Η γνωστή… ρουτίνα έφτασε στο τέλος της και για φέτος.
Στο ίδιο έργο θεατές δηλαδή, με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς να κάνει την μοναδική παρένθεση πριν από δύο χρόνια.
Όσο κι αν δεν το παραδέχονται πολύ, ο εξάστερος είναι το «αφεντικό» του ελληνικού μπάσκετ απ” όλες τις απόψεις. Ακόμα και να δεχτούμε πως υπάρχει εύνοια προς την πλευρά του, παραμένει τόσα χρόνια στην κορυφή δείχνοντας φοβερή διάρκεια και πάνω απ” όλα συνέπεια σε αυτό που κάνει.
Τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο και ο καθένας παίρνει ό,τι του αξίζει. Στα τρία πρώτα ματς, ο Ολυμπιακός ήταν σαφώς ανώτερος έκανε το «μπρέικ» στο ΟΑΚΑ και είχε την «χρυσή» ευκαιρία να πάρει το πρωτάθλημα μέσα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με τη φοβερή συμπαράσταση του κόσμου του. Όμως, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του πέταξαν στα σκουπίδια αυτή τη μοναδική ευκαιρία και… αποφάσισαν να πάνε για την κούπα στο ΟΑΚΑ. Παράτολμο εγχείρημα και με ελάχιστες πιθανότητες, όπως αποδείχτηκε και στην πράξη.
Όταν θέλεις να κατακτήσεις τον τίτλο μέσα στο σπίτι σου παίζεις ακριβώς σαν τον Παναθηναϊκό του πρώτου ημιχρόνου. Μπαίνεις δυνατά, κόβεις τα πόδια του αντιπάλου σου και βάζεις… φωτιά στην κερκίδα. Την περασμένη Πέμπτη ο Ολυμπιακός μπήκε νωθρά, επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να είναι κυρίαρχος για 37 λεπτά και στο τέλος πάλεψε για την ανατροπή. Όμως, ο Σπανούλης ήταν ξανά «απών», σε αντίθεση με τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον άνθρωπο που κατά τη γνώμη μας έχει αλλάξει τη ροή της ιστορίας στην Α1, αλλά και στην Ευρωλίγκα των τελευταίων ετών!
Ο Σπανούλης με την έλευσή του στον Ολυμπιακό άλλαξε σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες, οδηγώντας με ηγετικό τρόπο την ομάδα του σε δύο σερί ευρωπαϊκά τρόπαια, όμως στην Ελλάδα δεν έχει καταφέρει ακόμα να ξεπεράσει το κόλλημα που έχει όταν αντιμετωπίζει την πρώην ομάδα του, με εξαίρεση τη δεύτερη χρονιά του Ίβκοβιτς. Αν και εκεί, το πρωτάθλημα κατακτήθηκε στο ΣΕΦ, κι όχι στο ΟΑΚΑ.
Φέτος, ήταν η μεγάλη του ευκαιρία να αποδείξει πως μπορεί να το κάνει και αυτό, χωρίς ωστόσο να βρει το σθένος για να το πετύχει. Οι 5 πόντοι του στα δύο τελευταία ματς νομίζουμε πως τα «λένε» όλα. Αυτό δεν τον μειώνει ούτε σαν παίκτη ούτε σαν προσωπικότητα. Όσα πέτυχε στα Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης και του Λονδίνου είναι ανεπανάληπτα. Η διαφορά του, όμως, με τον Διαμαντίδη έγκειται στη διάρκεια.
Ο «3D» έκανε φέτος τη χειρότερη σεζόν της καριέρας του στον Παναθηναϊκό, δείχνοντας πως οδεύει προς την αγωνιστική του… Δύση. Παρόλα αυτά, στους τελικούς είδαμε άλλα πράγματα. Έναν Διαμαντίδη με φρεσκάδα από το παρελθόν και τη γνωστή ηγετική στόφα, που «στοιχειώνει» εδώ και τόσα χρόνια τα όνειρα των οπαδών του Ολυμπιακού.
Πρόκειται για διορισμένο πρωταθλητή, που συνεχίζει την παράδοση του προπονητή του Φραγκίσκου Αλβέρτη. Ό,τι και να γίνει, το όνομά του είναι γραμμένο με «χρυσά» γράμματα στην… βίβλο του ελληνικού μπάσκετ και λίγοι θα πετύχουν ανάλογα πράγματα στο μέλλον. Επαναλαμβάνουμε, δεν θέλουμε να μειώσουμε τον Σπανούλη, όμως έχει πολύ δρόμο ακόμα να διανύσει μέχρι να γίνει… Διαμαντίδης.
Ίσως η σύγκριση να είναι λανθασμένη. Ίσως ο Σπανούλης καταφέρει να μας αποδείξει πως δεν έχουμε δίκιο. Το μέλλον δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Με τα χειροπιαστά δεδομένα, ο Ολυμπιακός απέτυχε και φέτος στην Ελλάδα. Θα έχει πολλές ευκαιρίες βέβαια για να γίνει αυτός το «αφεντικό» και να δημιουργήσει τη δική του αυτοκρατορία, αρκεί να εκθρονίσει πρώτα τον Παναθηναϊκό…
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου