Ο πρόεδρος «των πάντων» στο ποδόσφαιρο!!

Η παρουσία και η συμπεριφορά του Μελισσανίδη δείχνει πως το ποδόσφαιρό μας θα συνεχίσει να είναι για πολύ καιρό ακόμη, προεδροκεντρικό. Γράφει ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος. H πρόσφατη παρουσία του Δημήτρη Μελισσανίδη στις προπονητικές εγκαταστάσεις της ΑΕΚ έγινε διότι με αυτό τον τρόπο ήθελε να προειδοποιήσει τους παίκτες της ΑΕΚ για τις μέτριες έως κακές τους εμφανίσεις στα πλέι οφ. Απόδοση που πιθανόν έχει την ίδια εξήγηση με αυτή της απουσίας των φίλων της «Ενωσης» από το γήπεδο, όπως καταγράφηκε στο φετινό αρνητικό ρεκόρ εισιτηρίων, στο παιχνίδι με τον Βόλο. Και η εξήγηση είναι η αίσθηση ότι «η αποστολή εξετελέσθη». Η άνοδος στη μεγάλη κατηγορία.
Ο τρόπος, πάντως, που προβλήθηκε εκείνη η παρουσία από τα αθλητικά Μέσα επιβεβαιώνει το προσωνύμιο «τίγρης», που τα ίδια τα Μέσα του έχουν αποδώσει. Ενα προσωνύμιο που κέρδισε από την πρώτη του προεδρική θητεία στην «Ενωση» και περιγράφει την εικόνα της συμπεριφοράς του στο χώρο και του χαρακτήρα του να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας του. Ομως, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αυτή η συμπεριφορά δείχνει πως το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ήταν, είναι και φοβάμαι ότι θα συνεχίσει να είναι για πολύ καιρό ακόμη, προεδροκεντρικό.
Ο πρόεδρος-πατερούλης που για όλα φροντίζει, πληρώνει τους πάντες -πράγμα που σε πολλές ομάδες συμβαίνει συχνά με καθυστέρηση ή δεν συμβαίνει και τρέχουν οι ποδοσφαιριστές στην ΟΥΕΦΑ- στέκεται ψηλά, ο λόγος του είναι η τελευταία καταφυγή των πιστών οπαδών που τους έχει σαν παιδιά του, είναι οπαδός -ή λέει ότι είναι- της ομάδας της οποίας κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών ή την εκπροσωπεί. Τη διοικεί πολλές φορές μέσω ανθρώπων που εμπιστεύεται απόλυτα, οι προσωπικές του παρεμβάσεις εκδηλώνονται μόνο όταν υπάρχουν κρίσεις, τα εύσημα των επιτυχιών πηγαίνουν πάντα σε αυτόν, για τις αποτυχίες η ευθύνη ανήκει σε άλλους, ακούει -όσο αυτό συμβαίνει- μόνο όσους βρίσκονται γύρω του, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι «οι σύμβουλοι» μπορεί να μη γνωρίζουν το θέμα για το οποίο εκφέρουν άποψη, είναι θιασώτης της αρχής «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», προσπαθεί να κάνει παιχνίδι με τα media -και αν έχει δυνατότητα τα χειραγωγεί- δεν διστάζει -«κωλώνει» το λένε- ποτέ, επιδιώκει τη μετωπική αντιπαράθεση και την πόλωση όταν τον συμφέρει, μιλά στη γλώσσα του μέσου οπαδού, αν είναι μεγάλος επιχειρηματίας και πρόεδρος μεγάλης ομάδας έχει καλές σχέσεις με την κυβέρνηση (ή μάλλον η κυβέρνηση επιδιώκει να έχει καλές σχέσεις μαζί του), είναι αλαζόνας και δεν έχει συνηθίσει να ακούει το «όχι».
Η βασική ιδιότητα που θα πρέπει να έχει ο πρόεδρος-πατερούλης έχει να κάνει με τον τρόπο που ορίζει τις σχέσεις του με το περίφημο παρασκήνιο. Αν μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντα της ομάδας ή και να τα επιβάλει. Εκεί, τελειώνουν όλα.
Ο Τσάβι με δικά του λόγια
Η αποχώρηση του Τσάβι από την Μπάρτσα ύστερα από 25 χρόνια, αν υπολογίσουμε και τα χρόνια παρουσίας του στα τμήματα υποδομής, συνιστούν το τέλος μίας εποχής. Ο Τσάβι ήταν ο κεντρικός άξονας του τρόπου παιχνιδιού που έφερε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο η Μπαρτσελόνα. Πριν από χρόνια, σε μια συνέντευξή του στην «Guardian», όταν είχε ερωτηθεί πώς αντιμετωπίζει μία άμυνα, είχε πει: «Είμαι αναγκασμένος να σκέφτομαι γρήγορα και να ψάχνω να βρω κενούς χώρους. Αυτό σκέπτομαι, αυτό κάνω, όλη μέρα. Ψάχνω χώρους. Οσοι δεν έχουν παίξει ποδόσφαιρο, δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο δύσκολο είναι να βρεις, πια, κενούς χώρους στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είναι όπως με το playstation. Πας να πασάρεις κάπου και, ουπς! Υπάρχει αμυντικός, αμέσως πρέπει να κοιτάξεις και να πασάρεις αλλού». Ο συμπαίκτης του, Ντάνι Αλβες, είχε πει γι' αυτόν: «Ο Τσάβι παίζει στο μέλλον και βλέπει τον κενό χώρο πριν δημιουργηθεί».
Με τη φόρα που έχει πάρει η Ζωή Κωνσταντοπούλου, δεν αποκλείω να δώσει χαρτάκι με την ενδεκάδα στον Περέιρα.

ΠΗΓΗ: SportDay