Ο Κλοπ διδάσκει αθλητική συμπεριφορά στα δύσκολα!!

Ο Βασίλης Σαμπράκος υποκλίνεται στο μεγαλείο της συμπεριφοράς του προπονητή στις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας του στην Ντόρτμουντ. Την πρώτη φορά που τον παρατήρησα να ζητεί από τους ποδοσφαιριστές του να σταθούν και να χειροκροτήσουν τον κόσμο μετά από μια ήττα, δεν έδωσα μεγάλη σημασία. Δεν αντιλήφθηκα την κίνησή του ως συμπεριφορά φθηνού λαϊκίστικου οπαδισμού, αλλά ούτε και με εξέπληξε η επιλογή ενός προπονητή με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, ο οποίος είναι χαρισματικά επικοινωνιακός, τόσο που να έχει προλάβει στα 47 του να κάνει και τηλεοπτική καριέρα αλλά και να εξελιχθεί σε έναν εκ των αποτελεσματικότερων/εμπορικότερων brand ambassadors στην γερμανική αγορά χάρη στη διεισδυτικότητα του σε διαφορετικά – σε ηλικία και βιωτικό/μορφωτικό επίπεδο – κοινά. Την σκέφτηκα, την επιλογή του να προστάξει μαζική ανταπόδοση του χειροκροτήματος προς τον κόσμο ως μια ένδειξη αναγνώρισης της συμπεριφοράς του κοινού στο πάντοτε κατάμεστο Signal Iduna Park.
Σκέφτηκα περίπου το ίδιο και την δεύτερη φορά, όταν τον είδα να προτρέπει τους ποδοσφαιριστές του να πάνε για χειραψία με τους χιλιάδες οπαδούς που είχαν ταξιδέψει στο Λονδίνο για το ματς του Champions League με την Αρσεναλ και χειροκροτούσαν μετά από μια ήττα. “Αποζημιώνει τον κόσμο που μπήκε σε έξοδα και ταλαιπωρία και δεν αποζημιώθηκε από την εμφάνιση”, ήταν η σκέψη – κλισέ εκείνης της βραδιάς.
Εντυπωσιάστηκα για πρώτη φορά πριν από περίπου 15 ημέρες με την συμπεριφορά του Γιούργκεν Κλοπ μετά τη λήξη του εκτός έδρας αγώνα με την Αϊντραχτ στην Φρανφκούρτη. Ο προπονητής είχε δεν τον κεντρικό του αμυντικό, τον Ματίας Γκίντερ να χάνεται στη συνεννόηση με τον τερματοφύλακα Ρόμαν Βάιντενφέλερ και να κάνει ένα ερασιτεχνικό λάθος από το οποίο ερχόταν το δεύτερο της Αϊντραχτ, το οποίο βύθιζε την Ντόρτμουντ στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, σε ιστορικό χαμηλό. Κι ο Κλοπ βρήκε το κουράγιο περίπου 15' λεπτά αργότερα, στη λήξη του ματς να μπει στο τερέν για να εμψυχώσει τον Γκίντερ. Το έκανε σε μια στιγμή που ήταν πολύ πιθανό στο μυαλό του 47χρονου προπονητή να γύριζε η ιδέα ότι αυτό μπορεί να ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με την Ντόρτμουντ. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο της στάσης ενός ανθρώπου του ποδοσφαίρου ο οποίος διδάσκει αθλητική συμπεριφορά στα δύσκολα και όχι μόνο στις επιτυχίες και στις σαμπάνιες.
Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη, η οποία ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η συμπεριφορά του απέναντι στον Γκίντερ δεν ήταν τυχαία ήρθε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο Βερολίνο. Η Ντόρτμουντ είχε μόλις χάσει, για ακόμη μια φορά, σπάζοντας ακόμη ένα ιστορικό αρνητικό σερί και ο Τσίρο Ιμόμπιλε, μια αποτυχημένη ως στιγμής θερινή μεταγραφική επιλογή είχε μόλις χάσει τα άχαστα και είχε δημιουργήσει στον Κλοπ συναίσθημα που ήταν κράμα απογοήτευσης, θυμού και απόγνωσης. Κι όμως πέντε λεπτά αργότερα, δηλαδή την ώρα των 180+ σφυγμών ο Κλοπ βρήκε το κουράγιο να μπει στο τερέν και να χτυπήσει την πλάτη του Ιταλού επιθετικού για να τον εμψυχώσει. Και δεν βρήκε μόνο αυτό το κουράγιο. Βρήκε και τα κότσια για ακόμη μια επίδειξη μεγαλείου, για να πάει και να αγκαλιάσει τον Γιούλιαν Σίμπερ, τον επιθετικό που είχε μόλις “σκοτώσει” την Ντόρτμουντ με το γκολ του, δηλαδή έναν επιθετικό που ο Κλοπ άφησε να φύγει από το Ντόρτμουντ το περασμένο καλοκαίρι. Πόσοι προπονητές θα είχαν τέτοια ανθρωπιά για να βγάλουν από μέσα τους σε μια τόσο δύσκολη προσωπική στιγμή;
Προσέχοντας εκ των υστέρων αυτή την στιγμή fair play που είχαν οι ποδοσφαιριστές της Ντόρτμουντ στο παιχνίδι με τη Χέρτα δεν ένιωσα καμιά έκπληξη. Ενας τέτοιος προπονητής, δηλαδή ένας τέτοιας ποιότητας άνθρωπος, τέτοιους ποδοσφαιριστές ανατρέφει, τέτοιες συμπεριφορές διδάσκει. Ο καλύτερος Γερμανός προπονητής της γενιάς του είναι και ο καλύτερος άνθρωπος, και σίγουρα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και συμπαθείς προσωπικότητες στην σύγχρονη ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. 
*Πηγή: gazzetta.gr*