Το πιο εντυπωσιακό σ' όσα καταφέρνει η ομάδα του Ιβάνοβιτς δεν είναι βεβαιως η πρόκριση, αλλά η ικανότητά της να «εξαφανίζει» οποιοδήποτε πρόβλημα συναντά στο δρόμο της. Η φράση που λες πριν από το τζάμπολ «πώς θα παίξει χωρίς τον τάδε τραυματία;» παίρνει την ίδια απάντηση μετά από το τέλος του 40λεπτου ανεξάρτητα με το όνομα του απόντος. Οποια κι αν είναι η απουσία - γιατί από απουσίες άλλο τίποτα - ο Παναθηναϊκός έχει έναν κοινό τρόπο να τις αντιμετωπίζει, επιβεβαιώνοντας την άποψη πολλών πως «οι ομάδες κάνουν τους παίκτες κι όχι οι παίκτες τις ομάδες».
Είτε απουσιάζει κοντός (π.χ. Νέλσον ή Σλότερ), είτε ημίψηλος (Φώτσης, Γκιστ), είτε ψηλός (Μπατίστα, Ράιτ) η αντιμετώπιση είναι ίδια και το αποτέλεσμα εξίσου εντυπωσιακό. Αμυνα από ατσάλι, πολυφωνία στην επίθεση, ταχύτητα σε κάθε κίνηση είναι τα τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον φετινό Παναθηναϊκό και του επιτρέπουν να λύνει τα προβλήματα.
Εχοντας ως βάση αυτά, στη συνέχεια ψάχνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διαφέρουν από παιχνίδι σε παιχνίδι. Για παράδειγμα, έλειπε ο Μπατίστα με την Μπάγερν, άρα ο Παναθηναϊκός έπρεπε να δώσει περισσότερη ταχύτητα στη θέση «5», να εκμεταλλευτεί τα αργά πόδια των Γερμανών σέντερ και να μεταφέρει τον Μαυροκεφαλίδη περισσότερο στο «4» και λιγότερο στη θέση του ψηλού.
Ετσι κι έγινε... Ο Λουκάς που επιβεβαίωσε ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση, έβαλε τα σουτ που του αναλογούσαν από τα τρία - τέσσερα μέτρα, ο Ράιτ με τον Γκιστ έδωσαν την ταχύτητα και τα αθλητικά προσόντα που ήταν απαραίτητα για να καλυφθεί η «τρύπα» του Μπατίστα κι έτσι ο Ιβάνοβιτς πήρε από τους ψηλούς αυτά που χρειαζόταν για να ξεχαστεί η απουσία του Ουρουγουανού.
Πλέον ο Παναθηναϊκός έχει κάθε λόγο να πιστεύει πως μπορεί να κατακτήσει την δεύτερη θέση κι εδώ που τα λέμε την αξίζει με βάση την εικόνα, την σταθερότητα και την βελτίωση που δείχνει μέχρι σήμερα. Λίγες ομάδες στην Ευρώπη θα μπορούσαν να καλύπτουν τόσα διαφορετικά κενά, χωρίς η απόδοση να μοιάζει με καρδιογράφημα από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Το ερώτημα πλέον αφορά στον επόμενο στόχο... Το «χαμηλά η μπάλα» του ταιριάζει, άλλωστε του βγήκε απόλυτα μέχρι σήμερα και δεν έχει κανένα λόγο να αυξήσει την πίεση και την προσμονή του κόσμου. Η πρόκριση στο Τοπ-16 του δίνει επιπλέον πίστωση χρόνου προκειμένου να βάλει σιγά - σιγά τον Νέλσον, να διορθώσει τις ατέλειες και να δώσει μερικά κρας τεστ στην πρώτη φάση για να αρχίσει να οριοθετεί το ταβάνι του.
Κακά τα ψέματα, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, ο Παναθηναϊκός παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό, από την στιγμή μάλιστα που παίζει πάντα με απουσίες και χωρίς τον βασικό του πόιντ γκαρντ που μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο την εικόνα, αν είναι υγιής.
Υ.Γ.: Οταν διακόπηκε το ματς του Αρη με τον ΠΑΟΚ είχα γράψει πως θα πρόκειται για αλλοίωση πρωταθλήματος, αν οι διαιτητές αποφάσιζαν - από 'δω και πέρα - με διαφορετικά κριτήρια σε αγώνες άλλων ομάδων και ειδικά στα ντέρμπι των «αιωνίων». Με την ίδια λογική, μετά την απόφαση του ΑΣΕΑΔ και με το δεδικασμένο που δημιουργείται, θέλω να δω πώς θα μπορέσουν τα αρμόδια όργανα να αποφασίσουν την κατακύρωση - κι όχι επανάληψη - ενός αγώνα που επίσης θα έχει διακοπέι για παρόμοιους λόγους...
Υ.Γ2: Για τις ύβρεις μικρής μερίδας οπαδών στη διάρκεια του ενός λεπτού σιγή, τα σχόλια είναι περιττά. Ούτε να ασχολείσαι δεν αξίζει...
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου