Ο «Air» είχε αποφασίσει να αποσυρθεί από το μπάσκετ μετά την κατάκτηση του τρίτου τίτλου του με τους «Ταύρους» το 1993 και τη δολοφονία του πατέρα του, όμως δεν μπορούσε να παραμείνει και άλλο μακριά από τα παρκέ μετά τους 21 μήνες απουσίας του. Στη συνέχεια έπαιξε επαγγελματικά μπέιζμπολ, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Η φημολογία για την επάνοδο του Τζόρνταν είχε αρχίσει αρκετές μέρες πριν με τον μπασκετικό κόσμο να περιμένει πώς και πώς τη μέρα που ο αγαπημένος τους παίκτης θα πατούσε και πάλι τα παρκέ. Μέχρι και τα γραφεία στοιχημάτων στο Λας Βέγκας δέχονταν πονταρίσματα για το πότε θα γινόταν αυτό. Αρχικά ο Τζόρνταν προτιμούσε να επιστρέψει κατευθείαν στα πλέι οφ, αλλά ο Φιλ Τζάκσον επέμεινε πως πρέπει να πάρει κάποια παιχνίδια στα πόδια του, ώστε να εγκλιματιστεί καλύτερα. Έτσι προέκυψε η παρακάτω ανακοίνωση:
Τελικά το πρώτο του ματς ήταν απέναντι στους Πέισερς του Ρέτζι Μίλερ στην Ιντιανάπολις με τη φανέλα με το Νο45 (το 23 ήταν στην… οροφή του United Center), με τον Τζόρνταν να είναι χαρακτηριστικά άστοχος βάζοντας 19 πόντους με 7/28 σουτ εντός πεδιάς και τους Μπουλς να χάνουν στην παράταση.
Κανείς όμως δεν στεναχωρήθηκε τότε για την ήττα. Ο «Air» πετούσε και πάλι στους αιθέρες και το μπάσκετ έγινε σε μία στιγμή κατά πολύ πλουσιότερο τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά, καθώς το ενδιαφέρον του κόσμου εκτινάχτηκε στα ύψη και οι κάμερες ακολουθούσαν το κάθε του βήμα.
Η σεζόν έληξε πρόωρα για τον «σκουριασμένο» Τζόρνταν στα πλέι οφ, καθώς αποκλείστηκαν από τους ανερχόμενους Ορλάντο Μάτζικ του νεαρού τότε Σακίλ Ο’Νιλ, όμως η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή.
Την επόμενη σεζόν συνέβαλε καθοριστικά, ώστε οι «Ταύροι» να φτάσουν στο απίστευτο ρεκόρ των 72 νικών και μόλις 10 ηττών το 1996 και να δημιουργήσουν ίσως την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών κατακτώντας το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Κάτι που κατάφερε και το 1997 και το 1998 συνεπικουρούμενος από τον Σκότι Πίπεν και τη μαεστρική καθοδήγηση του Φιλ Τζάκσον.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου