Οι Ερυθρόλευκοι έκαναν σκόνη και θρύψαλα την ομάδα
που δήθεν παίζει καλό ποδόσφαιρο αλλά οι πολλές χαμένες ευκαιρίες τους
κόστισαν. Γράφει ο Βασίλης Παπανικολάου.
Εντάξει, η τύχη μπορεί να είχε προηγούμενα με τον Ολυμπιακό και να του
γύρισε την πλάτη, όλη η Ελλάδα όμως είδε ποια είναι η καλύτερη ομάδα στο
ελληνικό πρωτάθλημα. Ποια είναι εκείνη που παίζει το καλύτερο
ποδόσφαιρο, έστω και αν αγωνίζεται χωρίς τον μαέστρο της. Κάτι είναι και
αυτό.
Προσωπικά, δεν νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός θα ξεπεράσει εύκολα τους εφιάλτες που έζησε χθες βράδυ στο Καραϊσκάκη. Παρά την ισοπαλία που πήρε και τον διατηρεί προσωρινά στην κορυφή της βαθμολογίας, όχι μόνο θα νιώθει ότι ακριβώς στην πλάτη του υπάρχει μια καλύτερη ομάδα αλλά περισσότερο απ' όλα θα πρέπει να αισθάνεται ότι κομματιάστηκε η εντύπωση που είχε δημιουργήσει ότι φέτος παίζει δήθεν καλή μπάλα. Πού είναι η καλή μπάλα; Πού είναι τα συστήματα και οι δήθεν αυτοματισμοί του Φερέιρα; Προφανώς, τους ξέχασαν στην Παιανία. Αυτό είδε όλος ο κόσμος: Τον Ολυμπιακό να παίζει σαν μεγάλη ομάδα και τον Παναθηναϊκό να διώχνει την μπάλα μακριά, μήπως και κάνουν κάποιο μαγικό οι Λέτο και Κουίνσι.
Αυτή τη φορά, οι αριθμοί δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Είκοσι δύο τελικές προσπάθειες οι Ερυθρόλευκοι, έξι μόλις οι Πράσινοι. Δέκα κλασικές ευκαιρίες για γκολ η ομάδα του Βαλβέρδε, τρεις οι φιλοξενούμενοι. Και στο τέλος, όλοι στο Καραϊσκάκη τραβούσαν τα μαλλιά τους βλέποντας τον (εξαιρετικό) Γιάχο να σφυρίζει τη λήξη. Αυτή όμως είναι η μπάλα.
Οσα πάντως σημειώναμε όλες τις προηγούμενες μέρες, βγήκαν στο ακέραιο. Εγραφα ότι η άμυνα των πρωταθλητών είχε ένα άλυτο πρόβλημα, τον Κουίνσι. Αυτός έμελλε να είναι και ο παίκτης που δημιούργησε τα ρήγματα και με τη βοήθεια του Λέτο ήταν ο μόνος που η κόκκινη άμυνα δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει. Απ;o την άλλη, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με καράβι που παλεύει στον ωκεανό με τα κύματα. Τελικά σώθηκε, αφού ο Μιραλάς έχασε τα… άχαστα και ο Καπίνο έβλεπε τους επιθετικούς του Ολυμπιακού να τον... σημαδεύουν με ακρίβεια.
Και μπορεί ο Μιραλάς (παρά την βοήθεια με την ασίστ στο γκολ) να συνεχίζει να κουβαλάει μια απίστευτη γκαντεμιά, αλλά και ο Βαλβέρδε τα μούσκεψε με τις αλλαγές του. Εμπιστεύτηκε και πάλι τον απίθανο Γέστε, χάλασε την ισορροπία της ομάδας που έπαιξε χωρίς δεξί χαφ στο δεύτερο ημίχρονο αφού Πάντελιτς και Τζιμπούρ τράκαραν συνεχώς. Και το… διέλυσε τελείως με τον Αμπντούν αντί να περάσει στο γήπεδο τον Μόνχε. Διαχείριση, μηδέν. Ετσι καταλήξαμε στο 1-1 και τον Παναθηναϊκό ευτυχισμένο.
Πηγή: Eξέδρα
Προσωπικά, δεν νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός θα ξεπεράσει εύκολα τους εφιάλτες που έζησε χθες βράδυ στο Καραϊσκάκη. Παρά την ισοπαλία που πήρε και τον διατηρεί προσωρινά στην κορυφή της βαθμολογίας, όχι μόνο θα νιώθει ότι ακριβώς στην πλάτη του υπάρχει μια καλύτερη ομάδα αλλά περισσότερο απ' όλα θα πρέπει να αισθάνεται ότι κομματιάστηκε η εντύπωση που είχε δημιουργήσει ότι φέτος παίζει δήθεν καλή μπάλα. Πού είναι η καλή μπάλα; Πού είναι τα συστήματα και οι δήθεν αυτοματισμοί του Φερέιρα; Προφανώς, τους ξέχασαν στην Παιανία. Αυτό είδε όλος ο κόσμος: Τον Ολυμπιακό να παίζει σαν μεγάλη ομάδα και τον Παναθηναϊκό να διώχνει την μπάλα μακριά, μήπως και κάνουν κάποιο μαγικό οι Λέτο και Κουίνσι.
Αυτή τη φορά, οι αριθμοί δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Είκοσι δύο τελικές προσπάθειες οι Ερυθρόλευκοι, έξι μόλις οι Πράσινοι. Δέκα κλασικές ευκαιρίες για γκολ η ομάδα του Βαλβέρδε, τρεις οι φιλοξενούμενοι. Και στο τέλος, όλοι στο Καραϊσκάκη τραβούσαν τα μαλλιά τους βλέποντας τον (εξαιρετικό) Γιάχο να σφυρίζει τη λήξη. Αυτή όμως είναι η μπάλα.
Οσα πάντως σημειώναμε όλες τις προηγούμενες μέρες, βγήκαν στο ακέραιο. Εγραφα ότι η άμυνα των πρωταθλητών είχε ένα άλυτο πρόβλημα, τον Κουίνσι. Αυτός έμελλε να είναι και ο παίκτης που δημιούργησε τα ρήγματα και με τη βοήθεια του Λέτο ήταν ο μόνος που η κόκκινη άμυνα δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει. Απ;o την άλλη, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με καράβι που παλεύει στον ωκεανό με τα κύματα. Τελικά σώθηκε, αφού ο Μιραλάς έχασε τα… άχαστα και ο Καπίνο έβλεπε τους επιθετικούς του Ολυμπιακού να τον... σημαδεύουν με ακρίβεια.
Και μπορεί ο Μιραλάς (παρά την βοήθεια με την ασίστ στο γκολ) να συνεχίζει να κουβαλάει μια απίστευτη γκαντεμιά, αλλά και ο Βαλβέρδε τα μούσκεψε με τις αλλαγές του. Εμπιστεύτηκε και πάλι τον απίθανο Γέστε, χάλασε την ισορροπία της ομάδας που έπαιξε χωρίς δεξί χαφ στο δεύτερο ημίχρονο αφού Πάντελιτς και Τζιμπούρ τράκαραν συνεχώς. Και το… διέλυσε τελείως με τον Αμπντούν αντί να περάσει στο γήπεδο τον Μόνχε. Διαχείριση, μηδέν. Ετσι καταλήξαμε στο 1-1 και τον Παναθηναϊκό ευτυχισμένο.
Πηγή: Eξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου