Οι ποδοσφαιρικοί μύθοι δημιουργούνται από τις στιγμές απόλυτης δόξας, αλλά και μέσα από δύσκολες έως ταπεινωτικές καταστάσεις. Πώς τα φέρνει η ζωή και ο αθλητισμός; Ανεξάρτητα από το αν κάποιος θεωρεί τον Στίβεν Τζέραρντ θρύλο ή όχι, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην θέση του την ερχόμενη Κυριακή. Σύμφωνα με τη βρετανική ποδοσφαιρική κουλτούρα ο αρχηγός της Λίβερπουλ και οι συμπαίκτες του θα υποδεχτούν με χειροκρότημα αναγνώρισης την ενδεκάδα της ήδη πρωταθλήτριας Τσέλσι κατά την είσοδό της στον αγωνιστικό χώρο. Τραγική ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς τον περσινό αγώνα των δύο ομάδων στο Άνφιλντ, όπου ένα σίγουρο πρωτάθλημα γλίστρησε μέσα από τα χέρια των «κόκκινων» μαζί με τον παίκτη ίνδαλμα της ομάδας κόντρα σε μία αδιάφορη τότε Τσέλσι. Ο Τζέραρντ θα κληθεί να αντιμετωπίσει έναν από τους χειρότερους εφιάλτες της καριέρας του και μάλιστα στην τελευταία του χρονιά στο λιμάνι του «Άνφιλντ». Πάντως δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε βέβαια και ο τελευταίος.
Η καταγωγή
Η ακριβής προέλευση, της τελετής που πρόκειται να λάβει χώρα στο «Στάμφορντ Μπριτζ», δεν είναι γνωστή. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν αποτελεί μία ποδοσφαιρική καινοτομία και ότι πηγή έμπνευσης αποτέλεσε ο στρατός. Σύμφωνα με τον Όμηρο παρόμοιες τελετές πραγματοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα προκειμένου να τιμήσουν τους νεκρούς πολέμου.
Με την πάροδο τον χρόνων υπάρχουν όλο και περισσότερες αναφορές σχετικά με την συγκεκριμένη παράδοση. Από τον 18ο αιώνα και μετά οι ισχυρές στρατιωτικά χώρες δημιούργησαν το σώμα των φρουρών επί τιμής. Σε αυτό εισέρχονταν στρατιώτες χαμηλότερης βαθμίδας, οι οποίοι επιλέγονταν από την κορυφή του στρατεύματος με κριτήρια την επιβλητική τους εμφάνιση, την αντοχή και την ακρίβειά τους. Συνήθως στην Βρετανία οι φρουροί, που κατέχουν αυτή την διάκριση προέρχονται από τα σώματα του πεζικού και των έφιππων. Συμμετέχουν κυρίως ως φρουρά κατά την επίσκεψη αξιωματούχων, στις παρελάσεις καθώς και για να τιμήσουν πεσόντες πολέμου.
Οι διάσημες περιπτώσεις στην Αγγλία
Για την ιστορία η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση στο ποδόσφαιρο ήταν το 1955, όταν ο Σερ Ματ Μπάσμπυ μάζεψε τους παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ προκειμένου να συγχαρούν την Τσέλσι για το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της.
Η απόδοση φόρου τιμής είναι το μέγιστο δείγμα σεβασμού στον θριαμβευτή αντίπαλο αλλά δεν είναι και υποχρεωτική. Η συγκεκριμένη τελετή τείνει να καθιερωθεί από το 1991 και μετά, όταν οι παίκτες της Άρσεναλ, έχοντας ήδη κατακτήσει το 10ο πρωτάθλημά τους, μπήκαν στο Χάιμπουρι υπό το θερμό χειροκρότημα σύσσωμης της ενδεκάδας των «κόκκινων διαβόλων». Εφτά χρόνια αργότερα ήταν η σειρά των παικτών της Λίβερπουλ να τιμήσουν τους «κανονιέρηδες».
Όταν μιλάμε για μεγάλα κλαμπ, δεν είναι πάντα εύκολη η αποδοχή της ανωτερότητας του αντιπάλου. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του 2005. Η ενδεκάδα της Γιουνάιτεντ τήρησε το έθιμο, αλλά ο Ρόι Κιν και ο Γκάρι Νέβιλ δεν κοίταξαν καν τους αντιπάλους τους. Μάλιστα μετά το τέλος της αναμέτρησης ο Νέβιλ δήλωσε, πως ήταν η πιο αχώνευτη σκηνή της καριέρας του και πως πολύ δύσκολα θα την ξεπεράσει. Από την πλευρά του ο Κιν το είδε σαν μία καλή εμπειρία που τον δίδαξε πως δεν θέλει να την ξαναζήσει. Επειδή όμως όλα είναι δανεικά, την «χάρη» ανταπέδωσαν με την σειρά τους και οι «μπλε» δύο χρόνια αργότερα.
Μία από τις πιο πολυσυζητημένες περιπτώσεις ήταν εκείνη του 2013. Η Γιουνάιτεντ ταξίδευε ως πρωταθλήτρια στο Λονδίνο και μαζί της ο Φαν Πέρσι επέστρεφε για πρώτη φορά ως αντίπαλος στο «Έμιρεϊτς». Οι οπαδοί των «κανονιέρηδων» δεν δεχόντουσαν καν σαν σκέψη τους παίκτες τους να χειροκροτήσουν τον»"προδότη», όπως τον αποκαλούσαν. Τελικά ο Βενγκέρ ανέλαβε ρόλο πυροσβέστη και οι παίκτες του τίμησαν κανονικά τους αντιπάλους τους. Προς τιμήν του ο Αλσατός τεχνικός μεταξύ άλλων σε δηλώσεις του εκείνη την εποχή υποστήριζε την τήρηση του εθίμου, ως δείγμα σεβασμού προς το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Η αναγνώριση από τους αντιπάλους πάντως δεν είναι προνόμιο μόνο των πρωταθλητριών ομάδων. Το 1994 οι παίκτες της Νιουκάστλ παρατάχθηκαν στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ» και χειροκρότησαν την Άρσεναλ για την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων εκείνης της χρονιάς. Άλλη μία σπουδαία περίπτωση είναι και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, που έχει βιώσει αρκετές φορές το συγκεκριμένο τελετουργικό. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ήταν τον Νοέμβριο 2011 στην συμπλήρωση 25 χρόνων στον πάγκο της Γιουνάιτεντ με τους παίκτες της ομάδας του, αλλά και της Σάντερλαντ να παρατάσσονται στο γήπεδο και να τον αποθεώνουν. Ίσως η πιο συγκινητική ήταν στις 12 Μαΐου του 2013 κόντρα στη Σουόνσι, στην τελευταία του παράσταση στο «Θέατρο των Ονείρων». Ενώ από τους παίκτες έχουν τιμηθεί αρκετοί ανάμεσά τους και ο Τζέιμι Κάραγκερ. Μάλλον κάτι ανάλογο θα γίνει και για τον Τζέραρντ, αλλά σίγουρα κάτι δεν θα του επιτρέπει να το χαρεί με την ψυχή του.
Υπάρχει πιθανότητα να μην γίνει;
Μεσοβδόμαδα τοποθετήθηκαν τόσο ο Ζοσέ Μουρίνιο , όσο και ο Μπρένταν Ρότζερς για το συγκεκριμένο θέμα. Ο μεν Πορτογάλος δήλωσε, πως η Λίβερπουλ δεν είναι υποχρεωμένη να το κάνει αν δεν το θέλει, ενώ ο προπονητής των |κόκκινων» διαβεβαίωσε πως η ομάδα του θα τιμήσει την πρωταθλήτρια. Το ερώτημα είναι αν ο Τζέραρντ θα βρεθεί στην βασική ενδεκάδα. Λογικά θα βρεθεί. Ποτέ δεν ήταν άνθρωπος, που κρύφτηκε στα δύσκολα. Όσο για τα συναισθήματά του την Κυριακή; «Η ντροπή είναι ο μανδύας της υπερηφάνειας»
*Πηγή: England365.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου