Την επόμενη Παρασκευή στο Φάληρο δεν κρίνεται ούτε πρόκριση,
ούτε τίτλος… Υπό προϋποθέσεις μπορεί να ξεκαθαρίσει το αβαντάζ έδρας,
αλλά από κάθε άποψη, είναι ένα ματς που θέλει γήπεδο 30.000 θέσεων –
τουλάχιστον – για να χωρέσουν όλοι όσοι επιθυμούν να το παρακολουθήσουν
από τις εξέδρες…
Είναι ίσως άδικο και περίεργο να συζητάμε από τώρα για την επόμενη
εβδομάδα, αλλά εδώ που τα λέμε, για το παιχνίδι με την Φενέρ οι
μπασκετικοί μιλάνε καιρό τώρα. Δεν είναι η πρώτη επιστροφή του
Ομπράντοβιτς στο ΣΕΦ από τότε που έφυγε από την Ελλάδα, αλλά όσες φορές
και να γυρίσει ως αντίπαλος, θα είναι ο… στόχος. Πολύ δε περισσότερο
στην προκειμένη περίπτωση, που ο αγώνας έχει και βαθμολογικό ενδιαφέρον.
Αν νικήσει ο Ολυμπιακός κάνει το πιο μεγάλο βήμα για το πλεονέκτημα
έδρας, γίνεται το φαβορί ακόμα και για την πρώτη θέση στον όμιλο.
Είναι το ματς της χρονιάς – ως τώρα και μέχρι το επόμενο – για την
Ευρωλίγκα και μάλλον ούτε το «Καραϊσκάκης» θα ήταν αρκετό για να
ικανοποιήσει τη ζήτηση. Αλλη μια τρανή απόδειξη ότι μια ομάδα μπορεί με
τις εμφανίσεις της να κερδίσει τον κόσμο, ακόμα και σε μια σεζόν που
ξεκίνησε με το χειρότερο τρόπο. Αλήθεια, ποιος θα περίμενε μετά την ήττα
στο Κύπελλο από τον Παναθηναϊκό, ότι ο κόσμος του Ολυμπιακού θα
αγκαλιάσει ξανά την ομάδα μπάσκετ τόσο γρήγορα.
Βέβαια αυτό πρέπει να συνεχίσει να το κάνει ακόμα κι αν κάτι…
στραβώσει απέναντι στην Φενέρ, ας μην λησμονούμε ότι είναι ένα κλαμπ που
ξοδεύει πολλά εκατομμύρια τα τελευταία χρόνια, έχει μπάτζετ πενταπλάσιο
του Ολυμπιακού. Αλλωστε οι ερυθρόλευκοι έχουν κερδίσει τη εκτίμηση όχι
μόνο των οπαδών τους αλλά και της μπασκετικής Ευρώπης, γιατί παίζουν
καλύτερα απ” ό,τι υπολόγιζαν οι περισσότεροι. Είναι πραγματική ομάδα, με
έμφαση στην άμυνα. Παλεύει σε κάθε φάση σαν να είναι η τελευταία και
μέσω της άμυνας κερδίζει ενέργεια στην επίθεση. Δεν καταλαβαίνει από
κούραση, ούτε από προβλήματα τραυματισμών. Μπορεί να λείπουν τρία 4αρια,
αλλά έρχονται οι υπόλοιποι με ομαδική δουλειά να αναπληρώσουν το κενό.
Ο Σπανούλης είναι ο ηγέτης, ο Πρίντεζης εμφανίζεται πάντα στα
δύσκολα, ο Μάντζαρης, ο Σλούκας, ο Λαφαγιέτ, ο Ντάρντεν, ο Λοτζέσκι
ξέρουν το ρόλο τους, οι Ντάνστον και Χάντερ γίνονται κάθε ματς και…
ψηλότεροι. Ακόμα και ο Παπαπέτρου, ήρθε από τον… πάγο και έβαλε
τρίποντο. Είναι απίστευτα δύσκολο για έναν παίκτη να ευστοχήσει στο
πρώτο του σουτ ερχόμενος από τον πάγκο μετά από 27 λεπτά παιχνιδιού.
Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να το πετυχαίνει μετά από 6 μήνες και 27
λεπτά…
Υπάρχουν πολλοί λόγοι να εξυμνήσει κανείς τον Ολυμπιακό, όχι γιατί
πέτυχε κάτι, αλλά για την εικόνα που παρουσιάζει. Αυτό δεν φέρνει επί
του παρόντος ούτε Κύπελλα, ούτε τίτλους, το ταμείο θα γίνει στο τέλος…
Αλλά είναι ήδη μεγάλο κατόρθωμα που ο κόσμος αυτής της ομάδας αισθάνεται
πάλι περήφανος και θα κάνει τα πάντα για ένα εισιτήριο… Οντως θα
χρειαζόταν το «Καραϊσκάκης» την άλλη Παρασκευή, αλλά και το ΣΕΦ καλό
είναι… Αρκεί να γεμίζει κάθε φορά και όχι μόνο με την Φενέρ, την ΤΣΣΚΑ,
τον Παναθηναϊκό…
Αντί επιλόγου: Ο Βασίλης Σπανούλης έβαλε 14 πόντους και έδωσε 8 ασίστ
στην Ιταλία. Ξέρετε πότε τον αποθέωσε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και σήκωσε
ψηλά τα χέρια σαν γροθιές; Οταν ο αρχηγός του Ολυμπιακού έπαιξε μια
αμυνάρα και ανάγκασε τον αντίπαλό του σε βήματα. Του φώναξε μπράβο για
μια άμυνα, όχι για την επίθεση. Ε, όταν το παράδειγμα το δίνει ο
προπονητής και ο σούπερ σταρ, δεν γίνεται να μην ακολουθήσουν και οι
υπόλοιποι.
*Πηγή: superbasket.gr*
Σάββατο 7 Μαρτίου 2015
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου