"Θεός" (δε) σώζει!

Τη στιγμή που ο Κρίσταπς Βάλτερς ευστοχούσε σε τρίποντο στα 16’’ δευτερόλεπτο, ένιωσα ένα σκηνοθετικό, νοερό, déjà vu... Γράφει ο Θανάσης Ασπρούλιας.

Όπως ακριβώς στο Ρόκι 2, που τα πλάνα της πτώσης του Απόλλο Κριντ διαδέχονταν αυτά του Ρόκι Μπαλμπόα, σε μία εναλλαγή ελάχιστων δευτερολέπτων, που ανέδειξε νικητή. Οσο η μπάλα ήταν στον αέρα, αισθανόμουν τους παίκτες του Παναθηναϊκού να προσπαθούν να κρατηθούν στα πόδια τους και τελικά να καταρρέουν, τη στιγμή που ακριβώς στο φινάλε, η Μάλαγα, μετά από υπερπροσπάθεια, στεκόταν όρθια. Με διαφορά ελάχιστων στιγμών.
Ναι, τη στιγμή που η μπάλα από το σουτ του Βάλτερς κατέληγε στο καλάθι, πίστευα ότι ο γάμος σχόλασε. Και σκεφτόμουν τι πρέπει να γράψω για την τρίτη σερί ήττα του Παναθηναϊκού. Κι όμως, 16 αγωνιστικά δευτερόλεπτα αργότερα, αποδείχτηκε ότι όχι ακριβώς ο φετινός Παναθηναϊκός αλλά αυτό το απίστευτο δίδυμο του Ομπράντοβιτς με τον Διαμαντίδη είναι σαν ταινία σε dvd… Στα περισσότερα από τα οποία ο θεατής μπορεί να επιλέξει το φινάλε που του αρέσει. Ένα dvdπου δεν διατίθεται …στην Ισπανία, καθώς ο Τσους Ματέο (σήμερα πρέπει να έμαθε, όσα δεν είχε μάθει σε ολόκληρη τη ζωή του) και οι παίκτες του, δεν είχαν επιλογή. Ηταν γραφτό να γίνουν τα θύματα της προπονητικής διάνοιας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του αχαρακτήριστου μπασκετικού πλούτου που κρύβει μέσα του ο Δημήτρης Διαμαντίδης…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο leoforos.gr