλητές. Με break στο break , λοιπόν, το
φετινό. Τι έχει μείνει να δούμε ακόμα; Να προηγηθεί ο Ολυμπιακός στην σειρά με 2-0 και να το κάνει ο Παναθηναϊκός 3-2. Μόνο αυτό δεν έχουμε δει από τον βασιλιά του ελληνικού μπάσκετ. Μπορεί να το δούμε του χρόνου. Ετσι για να έχει και κάτι διαφορετικό το κάθε πρωτάθλημα.
ΥΓ: Το ότι ο Διαμαντίδης είναι ο κορυφαίος Ελληνας μπασκετμπολίστας φαίνεται όταν καίει η μπάλα σε αυτά τα παιχνίδια, αλλά φαίνεται και από τις δηλώσεις, που κάνει-σπάνια- μπροστά στις κάμερες. Τόσο ταπεινό αθλητή και τόσο μεγάλο δεν συναντάς συχνά. Φέτος δεν έκανε καλή χρονιά και το είπε. Είχε , όμως, τα ψυχικά αποθέματα στους τελικούς να πάρει την ομάδα από το χεράκι στα δύο τελευταία κρίσιμα παιχνίδια και να την οδηγήσει στο 34ο. Την ώρα που ο Σπανούλης ακόμα αναζητείται μέσω ….silver alert….
ΥΓ2: Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης απέδειξε, ότι όταν έχεις συνηθίσει να σηκώνεις κούπες και έχεις ζήσει τα αποδυτήρια για πολλά χρόνια είσαι ο κατάλληλος , για να προετοιμάσεις ψυχολογικά τους παίκτες και να τους κάνεις να παίξουν για την πάρτη σου. Και στο τέλος να σηκώνεις μία από τις πιο μάγκικες κούπες όντας στα πρώτα σου βήματα σαν προπονητής και χωρίς να έχεις την εμπειρία για αυτή την θέση.
ΥΓ3: Αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο από τον κόσμο σε αυτή την κατάκτηση του τίτλου είναι οι 500, που πήγαν στο Caravel, πριν φύγει η αποστολή για το παιχνίδι στο ΣΕΦ, όταν ο Ολυμπιακός ετοιμαζόταν για φιέστα. Αυτοί οι 500 πίστεψαν εκείνη την ημέρα σε αυτή την ομάδα, στην ανατροπή, την στιγμή, που ελάχιστοι πίστευαν και έδωσαν φτερά και ψυχολογία στους παίκτες, που μπήκαν σαν καμικάζι στο ΣΕΦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου