Γράφει ο Κ. Μπότσαρης...
Ο ΠΑΟΚ – για δεύτερη διαδοχική αγωνιστική - απέτυχε, καταφέρνοντας ν' αποσπάσει ισοπαλία στον Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό.
Σε μια ομαδική προσπάθεια, μερίδιο στην επιτυχία έχουν όλοι, όπως επίσης συμβαίνει και στο μοίρασμα του μεριδίου της αποτυχίας. Ο ΠΑΟΚ – για δεύτερη διαδοχική αγωνιστική - απέτυχε, καταφέρνοντας ν' αποσπάσει ισοπαλία στον Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό. Ναι ο ένας βαθμός είναι καλύτερος από κανέναν. Ναι ο ΠΑΟΚ διεύρυνε το αήττητο σερί του μακριά από την Τούμπα. Ναι, διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες του για ένα καλό πλασάρισμα στα πλέι οφ. Ναι, έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την πρώτη θέση σ' αυτά. Οχι, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τις τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας ή μάλλον αν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές μπορούν να δώσουν ρεαλιστικές εξηγήσεις για το τι συμβαίνει, ας το πράξουν για να λύσουν και τις απορίες όλων.
Από τη στιγμή κατά την οποία ο φρενήρης ρυθμός των προηγούμενων μηνών δεν υπάρχει μια, με μια και μοναδική αγωνιστική υποχρέωση κάθε εβδομάδα, το άλλοθι της κόπωσης δεν υφίσταται πλέον. Προσωπικά έχω κουραστεί ν' ακούω τη φράση «πρέπει να μπούμε πιο συγκεντρωμένοι από τα πρώτα λεπτά του αγώνα» και γι' αυτό συνεχίζω να ρωτώ και θα συνεχίσω να το κάνω τους ποδοσφαιριστές σε τί ακριβώς παραπέμπει η συγκεκριμένη φράση. Η εν γένει εικόνα ενός ασύνδετου συνόλου, δίχως αγωνιστικό προσανατολισμό που ασφυκτιά να παρουσιάσει μια άρτια εικόνα, με ορθολογική ανάπτυξη, δυόμισι μήνες πριν από την ολοκλήρωση της σεζόν μου δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για τη δομή και τη λειτουργία του.
Είναι στιγμές που δίδεται η εντύπωση πως εκλείπει το κίνητρο. Σα να θεωρείται δεδομένη η παρουσία της ομάδας στα πλέι οφ κι εκεί θα γίνει η υπέρ πάντων προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό φινάλε στη χρονιά. Από που κι ως που έχει περάσει αυτή η νοοτροπία; Από που κι ως που αυτή η ομάδα που παραδοσιακά αντλεί δύναμη από την έδρα της γνωρίζει τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις όταν αγωνίζεται σ' αυτήν; Κάτι δεν πάει καλά. Κάτι δεν εξελίσσεται ομαλά ανάμεσά τους. Οτι κι αν είναι αυτό θα έπρεπε να έχει λυθεί .... χτες για το καλό όλων.
Η ανάγκη κατάθεσης (υπερ-)προσπάθειας από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές είναι κάτι περισσότερο από δεδομένη. Το διοικητικό κομμάτι έχει τα προβλήματά του και προσπαθεί να τα λύσει. Να μπουν αρκετά πράγματα σε μια σειρά, να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη, να βρεθούν οικονομικοί πόροι για να μπορεί να διασφαλιστεί μια ομαλή συνέχεια. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει ο σχεδιασμός για την προσεχή σεζόν. Νομίζω πως ελάχιστοι από το ποδοσφαιρικό τμήμα το έχουν συνειδητοποιήσει κι αν συνεχίσουν ανάλογα δεν αποκλείεται να βρεθούν προ έκπληξης στο φινάλε της σεζόν. Ειδικά αν το αντίστοιχο αγωνιστικό δεν είναι το επιθυμητό.
Το παν σε μια ομαδική λειτουργία είναι η συνεργασία. Μια διαδικασία που με τη σειρά της προϋποθέτει σεβασμό, ειλικρίνεια, κατανόηση και ισοτιμία. Προϋποθέτει ο καθένας να τοποθετεί το σύνολο πάνω από το άτομο, κάτι που δε συμβαίνει. Ακόμη κι όταν ο καθ' ύλη αρμόδιος δεν αντιλαμβάνεται την κακή κατάσταση ενός ποδοσφαιριστή, οφείλει ο ίδιος να το συζητά και γιατί όχι να μένει εκτός ούτως ώστε να πάρει ανάσες, σωματικές και ψυχικές, να επιστρέψει δριμύτερος και να μην εκτίθεται. Βιώνουμε εποχές όπου η συμπεριφορά του καθενός περνάει από ... μικροσκόπιο και κρίνεται ενδεχομένως και αυστηρά λαμβάνοντας υπ' όψη όλες τις παραμέτρους που τον αφορούν. Χρειάζεται τόλμη κι αποφασιστικότητα.
Υπάρχουν περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που για «Χ» λόγους αδυνατούν να προσφέρουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι υποχρέωση της τεχνικής ηγεσίες να μεριμνήσει για το καλό της ομάδας αλλά και για να προστατέψει τους ίδιους. Η επιμονή αποδεδειγμένα δεν έχει οδηγήσει πουθενά. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, άρα ομάδα που δεν κερδίζει δεν πρέπει ν' αλλάξει; Κανείς δεν αμφισβητεί τις ικανότητες του κ. Μπόλονι, όμως όταν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που πρέπει κι η εικόνα της ομάδας δεν ενισχύει την εντύπωση της καλής λειτουργίας της κάτι δεν πρέπει ν' αλλάξει; Η ομάδα συνεχίζει με τον ίδιο σχηματισμό που έχει πορευτεί την τελευταία τετραετία. Κάποιοι υποστηρίζουν πως έχει γίνει πιο επιθετική. Προσωπικά δεν το συμμερίζομαι κρίνοντας κι από τη δυστοκία που τη χαρακτηρίζει εσχάτως, ειδικά μέσα στην Τούμπα.
Επιπλέον, έχει απολέσει την αμυντική της σταθερότητα κι όλα αυτά δίχως να παραγνωρίζω τις δραστικές ανακατατάξεις στο έμψυχο δυναμικό της και τους τραυματισμούς που την ταλαιπωρούν από την αρχή της σεζόν. Είναι ηλίου φαεινότερο πως η απόδοση της μεσαίας γραμμής αποτελεί το βαρόμετρο του «Δικεφάλου». Στο Αγρίνιο, στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου, ο ΠΑΟΚ αγωνίστηκε με τέσσερις επιθετικούς και δεν κατάφερε να κάνει ουσιαστική ευκαιρία. Ακόμη και το γκολ της ισοφάρισης προήλθε από κόρνερ. Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι θέμα διάθεσης. Αδυνατώ ν' αποδεχτώ πως δε θέλει κάποιο από τα μέλη της ομάδας να νικά. Απλά αναζητείται ο τρόπος. Κι όταν τα πρόσωπα δεν αποφέρουν το προσδοκώμενο, τότε – με τρόπο που να μη διαταράσσει τις ισορροπίες που υπάρχουν και διέπουν κάθε ομάδα – προχωράς σε αναπροσαρμογές.
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα για τον «Δικέφαλο» που ίσως και να μην εγγυάται την επιτυχία. Εντούτοις είναι υποχρεωμένος να προβεί σε δοκιμές. Την Κυριακή στο εξαιρετικό, απ' όλες τις απόψεις, γήπεδο του Παναιτωλικού βιάστηκα να εικάσω πως ο Σταφυλίδης θα έμπαινε ως αλλαγή στον αγώνα για ν' αποκαταστήσει την ανισορροπία που προκάλεσε η αποχώρηση του Αποστολόπουλου, με συνέπεια ν' αγωνιστεί ως δεξιός οπισθοφύλακας ο Φωτάκης. Ο κ. Μπόλονι υπεραμύνθηκε της επιλογής του να βάλει το νεαρό αντί του Λίνο λόγω τραυματισμού του Βραζιλιάνου στην ωμοπλάτη. Προσωπικά, πιστεύω πως ο Σταφυλίδης μπήκε για να ενισχύσει την ανασταλτική λειτουργία της ομάδας, αφού ο Νιμανί δε δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον να συμβάλει στην άμυνα κι ειδικά στην πτέρυγά του αφήνοντας μόνο του το αριστερό μπακ να υποδέχεται κατά κύματα τις επιθέσεις. Από εκείνη την πλευρά περίμενε ο Καμαρά. Ο Λίνο δεν ήταν σε καλή ημέρα και είχε κουραστεί, γι' αυτό επιστρατεύτηκε ο Σταφυλίδης.
Ο Γκαρσία λίγο μετά το 75' στραβοπάτησε και δεν μπορούσε να πατήσει καλά το αριστερό του πόδι. Ισως θα έπρεπε να προφυλαχθεί και να γίνει μια διορθωτική κίνηση στη μεσαία γραμμή που θα της έδινε φρεσκάδα κι ενθουσιασμό πετυχαίνοντας – έστω και την ύστατη στιγμή – τη σύνδεση της μεσαίας με την επιθετική γραμμή. Και μην τολμήσει κανείς να υποθέσει πως αμφισβητώ την αξία του Ουρουγουανού, ούτε για πλάκα. Ο ΠΑΟΚ ξόδεψε ένα ολόκληρο ημίχρονο εισπράττοντας μηδενική βοήθεια από τα χαφ-εξτρέμ του και τους μέσους του. Καμία κάθετη πάσα, κανένα σουτ έξω από την περιοχή, καμία προσπάθεια διείσδυσης στην αντίπαλη περιοχή. Μόνον ο Αθανασιάδης έτρεχε, μάρκαρε, πίεζε μήπως και μπορούσε ν' αλλάξει κάτι. Οχι πως ο 24χρονος επιθετικός ήταν σε καλή ημέρα, αλλά σε σχέση με τους υπόλοιπους ήταν καλύτερος. Καμία βοήθεια κι από τους ακραίους οπισθοφύλακες που βρέθηκαν σε κακή ημέρα. Οι τελευταίες δυο λέξεις θα μπορούσε να είναι η ταμπέλα του αγώνα για τον ΠΑΟΚ όμως δε συνιστούν δικαιολογία όταν επαναλαμβάνεται σε τόσο τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο Ρουμάνος τεχνικός την περασμένη Πέμπτη μας είπε στην κάμερα του novasport «πρέπει να ξυπνήσουμε», όμως δεν τον άκουσε κανείς, ούτε ο εαυτός του. Τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές λαμβάνουν σημαντικές οικονομικές αποδοχές τις οποίες και πρέπει να δικαιολογούν με τη στάση και την απόδοσή τους. Οταν δεν το πράττουν κρίνονται. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κι αν οιοσδήποτε εξ αυτών έχει κάποιο πρόβλημα οφείλει να το καταθέσει ιεραρχικά στους αρμόδιους. Διαφορετικά δεν υπάρχουν και δε στέκουν δικαιολογίες. Τα προσωπικά του καθενός δεν μπαίνουν πάνω από την ομάδα. Ας ξεκαθαρίσει έκαστος μέσα του αυτά που θέλει κι ας συνειδητοποιήσει το πως οραματίζεται τη συνέχεια κι αν θέλει να είναι μέρος αυτήν.
Είναι κάτι περισσότερο από γνωστό πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Με όλα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες αγωνιστικές και στις άλλες ομάδες που έχουν τις ίδιες βλέψεις με τον ΠΑΟΚ, η σκέψη πως αν η ομάδα ήταν λίγο προσεκτική θα μπορούσε να διεκδικεί ακόμη και την πρωτιά στην αφετηρία των πλέι οφ προκαλεί αρχικά θλίψη και στη συνέχεια εκνευρισμό. Κι επειδή εκ των πραγμάτων οι καιροί είναι δύσκολοι καλό είναι να μη δημιουργούνται προβλήματα εκεί όπου μπορούν ν' αποφευχθούν. Το εναπομείναν πρόγραμμα του «Δικεφάλου» είναι βατό, σε σύγκριση με άλλων ομάδων που διεκδικούν τους ίδιους στόχους αλλά – με κάθε σεβασμό στον εκάστοτε αντίπαλο - το βαθμό δυσκολίας επί της ουσίας τον ορίζει η απόδοση του ΠΑΟΚ. Χρίζει ιδιαίτερης αναφοράς η φιλοξενία των ανθρώπων του Αγρινίου, όχι μόνον της τοπικής ομάδας και τα θερμά μου συλλυπητήρια στους ανθρώπους του Στέλιου Αρβανιτόπουλου που τόσο ξαφνικά έφυγε από τη ζωή. Τον γνωρίσαμε το Σάββατο, κατά την άφιξη της αποστολής και δυο μέρες μετά πληροφορηθήκαμε τα δυσάρεστα. Να είναι γεροί να τον θυμούνται ...
Πηγή: novasports.gr
Ο ΠΑΟΚ – για δεύτερη διαδοχική αγωνιστική - απέτυχε, καταφέρνοντας ν' αποσπάσει ισοπαλία στον Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό.
Σε μια ομαδική προσπάθεια, μερίδιο στην επιτυχία έχουν όλοι, όπως επίσης συμβαίνει και στο μοίρασμα του μεριδίου της αποτυχίας. Ο ΠΑΟΚ – για δεύτερη διαδοχική αγωνιστική - απέτυχε, καταφέρνοντας ν' αποσπάσει ισοπαλία στον Αγρίνιο από τον Παναιτωλικό. Ναι ο ένας βαθμός είναι καλύτερος από κανέναν. Ναι ο ΠΑΟΚ διεύρυνε το αήττητο σερί του μακριά από την Τούμπα. Ναι, διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες του για ένα καλό πλασάρισμα στα πλέι οφ. Ναι, έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την πρώτη θέση σ' αυτά. Οχι, δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τις τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας ή μάλλον αν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές μπορούν να δώσουν ρεαλιστικές εξηγήσεις για το τι συμβαίνει, ας το πράξουν για να λύσουν και τις απορίες όλων.
Από τη στιγμή κατά την οποία ο φρενήρης ρυθμός των προηγούμενων μηνών δεν υπάρχει μια, με μια και μοναδική αγωνιστική υποχρέωση κάθε εβδομάδα, το άλλοθι της κόπωσης δεν υφίσταται πλέον. Προσωπικά έχω κουραστεί ν' ακούω τη φράση «πρέπει να μπούμε πιο συγκεντρωμένοι από τα πρώτα λεπτά του αγώνα» και γι' αυτό συνεχίζω να ρωτώ και θα συνεχίσω να το κάνω τους ποδοσφαιριστές σε τί ακριβώς παραπέμπει η συγκεκριμένη φράση. Η εν γένει εικόνα ενός ασύνδετου συνόλου, δίχως αγωνιστικό προσανατολισμό που ασφυκτιά να παρουσιάσει μια άρτια εικόνα, με ορθολογική ανάπτυξη, δυόμισι μήνες πριν από την ολοκλήρωση της σεζόν μου δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά για τη δομή και τη λειτουργία του.
Είναι στιγμές που δίδεται η εντύπωση πως εκλείπει το κίνητρο. Σα να θεωρείται δεδομένη η παρουσία της ομάδας στα πλέι οφ κι εκεί θα γίνει η υπέρ πάντων προσπάθεια για το καλύτερο δυνατό φινάλε στη χρονιά. Από που κι ως που έχει περάσει αυτή η νοοτροπία; Από που κι ως που αυτή η ομάδα που παραδοσιακά αντλεί δύναμη από την έδρα της γνωρίζει τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις όταν αγωνίζεται σ' αυτήν; Κάτι δεν πάει καλά. Κάτι δεν εξελίσσεται ομαλά ανάμεσά τους. Οτι κι αν είναι αυτό θα έπρεπε να έχει λυθεί .... χτες για το καλό όλων.
Η ανάγκη κατάθεσης (υπερ-)προσπάθειας από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές είναι κάτι περισσότερο από δεδομένη. Το διοικητικό κομμάτι έχει τα προβλήματά του και προσπαθεί να τα λύσει. Να μπουν αρκετά πράγματα σε μια σειρά, να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη, να βρεθούν οικονομικοί πόροι για να μπορεί να διασφαλιστεί μια ομαλή συνέχεια. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει ο σχεδιασμός για την προσεχή σεζόν. Νομίζω πως ελάχιστοι από το ποδοσφαιρικό τμήμα το έχουν συνειδητοποιήσει κι αν συνεχίσουν ανάλογα δεν αποκλείεται να βρεθούν προ έκπληξης στο φινάλε της σεζόν. Ειδικά αν το αντίστοιχο αγωνιστικό δεν είναι το επιθυμητό.
Το παν σε μια ομαδική λειτουργία είναι η συνεργασία. Μια διαδικασία που με τη σειρά της προϋποθέτει σεβασμό, ειλικρίνεια, κατανόηση και ισοτιμία. Προϋποθέτει ο καθένας να τοποθετεί το σύνολο πάνω από το άτομο, κάτι που δε συμβαίνει. Ακόμη κι όταν ο καθ' ύλη αρμόδιος δεν αντιλαμβάνεται την κακή κατάσταση ενός ποδοσφαιριστή, οφείλει ο ίδιος να το συζητά και γιατί όχι να μένει εκτός ούτως ώστε να πάρει ανάσες, σωματικές και ψυχικές, να επιστρέψει δριμύτερος και να μην εκτίθεται. Βιώνουμε εποχές όπου η συμπεριφορά του καθενός περνάει από ... μικροσκόπιο και κρίνεται ενδεχομένως και αυστηρά λαμβάνοντας υπ' όψη όλες τις παραμέτρους που τον αφορούν. Χρειάζεται τόλμη κι αποφασιστικότητα.
Υπάρχουν περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που για «Χ» λόγους αδυνατούν να προσφέρουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι υποχρέωση της τεχνικής ηγεσίες να μεριμνήσει για το καλό της ομάδας αλλά και για να προστατέψει τους ίδιους. Η επιμονή αποδεδειγμένα δεν έχει οδηγήσει πουθενά. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, άρα ομάδα που δεν κερδίζει δεν πρέπει ν' αλλάξει; Κανείς δεν αμφισβητεί τις ικανότητες του κ. Μπόλονι, όμως όταν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που πρέπει κι η εικόνα της ομάδας δεν ενισχύει την εντύπωση της καλής λειτουργίας της κάτι δεν πρέπει ν' αλλάξει; Η ομάδα συνεχίζει με τον ίδιο σχηματισμό που έχει πορευτεί την τελευταία τετραετία. Κάποιοι υποστηρίζουν πως έχει γίνει πιο επιθετική. Προσωπικά δεν το συμμερίζομαι κρίνοντας κι από τη δυστοκία που τη χαρακτηρίζει εσχάτως, ειδικά μέσα στην Τούμπα.
Επιπλέον, έχει απολέσει την αμυντική της σταθερότητα κι όλα αυτά δίχως να παραγνωρίζω τις δραστικές ανακατατάξεις στο έμψυχο δυναμικό της και τους τραυματισμούς που την ταλαιπωρούν από την αρχή της σεζόν. Είναι ηλίου φαεινότερο πως η απόδοση της μεσαίας γραμμής αποτελεί το βαρόμετρο του «Δικεφάλου». Στο Αγρίνιο, στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου, ο ΠΑΟΚ αγωνίστηκε με τέσσερις επιθετικούς και δεν κατάφερε να κάνει ουσιαστική ευκαιρία. Ακόμη και το γκολ της ισοφάρισης προήλθε από κόρνερ. Δεν μπορώ να πιστέψω πως είναι θέμα διάθεσης. Αδυνατώ ν' αποδεχτώ πως δε θέλει κάποιο από τα μέλη της ομάδας να νικά. Απλά αναζητείται ο τρόπος. Κι όταν τα πρόσωπα δεν αποφέρουν το προσδοκώμενο, τότε – με τρόπο που να μη διαταράσσει τις ισορροπίες που υπάρχουν και διέπουν κάθε ομάδα – προχωράς σε αναπροσαρμογές.
Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα για τον «Δικέφαλο» που ίσως και να μην εγγυάται την επιτυχία. Εντούτοις είναι υποχρεωμένος να προβεί σε δοκιμές. Την Κυριακή στο εξαιρετικό, απ' όλες τις απόψεις, γήπεδο του Παναιτωλικού βιάστηκα να εικάσω πως ο Σταφυλίδης θα έμπαινε ως αλλαγή στον αγώνα για ν' αποκαταστήσει την ανισορροπία που προκάλεσε η αποχώρηση του Αποστολόπουλου, με συνέπεια ν' αγωνιστεί ως δεξιός οπισθοφύλακας ο Φωτάκης. Ο κ. Μπόλονι υπεραμύνθηκε της επιλογής του να βάλει το νεαρό αντί του Λίνο λόγω τραυματισμού του Βραζιλιάνου στην ωμοπλάτη. Προσωπικά, πιστεύω πως ο Σταφυλίδης μπήκε για να ενισχύσει την ανασταλτική λειτουργία της ομάδας, αφού ο Νιμανί δε δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον να συμβάλει στην άμυνα κι ειδικά στην πτέρυγά του αφήνοντας μόνο του το αριστερό μπακ να υποδέχεται κατά κύματα τις επιθέσεις. Από εκείνη την πλευρά περίμενε ο Καμαρά. Ο Λίνο δεν ήταν σε καλή ημέρα και είχε κουραστεί, γι' αυτό επιστρατεύτηκε ο Σταφυλίδης.
Ο Γκαρσία λίγο μετά το 75' στραβοπάτησε και δεν μπορούσε να πατήσει καλά το αριστερό του πόδι. Ισως θα έπρεπε να προφυλαχθεί και να γίνει μια διορθωτική κίνηση στη μεσαία γραμμή που θα της έδινε φρεσκάδα κι ενθουσιασμό πετυχαίνοντας – έστω και την ύστατη στιγμή – τη σύνδεση της μεσαίας με την επιθετική γραμμή. Και μην τολμήσει κανείς να υποθέσει πως αμφισβητώ την αξία του Ουρουγουανού, ούτε για πλάκα. Ο ΠΑΟΚ ξόδεψε ένα ολόκληρο ημίχρονο εισπράττοντας μηδενική βοήθεια από τα χαφ-εξτρέμ του και τους μέσους του. Καμία κάθετη πάσα, κανένα σουτ έξω από την περιοχή, καμία προσπάθεια διείσδυσης στην αντίπαλη περιοχή. Μόνον ο Αθανασιάδης έτρεχε, μάρκαρε, πίεζε μήπως και μπορούσε ν' αλλάξει κάτι. Οχι πως ο 24χρονος επιθετικός ήταν σε καλή ημέρα, αλλά σε σχέση με τους υπόλοιπους ήταν καλύτερος. Καμία βοήθεια κι από τους ακραίους οπισθοφύλακες που βρέθηκαν σε κακή ημέρα. Οι τελευταίες δυο λέξεις θα μπορούσε να είναι η ταμπέλα του αγώνα για τον ΠΑΟΚ όμως δε συνιστούν δικαιολογία όταν επαναλαμβάνεται σε τόσο τακτά χρονικά διαστήματα.
Ο Ρουμάνος τεχνικός την περασμένη Πέμπτη μας είπε στην κάμερα του novasport «πρέπει να ξυπνήσουμε», όμως δεν τον άκουσε κανείς, ούτε ο εαυτός του. Τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές λαμβάνουν σημαντικές οικονομικές αποδοχές τις οποίες και πρέπει να δικαιολογούν με τη στάση και την απόδοσή τους. Οταν δεν το πράττουν κρίνονται. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κι αν οιοσδήποτε εξ αυτών έχει κάποιο πρόβλημα οφείλει να το καταθέσει ιεραρχικά στους αρμόδιους. Διαφορετικά δεν υπάρχουν και δε στέκουν δικαιολογίες. Τα προσωπικά του καθενός δεν μπαίνουν πάνω από την ομάδα. Ας ξεκαθαρίσει έκαστος μέσα του αυτά που θέλει κι ας συνειδητοποιήσει το πως οραματίζεται τη συνέχεια κι αν θέλει να είναι μέρος αυτήν.
Είναι κάτι περισσότερο από γνωστό πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Με όλα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες αγωνιστικές και στις άλλες ομάδες που έχουν τις ίδιες βλέψεις με τον ΠΑΟΚ, η σκέψη πως αν η ομάδα ήταν λίγο προσεκτική θα μπορούσε να διεκδικεί ακόμη και την πρωτιά στην αφετηρία των πλέι οφ προκαλεί αρχικά θλίψη και στη συνέχεια εκνευρισμό. Κι επειδή εκ των πραγμάτων οι καιροί είναι δύσκολοι καλό είναι να μη δημιουργούνται προβλήματα εκεί όπου μπορούν ν' αποφευχθούν. Το εναπομείναν πρόγραμμα του «Δικεφάλου» είναι βατό, σε σύγκριση με άλλων ομάδων που διεκδικούν τους ίδιους στόχους αλλά – με κάθε σεβασμό στον εκάστοτε αντίπαλο - το βαθμό δυσκολίας επί της ουσίας τον ορίζει η απόδοση του ΠΑΟΚ. Χρίζει ιδιαίτερης αναφοράς η φιλοξενία των ανθρώπων του Αγρινίου, όχι μόνον της τοπικής ομάδας και τα θερμά μου συλλυπητήρια στους ανθρώπους του Στέλιου Αρβανιτόπουλου που τόσο ξαφνικά έφυγε από τη ζωή. Τον γνωρίσαμε το Σάββατο, κατά την άφιξη της αποστολής και δυο μέρες μετά πληροφορηθήκαμε τα δυσάρεστα. Να είναι γεροί να τον θυμούνται ...
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου