Η αλήθεια είναι πως καθυστέρησαν. Κουβέντα στην κουβέντα φτάσαμε στην πρώτη μέρα του Δεκέμβρη, όταν ο Ρότζερς έλεγε δημοσίως ότι έχει γίνει η σχετική πρόταση στον αρχηγό του, θέλοντας εκτός των άλλων να διαλύσει και την όποια φημολογία κυκλοφορούσε περί δικής του απροθυμίας να τον κρατήσει κοντά του: «Με τον Στίβεν έχουμε τέλεια σχέση και επικοινωνία. Αλλωστε έχει το σεβασμό μου όσο λίγοι. Δουλεύω εξαιρετικά μαζί του και επειδή του έχει γίνει η πρόταση από την ομάδα, ελπίζω να συνεχίσει μαζί μας!»
Διαβάζοντας καλύτερα τα λόγια του Β. Ιρλανδού κόουτς, θα μπορούσαμε κάλλιστα να διακρίνουμε την αμφιβολία που εμφανιζόταν στο τέλος των λεγόμενων του. Εκείνο το «ελπίζω» προϊδέαζε ότι το θέμα δεν βάδιζε προς την κατεύθυνση που οι πιστοί Κόκκινοι θα ήλπιζαν. Και να λοιπόν που δεν πέρασε παρά ένας μήνας, για να διαβάσουμε την ανακοίνωση του Stevie G, που έβαλε το τέλος σε αυτή την σχέση όχι καριέρας, μα ζωής ολάκερης. Πριν όμως μπούμε στη συζήτηση για το εάν είναι σωστό που χωρίζουν οι δρόμοι των δύο πλευρών, ας εξετάσουμε ορισμένα δεδομένα που εξηγούν το γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο…
Η πορεία προς των χωρισμό
Το απολύτως προφανές είναι ότι ο ποδοσφαιριστής δυσαρεστήθηκε από τη γενικότερη στάση του συλλόγου, που καθυστέρησε υπερβολικά πολύ. Αυτό θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν μη επιθυμία εκ μέρους του club. Απροθυμία είτε του ίδιου του σωματείου είτε του προπονητή, όπως γράφτηκε κατά καιρούς. Όταν λοιπόν έγινε αυτή η περίφημη πρόταση, ήταν για 1+1 χρόνο, δηλαδή επί της ουσίας μόνο για την επόμενη περίοδο. Επίσης, κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί, είναι ότι το… ψαλίδι στα χρήματα θα ήταν πάνω από το 50%. Ο Τζέραρντ λάμβανε 10 εκατ. ευρώ και σύμφωνα με όσα κυκλοφόρησαν, το ετήσιο κασέ του θα έπεφτε στα 3,5-4 εκατ.
Αναμφίβολα αυτή η μείωση είναι λογική. Ηταν τρομερά πολλά τα φράγκα για έναν παίκτη που πλέον βαδίζει αισίως προς τα 35 και δεν είναι τόσο καλός όσο παλιά. Οπότε και τα 3,5 εκατ., εάν αληθεύει το ποσό, μία χαρά αμοιβή είναι. Εδώ όμως έρχονται οι Galaxy να τον ξελογιάσουν. Η ομάδα του Λος Αντζελες του δίνει όχι μόνο περισσότερα, μα και τη δυνατότητα να αλλάξει παραστάσεις λίγο πριν το φινάλε της πορείας του στα γήπεδα. Αλλωστε κι εκείνος κάτι τέτοιο επικαλέστηκε στην ανακοίνωση του, πράγμα λογικό εάν αναλογιστεί κανείς ότι από το 1987, από τα επτά του δηλαδή, φοράει μόνο τη φανέλα της Λίβερπουλ.
Αυτά λοιπόν όσον αφορά το παρασκήνιο τις φήμες. Ας πάμε όμως να δούμε την απόφαση του μέσα από το αγωνιστικό πλαίσιο. Το ίδιο και τον δισταγμό της ομάδας και φυσικά τις συνέπειες και την επόμενη ημέρα…
Ο… Πανδαμάτωρ χρόνος
Σε όλα αυτά τα χρόνια της κανονικής καριέρας του, δηλαδή από το 1998 και έπειτα, ο Τζέραρντ έπαιξε βασικά ως 8άρι, αρκετά ως ο μεσαίος στην τριάδα πίσω από τον επιθετικό και περιστασιακά ως 10άρι. Ανάλογα με τα σχήματα και τους προπονητές, εκείνος είχε την ευελιξία να μετακινείται. Πέρσι όμως ο Ρότζερς τον έκανε να οπισθοχωρήσει όσο ποτέ άλλοτε. Σχετικά, σε αυτό το Ball Boy τον περασμένο Φεβρουάριο αναλύσαμε την παρουσία του ως deep lying playmaker . Μόνο που τότε το κάναμε για όλους τους καλούς λόγους. Αυτούς που φέτος δεν υφίστανται στο παιχνίδι του.
Ακόμα και σε αυτόν τον πιο «holding» ρόλο ναι μεν προσαρμόστηκε χάρη στην ποιότητα, το μυαλωμένο παίξιμο και την πάσα ακριβείας του, αλλά σε αυτό το πόστο τούτη τη σεζόν αναδεικνύεται ένα σοβαρό πρόβλημα. Ο ιστορικός αρχηγός των Κόκκινων έχει γίνει αργός. Το τέμπο του έχει χάσει τους αυξημένους παλμούς και δεν βγάζει την γνωστή ενέργεια του στο γήπεδο. Λογικό εάν αναλογιστεί κανείς την ηλικία του. Και μην πει κανείς ότι το ίδιο ισχύει π.χ. για τον Πίρλο. Εκείνος κάνει ό,τι κάνει σε ένα πιο αργό πρωτάθλημα και πάν απ’ όλα, έχοντας στο πλευρό του τους Πογκμπά, Βιδάλ που τα κάνουν όλα και συμφέρουν. Ο Stevie G με ποιους παίζει δίπλα του στο κέντρο, ώστε να καλύπτουν τις δικές του αδυναμίες; Να είχε όπως κάποτε… Μασεράνο, Τσάμπι Αλόνσο, να το συζητάγαμε!
Κάπως έτσι εμφανίστηκε σε αρθρογραφία στο Νησί πως θα μπορούσε να πάει ακόμα πιο πίσω. Να γίνει ο λίμπερο σε τριάδα σέντερ μπακ. Δεν είναι όμως τόσο απλό. ΠΡΩΤΟΝ: δεν γίνεται ξαφνικά στα 35 σου να γίνεις από το πουθενά κεντρικός αμυντικός. Αυτά συνέβαιναν πιο παλιά και δεν μπορούν να βρουν πεδίο εφαρμογής στο τόσο γρήγορο σύγχρονο ποδόσφαιρο. ΔΕΥΤΕΡΟΝ: σίγουρα δεν θα θέλει να αλλάξει τόσο δραματικά το σύστημα του ο Ρότζερς, μόνο και μόνο για να έχει μέσα στην 11άδα τον αγαπημένο παίκτη του κοινού του «Ανφιλντ».
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν κριτική στον Στίβεν Τζέραρντ. Απλά μεγάλωσε, βάρυνε και αυτό είναι κάτι που αφενός πρέπει να παραδεχτεί ίδιος στον εαυτό του (που προφανώς το έχει κάνει, λαμβάνοντας αυτή την απόφαση) αφετέρου να αποδεχτούν όλοι οι υπόλοιποι. Η αποχώρηση του βέβαια είναι λογικό να δημιουργεί μία αίσθηση ανασφάλειας και άγχους για το αύριο της ομάδας, η οποία έχει μάθει να ξεκινάει από… και να τελειώνει σε εκείνον. Ωστόσο, η Λίβερπουλ οφείλει να μπαίνει στη διαδικασία της εκμάθησης του πως θα είναι η ζωή χωρίς τον αρχηγό της.
Η καλύτερη απόφαση και για τους δύο
«Να έμενε να βοηθούσε ως ηγέτης και στα αποδυτήρια και προσφέροντας λύσεις στο rotation. Αρκεί να μην έφευγε ποτέ», θα μπορούσε να πει ο πιστός οπαδός του συλλόγου και του Τζέραρντ. Τούτο όμως θα ήταν ό,τι χειρότερο για εκείνον. Ο πάγκος και αυτός ο βοηθητικός ρόλος δεν του ταιριάζει και θα έφερνε γενικότερη αμηχανία σε όλον τον οργανισμό του club. Η άποψη μου είναι ότι καλά κάνει και φεύγει… όρθιος, ως βασικός.
Το ουδείς αναντικατάστατος βέβαια στην περίπτωση του τυγχάνει αμφισβήτησης. Θα βρεθεί άραγε άλλος σαν αυτόν; Η απάντηση σε αυτό γέρνει αρχικά προς το… όχι. Και στο παρελθόν όμως έτσι δεν συνέβη; Κάπως έτσι θα αισθάνθηκαν οι παλαιότεροι όταν σταμάτησε ο θρυλικός σκόρερ των 215 γκολ, Μπίλι Λίντελ (1938-’61), την αβεβαιότητα για την άμυνα που ένιωσαν με το αντίο του Αλαν Χάνσεν (1977-’91), το τέλος των Γκρέιαμ Σούνες, Κένι Νταλγκλίς, Τζον Μπαρνς και τόσων και τόσων τεράστιων μορφών του συλλόγου. Για τους νεότερους φυσικά ο Τζέραρντ είναι σημαντικότερος όλων αυτών. Για τα κιτάπια της ιστορία της ομάδας όμως σε προσφορά και τίτλους μάλλον δεν είναι.
Το ότι φεύγει τώρα, είναι στο συγκεκριμένο σταυροδρόμι της πορείας της, το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί στη Λίβερπουλ. Ωστόσο, για να επιβεβαιωθούν οι θετικές συνέπειες του αντίο του, θα πρέπει να γίνει η σωστή κίνηση. Η ψυχρή ποδοσφαιρική αλήθεια ορίζει πως εκείνος σε καμία περίπτωση δεν άξιζε να εισπράττει πλέον 10 εκατ. και πως δεν εξυπηρετούσε πλέον το πλάνο του Ρότζερς. Οπότε οι Κόκκινοι θα μπορέσουν τώρα να διαθέσουν και αυτά τα χρήματα σε τούτα που απαιτούνται για μία σημαντική αγορά. Εκεί είναι και το κλειδί της επόμενης ημέρας: Το ποιος θα είναι ο παικταράς που θα τον αντικαταστήσει και θα πάρει πάνω του για πολλά χρόνια το κουμάντο της τόσο πληγωμένης και ελλιπούς μεσαίας γραμμής…
ΥΓ.: Αλλωστε ο Τζέραρντ λατρεύει τόσο παθολογικά τη Λίβερπουλ που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να της… μπαστακωθεί, παίρνοντας τα καλά λεφτουδάκια του, ενώ θα γνώριζε ότι δεν μπορεί να τη βοηθήσει όπως παλιά! Ούτε καν από αγωνιστικό εγωισμό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου