Μπορεί η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να πάρει τίτλο;

Ο Μιχάλης Τσόχος παρατηρεί την ομάδα του Φαν Χάαλ να χτίζει μεγάλο σερί νικών χωρίς να εντυπωσιάζει και αναρωτιέται αν παίξει καλά που μπορεί να φτάσει...

Αν δεις τα αποτελέσματα ψήνεσαι ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι η ομάδα που έρχεται. Δευτέρα βράδυ “διπλό” στην έδρα της εξαιρετικής Σαουθάμπτον και την Κυριακή του μεσημέρι άνετο 3-0 κόντρα στην Λίβερπουλ κι' όλα αυτά μετά από τέσσερις συνεχόμενες νίκες που είχαν προηγηθεί. Συνολικό σερί έξι νικών λοιπόν και πλέον μόνιμη θέση στην τριάδα και φαβορί για επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Το “φωνάζει” πλέον και η βαθμολογία της Πρέμιερ Λιγκ και το σερί των νικών, ότι η Γιουνάιτεντ επέστρεψε. Επόμενο ζητούμενο υπάρχει; Προφανώς. Μία από τις ερωτήσεις που δέχτηκε ο Λουίς Φαν Χάαλ μετά τη λήξη του ντέρμπι με την Λίβερπουλ είναι αν η Γιουνάιτεντ πηγαίνει για πρωτάθλημα;
Η απόστασή της σήμερα είναι στους 8 βαθμούς από την πρώτη Τσέλσι. Μεγάλη, αν σκεφτείς όμως ότι πριν 3-4 αγωνιστικές ήταν 13 και ότι συνεχώς μειώνεται τότε μπορεί να σου φανεί και μικρή. Μπορεί να την καλύψει η Γιουνάιτεντ;
Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα του Λουίς Φαν Χάαλ δεν γοητεύει με την απόδοσή της παρά το σερί. Αυτό είναι και καλό και κακό. Κακό γιατί χωρίς να πιάσει υψηλά στάνταρ απόδοσης δύσκολα θα περάσει και την Σίτι και την Τσέλσι. Καλό, γιατί αν φτιάχνει τέτοιο σερί, χωρίς να παίζει πολύ καλά, σημαίνει ότι αν αρχίζει να παίζει πολύ καλύτερα το σερί μπορεί να διευρυνθεί...
Ο Φαν Χάαλ ακόμη πειραματίζεται. Ξαφνικά ο Φελαϊνί που ήταν προς πώληση, προς δανεισμό, κάτι τέλος πάντων για να μην τον βλέπει μπροστά του, έγινε βασικός και σιγά σιγά, παιχνίδι με παιχνίδι και ο πιο σταθερός για να μην γράψω καλύτερος παίκτης της ομάδας. Ο Μάτα που τον Γενάρη ήταν να φεύγει επειδή δεν χώραγε στην ίδια ενδεκάδα με τον Ντι Μαρία, βάζει το ένα γκολ πίσω από το άλλο και δίνει την μία ασίστ πίσω από την άλλη.
Ο Γιανγκ και ο Βαλέντσια βρίσκουν το ρόλο τους και είναι σημαντικός και ο Φαν Πέρσι που παίρνει συνεχόμενα ματς, φτιάχνει τη φυσική κατάσταση και την ψυχολογία του και τα γκολ έρχονται συνεχόμενα.
Ο Ρούνεϊ... παριστάνει με τεράστια επιτυχία τον “Τζόκερ”. Επιθετικός όταν λείπει ο Ρόμπιν, δεκάρι όταν χρειάζεται περισσότερη ενέργεια από δημιουργία, στα πλάγια όταν οι άλλοι δεν μπορούν, ακόμη και “οκτάρι” όταν το ματς και οι ανάγκες το επιβάλλουν. Παντού καλός, παντού αρχηγός, παντού ηγέτης. Είναι να απορείς με τον Σερ Αλεξ που είχε εκτιμήσει ότι “αυτός τελείωσε ποδοσφαιρικά, να φεύγει...”, είναι (αν είσαι οπαδός της Γιουνάιτεντ...) ο μόνος λόγος να θυμάσαι τον Ντέιβιντ Μόγιες που τον κέρδισε, τον επανέφερε, τον άφησε
σπουδαία... κληρονομιά στον επόμενο.
Υπάρχουν κι' άλλοι που περιμένουν... Ο Ντι Μαρία για παράδειγμα, ο Αντερ Ερέρα επίσης, ο Φαλκάο ακόμη περισσότερο και ποιος ξέρει ποιος άλλος μπορεί να μας προκύψει νέος Φελαϊνί...
Οι ομάδες του Φαν Χάαλ παραδοσιακά αργούν να παίξουν καλά. Στη Γιουνάιτεντ τα αποτελέσματα ήρθαν νωρίτερα και από το καλό ποδόσφαιρο, κι' αν στο επόμενο διάστημα κάνει και αυτό την εμφάνισή του, τότε ασφαλώς και η Γιουνάιτεντ έχει τις πιθανότητές της, διότι εκτός των άλλων έχει κι' ένα μεγάλο πλεονέκτημα.
Το “ένα ματς την εβδομάδα” βοήθησε την περσινή σεζόν την Λίβερπουλ να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Την ίδια ώρα που η Σίτι θα προσπαθεί να ξεπεράσει το... εμπόδιο Μπαρτσελόνα, την ίδια ώρα που η Τσέλσι και ο Μουρίνιο θα παίζει τα ρέστα του κόντρα στον Ιμπραήμοβιτς, οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα ξεκουράζονται και ο Φαν Χάαλ θα σχεδιάζει με προσοχή το επόμενο ματς με την ΚΠΡ, την Αστον Βίλα και την Μπέρνλι.
Και υπάρχει και κάτι ακόμη. Από εδώ και στο εξής η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα παίζει με την ψυχολογία ότι η δουλειά έγινε, και ο στόχος της επιστροφής στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει ήδη επιτευχθεί, ενώ η Τσέλσι και η Σίτι με την πίεση και το βάρος ότι η πρώτη θέση είναι η επιτυχία, η δεύτερη τίποτα...

*Πηγή: gazzetta.gr*