ADVERTISEMENT
Τα ζητούμενα είναι δύο σ' αυτή τη φάση, πρώτα η υπόθεση του Γκιστ που παραμένει στις ΗΠΑ με αποτέλεσμα να υπάρχουν δεύτερες σκέψεις και κατά δεύτερον η προετοιμασία που γίνεται δύσκολη λόγω τραυματισμών...
Υπόθεση Τζέιμς Γκιστ: Απόλυτα σεβαστό το οικογενειακό πρόβλημα του Αμερικανού, κατανοητές οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει, αλλά είναι τεράστια ζημιά για μια ομάδα του μεγέθους του ΠαναθηναΪκού να στερείται τον παίκτη – κλειδί επί 20 ολόκληρες μέρες. Ο Παναθηναϊκός «χτίζεται» στην ουσία από την αρχή, έχει έναν νέο προπονητή με καινούριες ιδέες, βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο και είναι καίριο και ιδιαίτερα σημαντικό να λείπει από την προετοιμασία ο άνθρωπος πάνω στον οποίο θα βασιστεί ένα μεγάλο μέρος του πλάνο.
Οι «πράσινοι» ξεκίνησαν τη δουλειά στις 21 Αυγούστου, πήγαν στο Καρπενήσι για να κάνουν χιλιόμετρα και χιλιόμετρα και την ώρα που ο Διαμαντίδης με τον Φώτση «κατάπιναν» τα βουνά, ο Γκιστ παρέμενε στις ΗΠΑ. Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να λύσει πολύ νωρίτερα το πρόβλημα, ορθώς θέλησε να συμπεριφερθεί ανθρώπινα στον παίκτη, αλλά μπορεί να αποβεί μοιραίο το γεγονός ότι φτάνει η ώρα των φιλικών αγώνων και ο Γκιστ να παραμένει στον «αέρα». Οι «πράσινοι» έθεσαν deadline - που δεν τήρησαν μάλιστα - σε υποθέσεις που δεν ήταν στο χέρι τους (βλέπε υπόθεση Καλάθη), δεν θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο και με τον Αμερικανό που τους ανήκει;
Υπόθεση προετοιμασία: Η δουλειά που γίνεται στον Παναθηναϊκό είναι «σκληρή», απόλυτα προσαρμοσμένη σ' αυτό που ανέκαθεν πρέσβευε ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Αυτό επέλεξε η διοίκηση πηγαίνοντας στην επιλογή του Μαυροβούνιου προπονητή κι αυτή η επιλογή έχει τα συν και τα πλην.
Οποιος πίστευε ότι στα 57 του χρόνια ο Ιβάνοβιτς θα γινόταν άλλος προπονητής και θα χαλάρωνε τον ρυθμό των προπονήσεων, προφανώς δεν αντιλαμβανόταν πως ο έμπειρος τεχνικός έχει τη δική του προπσωπικότητα και φιλοσοφία, η οποία δεν θα αλλάξει επειδή ήρθε στον Παναθηναϊκό. Αρα, με «σκληράδα» θα πορευτούν οι «πράσινοι» και στο τέλος θα καταγραφούν τα υπέρ και τα κατά. Οι πρωταθλητές Ελλάδας ήξεραν πολύ καλά τι έπαιρναν και με τη σειρά τους θα κριθούν, όταν γίνει το «ταμείο».
Υπόθεση μεταγραφών: Οι μεταγραφές ενός συλλόγου καθορίζονται από τους στόχους. Αν θες να κατακτήσεις την Ευρωλίγκα «χτυπάς» παίκτες από το πρώτο ράφι, αν ποντάρεις στην 8άδα πας σε κάτι λιγότερο, αν στοχεύεις στο να φτιάξεις «κάτι φρέσκο», τότε επιχειρείς να τη βγάλεις αξιοπρεπώς και με μπάτζετ προσαρμοσμένο στα οικονομικά δεδομένα της εποχής.
Μπορεί λοιπόν ο κόσμος του Παναθηναϊκού να θέτει τον πήχη ψηλά, αλλά δεν ισχύει το ίδιο με τη διοίκηση που ευθύς εξ αρχής ξεκαθάρισε πως ο στόχος είναι το «κάτι καινούριο» και το επιβεβαίωσε αποκτώντας νεαρούς Ελληνες που θα αναδειχτούν σε 3-4 χρόνια.
Προσωπική άποψη, την οποία έχω καταγράψει πολλές φορές στο παρελθόν, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται δύο παίκτες για να είναι ανταγωνιστικός στην Ευρωλίγκα, πάντα με την προϋπόθεση πως μια ομάδα με έξι αστέρια οφείλει να διεκδικεί τίτλους, ετοιμάζοντας παράλληλα την επόμενη ημέρα.
Χρειάζεται δηλαδή έναν σέντερ που να έχει τα χαρακτηριστικά του Λάσμε κι ένα τριάρι που θα προστεθεί δίπλα στους Γιάνκοβιτς και Χαραλαμπόπουλο, ο οποίοι είναι αδύνατον να πάνε από το... μηδέν στο σαράντα μέσα σε ένα καλοκαίρι. Σαφέστατα και πρέπει να τους δοθούν ευκαιρίες, αλλά είναι άλλο η «ευκαιρία» και άλλο το «πρωταγωνιστώ». Προς το παρόν φαίνεται πως προκρίνεται μόνο το σενάριο απόκτησης ψηλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου