Αρκετό μαύρο της απαισιοδοξίας, ανάμικτο με λίγο λευκό, που πηγάζει κυρίως από το νέο ξεκίνημα της Εθνικής ομάδας. Πράσινοι και κόκκινοι κόκκοι, θαμποί όμως, αφού οι «αιώνιοι» αναλώθηκαν στο κυνήγι του εγχώριου θρόνου και εγκατέλειψαν την Ευρώπη σκουντουφλώντας.
Διαγωγή κοσμία για τους τρεις προέδρους, κοσμιοτάτη για τους αθλητές που έμειναν μακριά από το πανηγύρι των ζουρλών. Ανυπόκριτος θαυμασμός, για τους λεβέντες που κρατούν ψηλά τη σημαία στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού, αλλά και για τους 12 που τράβηξαν το κουπί του Μουντομπάσκετ.
Και ελπίδες, για ένα καλύτερο 2015. Σε ορισμένους τομείς, δεν γίνεται να είναι χειρότερο.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που έγραψε στα παλιά του παπούτσια νόμους, κανονισμούς, τιμωρίες και fair play. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος, που έκαναν όλα τα χατίρια των φανατικών και έμπλεξαν την Εθνική ομάδα σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, που έβαλε το μπάσκετ σε μνημόνιο και φέρθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις σαν μεγαλοτσιφλικάς. Ο Γιώργος Χαλβατζάκης, που μετέτρεψε τον ΕΣΑΚΕ σε μαγαζί περιορισμένης ευθύνης και έμπασε από το παράθυρο τον Μπαλτάκο.
Καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι ένοικοι της μαύρης λίστας του annus horribilis 2014 φορούν κοστούμια. Για χατίρι της λεζάντας και της καρέκλας, ξάπλωσαν το μπάσκετ στα λασπόνερα και βάλθηκαν να το μουτζουρώνουν.
Λιγότερες γραβάτες, παρακαλώ. Λιγότερες δηλώσεις και ανακοινώσεις. Λιγότερο χαρτοπόλεμο. Οσο πιο σπάνια ακουστεί το όνομά σας μέσα στο 2015, τόσο πιο ανέφελος θα μείνει ο ουρανός.
Η λευκή λίστα είναι γεμάτη με φανέλες και κοντά παντελονάκια.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Βασίλης Σπανούλης, μικροί θεοί και εκτυφλωτικά είδωλα σε ολόκληρο τον πλανήτη μπάσκετ, με εξαίρεση την ίδια τους την πατρίδα που γουστάρει να τους λοιδορεί.
Ο Νίκος Ζήσης και ο Γιάννης Μπουρούσης, στυλοβάτες της Εθνικής ομάδας στις δυσκολότερες στιγμές της. Ο Κώστας Παπανικολάου και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πρεσβευτές της Ελλάδας και στις δύο όχθες του Ατλαντικού. Ο Νικ Καλάθης, που δεν ξέχασε πόσα χρωστάει στην ομάδα με τα γαλάζια.
Ο Κώστας Καϊμακόγλου, ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Αντώνης Φώτσης, ο Κωστής Βασιλειάδης, ο Κώστας Σλούκας, ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ο Βλάντο Γιάνκοβιτς, κοσμήματα για τον χώρο και παρόντες σε κάθε κάλεσμα.
Ο Στράτος Περπέρογλου, που έφυγε από τη χώρα για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, που φόρεσε στο κεφάλι του το στέμμα της Ευρώπης.
Οι παίκτες, οι παίκτες, οι παίκτες.
Και οι προπονητές, βεβαίως. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης, που ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα με άλμα στους αιθέρες. Ο Φώτης Κατσικάρης, που έδωσε φιλί ζωής στην Εθνική ομάδα. Ο Δημήτρης Ιτούδης, που ανανέωσε τα κύτταρα της νυσταλέας αρκούδας.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Αργύρης Πεδουλάκης, που απολύθηκαν μολονότι πέτυχαν. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, που κάθεται άνετα στην ηλεκτρική καρέκλα του Ολυμπιακού. Ο Σούλης Μαρκόπουλος, κορυφαίος του χορού των εγκληματικά υποτιμημένων.
Το 2015 θα είναι καλύτερο εάν οι αθλητές και οι προπονητές περάσουν σε πρώτο πλάνο. Εάν οι τελικοί της Α1 ολοκληρωθούν ομαλά, στην ώρα τους και δίχως άναρθρες κραυγές. Εάν μείνουν άγνωστα τα ονόματα των διαιτητών.
Εάν το Κύπελλο Ελλάδας καταλήξει στα χέρια ενός αουτσάιντερ όπως ο Απόλλωνας ή ο ΠΑΟΚ. Εάν αφυπνιστεί η Θεσσαλονίκη και αναδείξει μία τρίτη δύναμη ώστε να ξανακερδίσουμε τη χαμένη θέση στην Ευρωλίγκα.
Εάν υπάρξει σεβασμός στις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων. Εάν τα θεσμικά όργανα μάθουν να σέβονται την κοινή λογική.
Εάν ο Παναθηναϊκός ή ο Ολυμπιακός ή και οι δύο φτάσουν στο φάιναλ-φορ της Μαδρίτης και διεκδικήσουν τον ευρωπαϊκό τίτλο.
Εάν οι Εθνικές ομάδες μείνουν αλώβητες από τις κοντόφθαλμες αντιπαραθέσεις. Εάν στο τέλος του Ευρωμπάσκετ η ελληνική αποστολή επιστρέψει στη βάση της χαμογελαστή, με υπόκρουση χειροκροτήματα.
Εάν η σεζόν της Α1 ολοκληρωθεί χωρίς χρέη και χωρίς μνημόνια. Εάν ο χουλιγκανισμός περάσει στο περιθώριο.
Εάν ο Βασιλακόπουλος ετοιμάσει, επιτέλους, τη διάδοχη κατάσταση στην ΕΟΚ. Εάν ο ΕΣΑΚΕ αγγίξει τον τύπον των ήλων και εγκαταλείψει τον ρόλο του θεατή.
Εάν λιγοστέψουν οι κοπάνες από την Εθνική ομάδα. Εάν ακολουθήσουν και άλλοι Ελληνες το δρομολόγιο των Αντετοκούνμπο-Παπανικολάου από την Ελλάδα προς το ΝΒΑ.
Εάν, εάν, εάν, εάν. Γίναμε η χώρα των υποθετικών λόγων…
Εύχομαι καλή χρονιά σε όλους. Με υγεία, ξεγνοιασιά και γλυκό ψωμί. Και με καθολική αντίσταση στην παρακμή που μας περικυκλώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου