Αλλά ας επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε λίγο την πραγματικότητα. Ποδοσφαιρικά καθαρά.
Γιατί δεν ξέρω αν το έχουμε καταλάβει η, όχι (ίσως και λόγω των τεράστιων αποτελεσμάτων με Ατλέτικο και Γιουβέντους στο Καραϊσκάκη…), αλλά ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα τριών μηνών. Όπως το διαβάζετε. Τριών μηνών.
Άλλαξε το καλοκαίρι τα δύο τρίτα του ρόστερ του! Πήρε 16 παίκτες κι έδωσε άλλους 16. Το δε εξίσου σημαντικό. Πάρα πολλές κινήσεις έγιναν τέλη Αυγούστου. Όπερ σημαίνει ότι στην προετοιμασία δεν ήταν πολλά από τα καινούργια πρόσωπα. Ούτε ο Μποτία, ούτε ο Αφελάϊ, ούτε ο Μήτρογλου, ούτε ούτε ο Μιλιβόγεβιτς, ούτε ο Ντουρμάζ, ούτε ο Μπενίτες, ούτε ο Γιαννούλης. Μιλάμε για εφτά παίκτες, ενώ κι ένας 8ος ο Φορτούνης δεν έπαιξε ούτε σε ένα φιλικό. Οι μισοί νεοαποκτηθέντες…
Αντίπαλοι του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ ποιοι ήταν. Η για ένα λεπτό πρωταθλήτρια Ευρώπης και πρωταθλήτρια Ισπανίας Ατλέτικο Μαδρίτης (τρίτη φέτος πίσω από Ρεάλ και Μπαρτσελόνα) και η επί τρία σερί χρόνια πρωταθλήτρια Ιταλίας και φετινή πρωτοπόρος Γιουβέντους.
Δύο ομάδες…τριετίας!
Η Ατλέτικο είναι με το Σιμεόνε τρία χρόνια στον πάγκο. Σε σχέση με πέρσι άλλαξε μόνο σέντερ φορ (Μάντζουκιτς αντί Ντιέγκο Κόστα), γκολκίπερ (Μογιά αντί Κουρτουά) κι αριστερό μπακ (Ανσάλντι αντί Φελίπε Λούις).
Η Γιουβέντους ήταν τρία χρόνια με τον Κόντε και φέτος άλλαξε μεν προπονητή, αλλά σε σχέση με πέρσι έχει ακριβώς ίδια ομάδα, συν τον Μοράτα στην επίθεση, ρεζέρβα του Λιορέντε.
Δηλαδή μία ομάδα «τριών μηνών» (με βασικούς από πέρσι στην 12άδα, από την οποία προέκυπτε κάθε φορά η ενδεκάδα του στο Τσάμπιονς Λιγκ μόλις τους Ρομπέρτο, Μανιάτη, Εντινγκά, Τσόρι), έπαιξε με δύο ομάδες «τριών ετών», εκ των οποίων η μία είναι εδώ κι ενάμιση χρόνο μέσα στις τρεις ως πέντε κορυφαίες της Ευρώπης (μαζί με Ρεάλ, Μπάγερν και Μπαρτσελόνα, Τσέλσι) κι η άλλη είναι διαχρονικά η μεγαλύτερη του ιταλικού ποδοσφαίρου-κι επιπλέον με άριστες διασυνδέσεις στη διαιτησία σε Ιταλία κι Ευρώπη (ρωτήστε και τους οπαδούς της Μάλμε…).
Το έργο του Ολυμπιακού ήταν αντικειμενικά πάρα πολύ δύσκολο.
Κι όμως κατάφερε να τους κερδίσει μέσα στο σπίτι του, φτάνοντας στο σημείο να προηγηθεί 2-0 και 3-1 της Ατλέτικο και χάνοντας χρυσή ευκαιρία να προηγηθεί και με 2-0 επί της Γιουβέντους (φάση Κασάμι από τα πέντε μέτρα με τον Μπουφόν νικημένο), πριν οι Ιταλοί ξεκινήσουν την αντεπίθεσή τους με τις πολλές φάσεις από το 65’ και μετά.
Κατάφερε ακόμη να προηγηθεί με 2-1 της Γιουβέντους μέσα στο Τορίνο στο 60’, για να λυγίσει τελικά με δύο γκολ…καραμπόλες μπιλιάρδου. Και στη Μαδρίτη έχασε, ναι, με κάτω τα χέρια. Θα μπορούσε να φάει και διπλάσια γκολ, αφού μετά το 4-0 κατέρρευσε, αλλά κανείς δεν ξέρει και τι θα γινόταν, αν δεν έκαναν οι Ρομπέρτο και Μποτία «ευγενική προσφορά» τα δύο κρίσιμα, πρώτα, γκολ.
Η γκέλα του Ολυμπιακού ήταν στη Σουηδία, όπου εκεί υπήρξε ο απίστευτος συνδυασμός διαιτητικής σφαγής κι επίσης «δωρεάς» δύο γκολ στη Μάλμε. Αυτό πληρώνει τώρα ο Ολυμπιακός, που διαφορετικά θα ήταν 100% στο Γιουρόπα Λιγκ και με νίκη του εδώ με τη Μάλμε θα έφτανε τους 12 πόντους και θα έπαιζε την πρόκρισή του στα γκολ κι ανάλογα με το αποτέλεσμα στο Γιουβέντους-Ατλέτικο.
Και τέλος πάντων, αυτός ο Ολυμπιακός των τριών μηνών, αν κερδίσει εδώ τους Σουηδούς κι η Ατλέτικο κάνει διπλό στο Τορίνο (λέμε τώρα, γιατί h UEFA όλα τα…βλέπει), θα πάει στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι αν μείνει τρίτος, με Χ στο Γιουβέντους-Ατλέτικο, θα έχει να λέει ότι έμεινε ένα πόντο πίσω από τη Γιουβέντους κι ότι σε ισοβαθμία μαζί της θα υπερτερούσε και ότι είναι η μοναδική ομάδα πλην της κατόχου του Τσάμπιονς Λιγκ Ρεάλ, που έχει κερδίσει την Ατλέτικο εδώ και μία διετία στη διοργάνωση. Αν χάσει από τη Μάλμε και μείνει έξω, εκεί όντως θα είναι μία αυτοκτονία και θα έχει χάσει ουσία κι εντυπώσεις.
Τώρα, όποιοι περίμεναν το ματς στη Μαδρίτη για να δουν τις αδυναμίες του Ολυμπιακού, συγνώμη αλλά είναι άμπαλοι. Οι αδυναμίες ήταν ευδιάκριτες και στα προηγούμενα παιχνίδια. Και δεν έχουν να κάνουν μόνο σε επίπεδο ελλείψεων κάποιων μονάδων, λέω εγώ ο περίεργος.
Έχουν κύρια να κάνουν με τον χρόνο που χρειάζεται μία ομάδα για να δέσει και να ρολάρει, αλλά και με την ακόμη καλύτερη δουλειά που πρέπει να γίνεται στην προπόνηση, σε τακτική και φυσική κατάσταση, αλλά κι αποκατάσταση τραυματισμών ακόμη, ώστε ακριβώς να δέσει και ρολάρει πιο εύκολα η ομάδα.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου