Το διαπιστώνεις εύκολα με μια απλή βόλτα στις "τοποθετήσεις" μετά από σπουδαία γεγονότα με αρνητική εξέλιξη. Στα καλά επικρατεί το ήθος. Αλλη ταλαιπωρημένη έννοια στην Ελλάδα αλλά τέλος πάντων. Στα δύσκολα είναι το θέμα. Εκεί είναι που γεμίζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από - στην καλύτερη - απαξιωτικές κρίσεις μέχρι και αισχρές ύβρεις. Από τον... έλεγχο των συναδέλφων δεν ξεφεύγει κανείς. Από παίκτες και προπονητές (δικοί μας και αντίπαλοι) μέχρι δημοσιογράφοι. Ολοι - ή καλύτερα πολλοί - έχουν κάτι αισχρό να πουν για κάποιον.
Για σιγά ρε παιδιά...
Εχει τελειώσει η "θεόστραβη" Κυριακή για την Ελλάδα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και διαπιστώνεις ότι το πράγμα μπορεί να γίνει χειρότερο. Πώς; Με τα σχόλια των συναδέλφων σε twitter και facebook. Ορισμένες, δε, περιπτώσεις μπορούν εύκολα να χαρακτηριστούν και τραμπούκισμα του αισχίστου είδους. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι λόγω επαγγέλματος δεν πρέπει να στεναχωριέσαι ή να λυπάσαι από το αποτέλεσμα μιας αθλητικής αναμέτρησης. Το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλει και όποιο άλλο σπορ γουστάρει κανείς δεν βλέπεται στο... ουδέτερο. Είναι σαν να τρως φαγητό χωρίς αλάτι. Αλλο να νιώθεις, όμως, την ήττα και τη νίκη και άλλο να μεταφέρεις την οργή σου απέναντι επειδή κάποιος παίκτης, συνάδελφος, προπονητής ή φίλαθλος δεν συμμερίζονται τα δικά του συναισθήματα ή τη δική σου άποψη.
Θα πει κανείς: και τι μας νοιάζει, ρε φίλε, τι λέει και κάνει κάθε δημοσιογράφος στα social media; Λογικό ό,τι γράφτηκε παραπάνω να μην ενδιαφέρει τους περισσότερους από αυτούς που το διάβασαν. Σίγουρα, όμως, αφορά όλους αυτούς του συναδέλφους που πάνε για δουλειά στα γήπεδα και φοβούνται μην πέσουν θύμα τραμπουκισμού. Μην τους κάνουν, δηλαδή, ό,τι οι ίδιοι κάνουν μέσω διαδικτύου.
ΥΓ: Για να μην παρεξηγιόμαστε. Δεν μιλάμε για τους επαγγελματίες του χώρου. Για όλους αυτούς, δηλαδή, που με ανώνυμες στήλες τραμπουκίζουν συναδέλφους εκτελώντας χρέη ιεράς δημοσιογραφικής εξέτασης. Αυτοί είναι άλλη περίπτωση... *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου