Η ιστορία επαναλαμβάνεται! (Νο2)

Ο Κ. Νικολακόπουλος καταγράφει στο blog του στο gazzetta ιστορικές αλήθειες για τον Ολυμπιακό.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που πάντοτε κάνω είναι να μελετάω την ιστορία του Ολυμπιακού. Πολύ απλά γιατί η πείρα 31 ετών στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού με έχει διδάξει, ότι συνήθως σε αυτό το σύλλογο η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ένα παράδειγμα που έχει να κάνει με τους προπονητές της ομάδας και τις πιο σημαντικές επιτυχίες του Ολυμπιακού στα κύπελλα Ευρώπης…
Η πρόκριση επί της Σέλτικ το 1974 στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών ήρθε με τον Λάκη Πετρόπουλο στον τρίτο σερί χρόνο στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Η πρόκριση στους 8 του Κυπέλλου Κυπελλούχων  με τον αποκλεισμό της Μονακό το 1992 ήρθε με τον Όλεγκ Μπλαχίν στον τρίτο σερί χρόνο στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Η πρόκριση στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ το 1998 ήρθε με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στον τρίτο σερί χρόνο του στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Η πρόκριση στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ το 2005, μετά από τρίτη θέση (με 10 βαθμούς) στο Τσάμπιονς Λιγκ, ήρθε με τη δεύτερη θητεία του Μπάγεβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Η πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ το 2008 ήρθε με τον Τάκη Λεμονή στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Η πρόκριση στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ το 2012, μετά από τρίτη θέση (με 9 βαθμούς) στο Τσάμπιονς Λιγκ, ήρθε με τη δεύτερη θητεία του Ερνέστο Βαλβέρδε στον πάγκο του Ολυμπιακού-και δη στο δεύτερο χρόνο του.
Η πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ το 2014 ήρθε με τον Μίτσελ στη δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό, έχοντας αναλάβει στα μισά της προηγούμενης. Με το Μίτσελ φέτος, στην τρίτη του σεζόν, ο Ολυμπιακός πήρε 9 βαθμούς στο Τσάμπιονς Λιγκ και συνέχισε στο Γιουρόπα Λιγκ.
Άρα, όποτε ο Ολυμπιακός έκανε κάτι σημαντικό στην Ευρώπη, το έκανε έχοντας ένα προπονητή που ήξερε καλά την ομάδα του…
Εξαιρέσεις υπάρχουν πάντα που όμως απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εννοώ την πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ το 2010 με τον Ζίκο στον πάγκο. Άντε να πάμε και πίσω στο...1983 στην πρόκριση επί του Άγιαξ με τον Χάϊντς Χέερ στον πάγκο.
Μιλάμε, όμως, πραγματικά για εξαιρέσεις.
Η Ευρώπη για κάθε προπονητή του Ολυμπιακού είναι στην αρχή μία πολύ δύσκολη υπόθεση.
Ρωτήστε τον Περέϊρα (Ντνίπρο), τον Μίτσελ (Λεβάντε), τον Βαλβέρδε (Ανόρθωση), τον Λίνεν (Μακάμπι), αλλά και τους Ζαρντίμ (ήττες στα δύο πρώτα ματς και γρήγορος αποκλεισμός), Σόλιντ (τελευταίος στον όμιλο και τις δύο σεζόν του), Προτάσοφ (ήττες στα τρία πρώτα ματς κι εύκολος αποκλεισμός του στον όμιλο), Λεμονή (τελευταίος στον όμιλο τις δύο πρώτες σεζόν κι απομάκρυνσή του στην τρίτη μετά το 0-3 από τη Μακάμπι), Μπάγεβιτς (Φέρεντσβαρος).
Αν θα πάω πιο πίσω, πρέπει να τους γράψω σχεδόν όλους!...

*Πηγή: gazzetta.gr*