Πρώτη φορά φέτος ο ΑΡΗΣ έκανε σερί δύο νικών. Με ανατροπή, μάλιστα, και
οι δύο. Εναντίον του Λεβαδειακού, δε, πραγματοποίησε την καλύτερη
φετινή του εμφάνιση, καλύτερη ακόμη και από εκείνη κόντρα στον
Παναθηναϊκό. Ηταν, επίσης, το πιο παραγωγικό του παιχνίδι, …
Πρώτη φορά φέτος ο ΑΡΗΣ έκανε σερί δύο νικών. Με ανατροπή, μάλιστα, και οι δύο. Εναντίον του Λεβαδειακού, δε, πραγματοποίησε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, καλύτερη ακόμη και από εκείνη κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ηταν, επίσης, το πιο παραγωγικό του παιχνίδι, αφού έβγαλε 20 τελικές και κέρδισε 20 κόρνερ. Κόντρα στη Δόξα είχε 15 τελικές.
Τα νούμερα δείχνουν πρόοδο. Ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται στο δημιουργικό και επιθετικό κομμάτι. Κυκλοφορεί τη μπάλα ορθολογικά και την κατεβάζει με ευχέρεια στην αντίπαλη περιοχή, αφού συμμετέχουν περισσότερο στο παιχνίδι οι παίκτες από τις πίσω ζώνες. Ετσι εξηγούνται οι πολλές τελικές που βγάζει εσχάτως και τα γκολ που πετυχαίνει, που οδήγησαν στις δύο σερί νίκες.
Υπάρχει, πάντως, και ο αντίλογος σε όλα τα παραπάνω. Υπάρχουν κι αυτοί που βλέπουν μισοάδειο το ποτήρι και όχι μισογεμάτο. «Τα κάναμε όλα αυτά με τις ασθενέστερες ομάδες του πρωταθλήματος, τη Δόξα και τη Λιβαδειά», λένε. Αδικο έχουν; Όχι φυσικά. Εχουν κι αυτά τα δίκια τους. Είναι τεκμηριωμένα.
Η συζήτηση δεν τελειώνει εδώ, όμως. Τέτοια ματς στον α’ γύρο ο ΑΡΗΣ, όχι μόνο δεν τα κέρδιζε, αλλά δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε δύο πάσες. Πονούσανε τα μάτια μας φεύγοντας από το «Κλ. Βικελίδης». Ηταν ομάδα χωρίς αρχή και τέλος…
Γι’ αυτό η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ανεξάρτητα από τη δυναμική της Δόξας και της Λιβαδειάς, το σημαντικό είναι τι έκανε ο ΑΡΗΣ. Και δείχνει ότι γίνεται ομάδα πάλι. Κανονική ομάδα. Γι’ αυτό τώρα κερδίζει τέτοιους τύπου ματς, σε αντίθεση με τον α’ γύρο που… έχανε τα αβγά και τα πασχάλια. Εδώ είναι που πρέπει να εστιάσουμε. Στην πρόοδο που παρουσιάζει ο ΑΡΗΣ στο δικό του παιχνίδι. Στρωτό ποδόσφαιρο, με καλή κυκλοφορία και ανάπτυξη από τα άκρα, με υπομονή και επιμονή στο παιχνίδι του. Αυτά νομίζουμε ότι πιστώνονται στον Μασάδο, τον οποίο θα περιμένουμε να κρίνουμε στα δυσκολότερα που έρχονται. Δεν θα κάνουμε το λάθος που κάναμε με τον Τσιώλη (γιατί αυτός ευθύνεται που χρειάστηκε να φτάσουμε στην 19η αγωνιστική για να δούμε μπάλα της προκοπής…).
Θα του πιστώσουμε ανεπιφύλακτα, όμως, την «ανάταση» του Καστίγιο. Είναι φανερό ότι τον… ηρέμησε και τον βοήθησε να ξαναβρεί τον προσανατολισμό του. Να καταλάβει πόσο αδικούσε τον εαυτό του μέχρι πρότινος και ότι δεν είναι… «πρώην ποδοσφαιριστής». Ο Μεξικανός έδωσε το δικαίωμα στους επικριτές του να τον αμφισβητούν, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Εδωσε αφορμές και μην τα χρεώνει όλα στον Πρόμπιερζ.
Η άνοδος του Μεξικανού ανέβασε συνολικά τον ΑΡΗ γιατί είναι κομβικός παίκτης. Εφόσον ανεβάσουν την απόδοσή τους και δύο τρεις ακόμη κομβικοί παίκτες (π.χ Νέτο), σε συνδυασμό με την παρουσία του Μασάδο που δίνει ηρεμία και βάζει τάξη στο παιχνίδι της ομάδας, είναι θέμα χρόνου πότε θα καλύψει ο ΑΡΗΣ το -4 από την 5άδα. Γιατί, ούτε η Ξάνθη, ούτε ο Ατρόμητος, ούτε ο ΟΦΗ έχουν καλύτερο ρόστερ απ’ αυτόν…
Πηγή: allaboutaris.com
Πρώτη φορά φέτος ο ΑΡΗΣ έκανε σερί δύο νικών. Με ανατροπή, μάλιστα, και οι δύο. Εναντίον του Λεβαδειακού, δε, πραγματοποίησε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, καλύτερη ακόμη και από εκείνη κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ηταν, επίσης, το πιο παραγωγικό του παιχνίδι, αφού έβγαλε 20 τελικές και κέρδισε 20 κόρνερ. Κόντρα στη Δόξα είχε 15 τελικές.
Τα νούμερα δείχνουν πρόοδο. Ο ΑΡΗΣ βελτιώνεται στο δημιουργικό και επιθετικό κομμάτι. Κυκλοφορεί τη μπάλα ορθολογικά και την κατεβάζει με ευχέρεια στην αντίπαλη περιοχή, αφού συμμετέχουν περισσότερο στο παιχνίδι οι παίκτες από τις πίσω ζώνες. Ετσι εξηγούνται οι πολλές τελικές που βγάζει εσχάτως και τα γκολ που πετυχαίνει, που οδήγησαν στις δύο σερί νίκες.
Υπάρχει, πάντως, και ο αντίλογος σε όλα τα παραπάνω. Υπάρχουν κι αυτοί που βλέπουν μισοάδειο το ποτήρι και όχι μισογεμάτο. «Τα κάναμε όλα αυτά με τις ασθενέστερες ομάδες του πρωταθλήματος, τη Δόξα και τη Λιβαδειά», λένε. Αδικο έχουν; Όχι φυσικά. Εχουν κι αυτά τα δίκια τους. Είναι τεκμηριωμένα.
Η συζήτηση δεν τελειώνει εδώ, όμως. Τέτοια ματς στον α’ γύρο ο ΑΡΗΣ, όχι μόνο δεν τα κέρδιζε, αλλά δεν μπορούσε να αλλάξει ούτε δύο πάσες. Πονούσανε τα μάτια μας φεύγοντας από το «Κλ. Βικελίδης». Ηταν ομάδα χωρίς αρχή και τέλος…
Γι’ αυτό η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ανεξάρτητα από τη δυναμική της Δόξας και της Λιβαδειάς, το σημαντικό είναι τι έκανε ο ΑΡΗΣ. Και δείχνει ότι γίνεται ομάδα πάλι. Κανονική ομάδα. Γι’ αυτό τώρα κερδίζει τέτοιους τύπου ματς, σε αντίθεση με τον α’ γύρο που… έχανε τα αβγά και τα πασχάλια. Εδώ είναι που πρέπει να εστιάσουμε. Στην πρόοδο που παρουσιάζει ο ΑΡΗΣ στο δικό του παιχνίδι. Στρωτό ποδόσφαιρο, με καλή κυκλοφορία και ανάπτυξη από τα άκρα, με υπομονή και επιμονή στο παιχνίδι του. Αυτά νομίζουμε ότι πιστώνονται στον Μασάδο, τον οποίο θα περιμένουμε να κρίνουμε στα δυσκολότερα που έρχονται. Δεν θα κάνουμε το λάθος που κάναμε με τον Τσιώλη (γιατί αυτός ευθύνεται που χρειάστηκε να φτάσουμε στην 19η αγωνιστική για να δούμε μπάλα της προκοπής…).
Θα του πιστώσουμε ανεπιφύλακτα, όμως, την «ανάταση» του Καστίγιο. Είναι φανερό ότι τον… ηρέμησε και τον βοήθησε να ξαναβρεί τον προσανατολισμό του. Να καταλάβει πόσο αδικούσε τον εαυτό του μέχρι πρότινος και ότι δεν είναι… «πρώην ποδοσφαιριστής». Ο Μεξικανός έδωσε το δικαίωμα στους επικριτές του να τον αμφισβητούν, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Εδωσε αφορμές και μην τα χρεώνει όλα στον Πρόμπιερζ.
Η άνοδος του Μεξικανού ανέβασε συνολικά τον ΑΡΗ γιατί είναι κομβικός παίκτης. Εφόσον ανεβάσουν την απόδοσή τους και δύο τρεις ακόμη κομβικοί παίκτες (π.χ Νέτο), σε συνδυασμό με την παρουσία του Μασάδο που δίνει ηρεμία και βάζει τάξη στο παιχνίδι της ομάδας, είναι θέμα χρόνου πότε θα καλύψει ο ΑΡΗΣ το -4 από την 5άδα. Γιατί, ούτε η Ξάνθη, ούτε ο Ατρόμητος, ούτε ο ΟΦΗ έχουν καλύτερο ρόστερ απ’ αυτόν…
Πηγή: allaboutaris.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου