Η πολύ μεγάλη εμφάνιση, παίρνει επιπλέον οντότητα λόγω του ελάχιστου χρόνου που είχε στη διάθεσή της η ομάδα για να τα αλλάξει όλα. Γι’ αυτό τα περισσότερα credits πάνε στον Γιάννη Σφαιρόπουλο –σεμιναριακό κοουτσάρισμα- και τους συνεργάτες του, για την πνευματική και αγωνιστική προετοιμασία του δεύτερου αγώνα. Το γεγονός πως βοήθησαν τους παίκτες να πιστέψουν στους εαυτούς τους, μετά το -16 της Τετάρτης, να γεμίσουν αυτοπεποίθηση και υγιές (όχι εγωιστικό-καταστροφικό) πείσμα, είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση. Δουλειά δύσκολη, όσο και αυτή που ακολουθεί τις επόμενες ημέρες, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Για να γίνει αυτή η μεγάλη εμφάνιση στο «Παλάου» βέβαια, χρειάστηκε ο Γιώργος Πρίντεζης να κάνει το πιο μεστό-μαγικό παιχνίδι της καριέρας του –τηρουμένων των αναλογιών του αγώνα- όντας παντού και κάνοντας τέλεια τα ΠΑΝΤΑ. Χρειάστηκε να επιστρέψει στα φυσιολογικά επίπεδα ρυθμού ο Βασίλης Σπανούλης, που από την στιγμή που «πάταγε» καλά, έβαλε τα δύο πρώτα σουτ και έφτιαξε άλλες δύο φάσεις για τους συμπαίκτες του, αυτόματα έκανε την Μπαρτσελόνα και το κοινό να… τρέμουν. Και να αναφωνήσουν ένα μακρόσυρτο «ωωω…» θαυμασμού, όταν σαν σε… remake του τελικού του Λονδίνου, έβαλε δύο σερί τρίποντα, επαναφέροντας τη διαφορά σε επίπεδα ασφάλειας και σιγουριάς.
Δεν ήταν μόνο οι αρχηγοί όμως. Δίπλα τους, αφού η αγωνιστική τους… αύρα δίνει ώθηση στους υπόλοιπους, έκαναν εξαιρετικό παιχνίδι οι Μάντζαρης (επικό 4/4 στα τρίποντα), Χάντερ (ίσως τα καλύτερα hedge out στην Ευρώπη) και Λοτζέσκι (τάπα σε Τόμιτς!). Χωρίς να σημαίνει πως οι υπόλοιποι που χρησιμοποιήθηκαν δεν έβαλαν και αυτοί το… λιθαράκι τους. Ο Ολυμπιακός περιόρισε στο ελάχιστο την άμυνα με τις αλλαγές στα σκριν και εφήρμοσε πιο δυναμικά hedge out και «παγίδες», που έκαναν σμπαράλια τη δημιουργία της Μπαρτσελόνα. Μόλις 7 ασίστ κατάφεραν να περάσουν οι παίκτες του Πασκουάλ (στις περισσότερες επιθέσεις δεν ήξεραν τι να κάνουν τη μπάλα), την ώρα που αυτοί του Σφαιρόπουλου μοίραζαν 20 με μόλις 8 λάθη!
Παράλληλα, η αμυντική τακτική, απαγόρευσε τα ελεύθερα σουτ της Μπαρτσελόνα, θωράκισε τις «κοφτές» πάσες στην ρακέτα (αγαπημένο παιχνίδι της) και «εξαργύρωσε» στο έπακρο το όποιο ρίσκο με τους Χουέρτας και Σατοράνσκι. Οδήγησε σε πολλές λανθασμένες και άστοχες επιλογές τους γηπεδούχους, λόγω και της πίεσης που τους δημιούργησε και αν δεν υπήρχε αυτό το… εξωπραγματικό 22-3 στις βολές, η διαφορά θα είχε «ανοίξει» ακόμα περισσότερο.
Την ίδια ώρα, η επίθεση ακολουθούσε τον ρυθμό της σεμιναριακού επιπέδου άμυνας, με γρήγορη κυκλοφορία μπάλας, καλύτερη κίνηση των παικτών χωρίς αυτή, αρκετό πικ εν ρολ, σουτ υπό πολύ καλύτερες προϋποθέσεις, ακόμα και με παιχνίδι στο χαμηλό ποστ. Τα 13/27 τρίποντα μοιάζουν και είναι εξωπραγματικά για εκτός έδρας παιχνίδι, αλλά ήταν σχεδόν όλα «ανοικτά» και έπειτα από πιστή εφαρμογή του προπονητικού πλάνου. Η διαφορά, είχε να κάνει με τα επίπεδα συγκέντρωσης, πίστης και αυτοπεποίθησης, όταν η μπάλα έφευγε από «ερυθρόλευκα» χέρια. Εν κατά κλείδι, ο Ολυμπιακός, έκανε τέλεια όλα όσα έπρεπε να κάνει για φύγει νικητής, παίρνοντας παράλληλα σημαντική ψυχολογική ώθηση για τη συνέχεια.
Αυτή, θα είναι ανάλογα πανηγυρική, μόνο αν αυτή συνδυαστεί με την προσγείωση και στο μυαλό όλων μπολιαστεί πως ο επόμενος … προορισμός, είναι ο Πειραιάς και όχι η Μαδρίτη, όπως έχουν αρχίσει να… ψελλίζουν οι, πάντα εύκολοι σε ενθουσιασμό-αποθέωση και την επόμενη ώρα σε απογοήτευση-ισοπέδωση, Έλληνες οπαδοί. Οι λέξεις Final Four, θα πρέπει να μείνουν «κλειδωμένες» στα ντουλάπια των αποδυτηρίων του ΣΕΦ, γιατί η Μπαρτσελόνα παραμένει το φαβορί και ο Ολυμπιακός αυτός που ψάχνει την υπέρβαση… *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου