Το τελευταίο σφύριγμα του Γιάχου στο "Γεώργιος
Καραϊσκάκης" βρήκε νικητή το χιλιοβασανισμένο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Γράφει ο Βασίλης Δούκας.
Το τελευταίο σφύριγμα του Γιάχου στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" βρήκε
νικητή το χιλιοβασανισμένο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ολυμπιακός και
Παναθηναϊκός, οι δύο κορυφαίες ομάδες της χώρας μας -αυτό τουλάχιστον
λένε οι τίτλοι τους- μας προσέφεραν ένα παιχνίδι πλούσιο σε συγκινήσεις,
με πάθος και με γρήγορο ρυθμό.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που στο πρόσφατο παρελθόν βλέπαμε ντέρμπι άλλων χωρών και τα ζηλεύαμε. Αυτό του Σαββάτου, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα "Clasico" και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος από αυτό το παιχνίδι, που μας άφησε μόνο καλα θέματα προς συζήτηση. Ένα παιχνίδι που είχε λίγες διακοπές και αρκετό ποδόσφαιρο.
Ούτε ο διαιτητής, ούτε κανένας άλλος δεν μπόρεσε να κλέψειαυτή τη φορά την παράσταση από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, που δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές. Αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προσφέρουν στον κόσμο πλούσιο θέαμα, αντάξιο με την ποιότητα και τη φήμη των δύο ομάδων. Και τελικά πιστεύω ότι το πέτυχαν παρουσιάζοντας μία σπάνια ποδοσφαιρική -για τα ελληνικά δεδομένα-παράσταση. Ισως να με περάσουν για υπερβολικό, αλλά αυτή η γιορτή ήταν παρόμοια με αυτή που απολαμβάνουμε σε παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ.
Στο καθαρό αγωνιστικό κομμάτι, οι δύο ομάδες έδειξαν αυτό που έχουν φανερώσει μέχρι σήμερα σε αυτές τις δέκα αγωνιστικές. Ο Παναθηναϊκός είναι αποτελεσματικός και ο Ολυμπιακός κυρίαρχος του αγώνα. Και οι δύο ομάδες μπορούν να θεωρούν πως κέρδισαν από αυτό το παιχνίδι, κάτι που δεν απέχει πολύ από τη δική μου άποψη.
Ο Ολυμπιακός έδειξε ακόμα και στα ντέρμπι πως η φιλοσοφία του δεν αλλάζει και στόχος του είναι το παιχνίδι κατοχής. Ηταν καλύτερος και θα μπορούσε να είχε φύγει νικητής. Ο Παναθηναϊκός έδειξε πως είναι ταχύτατος μπροστά και αν και δεν αγωνίστηκε καλά μπόρεσε και πήρε το βαθμό της ισοπαλίας, ενώ αν η μπάλα έκανε το χατίρι του Λέτο, ίσως και να είχε πετύχει και το τρίποντο.
Από αυτόν τον αγώνα δεν θα κρινόταν το πρωτάθλημα, αφού δεν έχουμε ολοκληρώσει ακόμα το 1/3 του Μαραθωνίου, αλλά από αυτό το παιχνίδι η Super League σίγουρα θα "κέρδισε" νέους φιλάθλους.
Πηγή: novasports.gr
Δεν ήταν λίγες οι φορές που στο πρόσφατο παρελθόν βλέπαμε ντέρμπι άλλων χωρών και τα ζηλεύαμε. Αυτό του Σαββάτου, δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από τα υπόλοιπα "Clasico" και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος από αυτό το παιχνίδι, που μας άφησε μόνο καλα θέματα προς συζήτηση. Ένα παιχνίδι που είχε λίγες διακοπές και αρκετό ποδόσφαιρο.
Ούτε ο διαιτητής, ούτε κανένας άλλος δεν μπόρεσε να κλέψειαυτή τη φορά την παράσταση από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, που δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές. Αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προσφέρουν στον κόσμο πλούσιο θέαμα, αντάξιο με την ποιότητα και τη φήμη των δύο ομάδων. Και τελικά πιστεύω ότι το πέτυχαν παρουσιάζοντας μία σπάνια ποδοσφαιρική -για τα ελληνικά δεδομένα-παράσταση. Ισως να με περάσουν για υπερβολικό, αλλά αυτή η γιορτή ήταν παρόμοια με αυτή που απολαμβάνουμε σε παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ.
Στο καθαρό αγωνιστικό κομμάτι, οι δύο ομάδες έδειξαν αυτό που έχουν φανερώσει μέχρι σήμερα σε αυτές τις δέκα αγωνιστικές. Ο Παναθηναϊκός είναι αποτελεσματικός και ο Ολυμπιακός κυρίαρχος του αγώνα. Και οι δύο ομάδες μπορούν να θεωρούν πως κέρδισαν από αυτό το παιχνίδι, κάτι που δεν απέχει πολύ από τη δική μου άποψη.
Ο Ολυμπιακός έδειξε ακόμα και στα ντέρμπι πως η φιλοσοφία του δεν αλλάζει και στόχος του είναι το παιχνίδι κατοχής. Ηταν καλύτερος και θα μπορούσε να είχε φύγει νικητής. Ο Παναθηναϊκός έδειξε πως είναι ταχύτατος μπροστά και αν και δεν αγωνίστηκε καλά μπόρεσε και πήρε το βαθμό της ισοπαλίας, ενώ αν η μπάλα έκανε το χατίρι του Λέτο, ίσως και να είχε πετύχει και το τρίποντο.
Από αυτόν τον αγώνα δεν θα κρινόταν το πρωτάθλημα, αφού δεν έχουμε ολοκληρώσει ακόμα το 1/3 του Μαραθωνίου, αλλά από αυτό το παιχνίδι η Super League σίγουρα θα "κέρδισε" νέους φιλάθλους.
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου