Όλοι έχουμε ανάγκη έναν... Τσόρι!!

Ο Παναγιώτης Δαλαταριώφ γράφει για το φαινόμενο Τσόρι, που έχει τη δύναμη, ίσως, να μας βγάλει έστω και για λίγο τα οπαδικά γυαλιά. 

Το ποιος είναι ο ποδοσφαιριστής Τσόρι το έχει δει όλη η Ελλάδα. Το ποιος είναι ο άνθρωπος Αλεχάντρο Ντομίνγκες το μαθαίνουν όλοι.

Μιλάμε για μια προσωπικότητα που στη διετή παραμονή της στην χώρα μας το μόνο που καταφέρνει είναι να μοιράζει χαμόγελα σε όσους αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο. Οκ. στους φιλάθλους του Ολυμπιακού περισσότερο, αλλά το θέμα δεν είναι οπαδικό εδώ.
Μιλάμε για μια ποδοσφαιρική οντότητα που έχει το εκτόπισμα να... παρασύρει κάθε σκέψη μιζέριας - έστω και για μια στιγμή.
Μιλάμε για έναν χαμογελαστό άνθρωπο, σεμνό, οικογενειάρχη και πιστό σ' αυτό που υπηρετεί: Το ποδόσφαιρο. Θυμάστε κάποια στιγμή που να έχετε πει: "τι χαρακτήρας είναι αυτός;". Αντιθέτως, πόσες φορές πιάσατε τον εαυτό σας να λέει, έστω και από μέσα σας, "τι έκανε πάλι; Μπράβο του!";
Σε μια χώρα, που τα πάντα γύρω μας φαίνονται μουντά - ακόμη κι ο ήλιος μας (ίσως και με κάποιο τρόπο υπερβολής) ο ηγέτης των νταμπλούχων Ελλάδας μας... αναγκάζει με τις πινελιές που βάζει στο πολύ... λευκό του ελληνικού ποδοσφαιρικού καμβά να θέλουμε κι άλλους "Τσόρι" στην ζωή μας. Δηλαδή, ανθρώπους ή κινήσεις ή ειδήσεις που θα μας φέρνουν χαμόγελο, αισιοδοξία. Δεν είναι κακό να λέμε "μπράβο" σε κάποιον ακόμη κι αν είναι 'αντίπαλος".
Ακόμη κι οι φίλοι της Ξάνθης χθες, παρά την πίκρα που δέχτηκαν το γκολ, βλέποντας ξανά και ξανά αυτό το γκολ θα λένε "πως το έκανε αυτό!". Θα θαυμάζουν, όπως και θα πρέπει όλοι μας να θαυμάζουμε. Εχουμε ανάγκη.
Και μην βιαστείτε να πείτε "φίλε, εσύ γεμίζεις την κενή ζωή σου με Τσόρι, εγώ μια χαρά είμαι". Σαφώς κι ο καθένας μας είναι μια χαρά για τον εαυτό του, αλλά γιατί να μην γίνει ακόμη καλύτερα; Φαινόμενα τύπου Τσόρι μόνο καλό μας κάνουν, εξάλλου.

*Πηγή: gazzetta.gr*