Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής του Άρη, Βασίλης
Ψηφίδης που έφθασε στην Ελλάδα για να βραβευτεί από τους «κίτρινους»
στην ετήσια γιορτή για τα 98 χρόνια ζωής του συλλόγου τοποθετήθηκε στην
εκπομπή «Τρίτο Ημίχρονο» του «Αθλητικού Metropolis» και άνοιξε την
καρδιά του μιλώντας για την αγάπη του για την ομάδα.
Στην αρχική του τοποθέτηση, ο Βασίλης Ψηφίδης τόνισε: «Η χθεσινή μέρα ήταν πραγματικά ονειρεμένη για μένα. Η τιμή που μου έκανε ο σύλλογος ήταν ένα όνειρο. Άλλωστε στη ζωή κανένας δεν απαιτεί, αλλά όλοι ελπίζουν να κερδίσουν το λαχείο, το οποίο θεωρώ πως κέρδισα εγώ. Ο Άρης είναι η ομάδα που γεννήθηκα και πέθανα, κάτι που νομίζω ότι ο επίσημος Άρης έλαβε σίγουρα υπόψη του και γι? αυτό αποφάσισε να με βραβεύσει. Γεννήθηκα 11,5 χρονών σε αυτή την ομάδα και πέθανα σε αυτή, κάτι που δήλωσα και χθες. Στα 27 μου χρόνια με έλεγαν παλιόγερο και τώρα κάνουν μεταγραφές παικτών 31-32 χρονών. Πόσο άλλαξαν οι καιροί…».
Απαντώντας σε ερώτηση για το πως του φαίνεται τώρα ο Άρης, σχολίασε: «Αυτός ο Άρης που βλέπω τα τελευταία 5-6 χρόνια βρίσκεται διαρκώς στις πρώτες ομάδες της Ελλάδας, αλλά φέτος δεν ξέρουμε ποιο πρόσωπο θα εμφανίσει στο πρώτο ή στο δεύτερο ημίχρονο». Στη συνέχεια κατέθεσε την ένσταση του για τις συνεχόμενες αλλαγές προπονητών λέγοντας: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν μια ομάδα χάσει 3-4 παιχνίδια πρέπει να φταίει ο προπονητής. Δεν είναι ερώτηση αυτή που κάνω, αλλά συλλογισμός. Ο προπονητής δεν είναι αυτός που κερδίζει η χάνει παιχνίδια, αυτό είναι καθαρά παικτών. Ο προπονητής είναι καθαρά συμβουλάτορας, δεν μπορεί να λέει στον κάθε παίκτη πως θα σταματήσει τη μπάλα. Ο προπονητής λέει απλώς τι θέλει στους παίκτες και απλώς παρακολουθεί αν εκτελούν τις εντολές του σωστά. Προσεύχεται σε όλο το παιχνίδι απλώς, οι παίκτες του να εκτελούν τις οδηγίες του, αλλά κανένας ποδοσφαιριστής στον κόσμο δεν εκτελεί 100% τις οδηγίες που του δίνονται».
Στη συνέχεια έκανε μια γενική τοποθέτηση για το ελληνικό ποδόσφαιρο: «Είμαι υπέρ των Ελλήνων ποδοσφαιριστών και προπονητών έχοντας παίξει ποδόσφαιρο σε τρεις ηπείρους κι έχοντας γνωρίσει πάνω από 100 εθνικότητες ποδοσφαιριστών. Πιστεύω πως ο Έλληνας παίκτης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από έναν ξένο. Για παράδειγμα οι Άγγλοι παλιά ήταν μονοδιάστατοι στο παιχνίδι τους, αλλά όταν τους έβαλαν δύο φορές επτά γκολ οι Ούγγροι, αποφάσισαν πως πρέπει να αλλάξουν τακτική. Ο Έλληνας έχει καθαρά διαφορετική υφή, δεν είναι μακροσκέλης, αλλά έχει την ψυχή που δεν έχουν άλλοι. Προσωπικά ποτέ δεν ζήλεψα έναν ξένο, ότι έκανε ο ξένος ήξερα ότι μπορούσα να κάνω κι εγώ. Το μόνο που χρειάζεται είναι εμπιστοσύνη στον εαυτό σου».
Αναφέρθηκε επίσης στην αγάπη του για τον Άρη, που τον οδήγησε στη δημιουργία της ομάδας Άρης Χιούστον: «Η αγάπη μου για τον Άρη πραγματικά ξεπερνάει τα λόγια. Γι' αυτό δημιούργησα αυτή την ομάδα που για μένα σημαίνει μια αφετηρία για ένα καινούριο ενδιαφέρον για τη ζωή μου για το ποδόσφαιρο και λέγεται Άρης. Τώρα είναι 7 χρονών κι αν με κρατήσει ζωντανό ο Θεός, θα την κάνω και 18 χρονών. Στην Αμερική βέβαια υπάρχει διαφορά στη δομή του ποδοσφαίρου σε σχέση με την Ελλάδα. Εκεί ξεκινάει σαν άθλημα και σε κάνει να ενδιαφερθείς, ενώ εδώ είναι ζωή ή θάνατος. Οι διαφορές φαίνονται ξεκάθαρα. Πάρτε παράδειγμα την Εθνική τους ομάδα. Διαφορά υπάρχει επίσης στην περίπτωση Κόκε, που έφυγε σαν νούμερο ένα από τον Άρη και δεν μπόρεσε να πιάσει στην Αμερική. Στον Άρη για παράδειγμα ο Ρουϊζ ήρθε σαν στυμένη λεμονόκουπα και έπαιξε ουσιαστικά δύο παιχνίδια. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουμε τόσο μεγάλη ξενομανία στην Ελλάδα κι αγοράζουμε παίκτες ερμαφρόδιτης αξίας...».
Μίλησε επίσης με αν μη τι άλλο... όχι κολακευτικά λόγια για τον Καστίγιο λέγοντας: «Δεν πρόκειται να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου. Πόσες νίκες έκανε ο Άρης με τον Καστίγιο; Πού πάει η διοίκηση και του κάνει τέτοιο συμβόλαιο ενώ έχει να παίξει τέσσερα χρόνια 90 ολόκληρα λεπτά; Στην Αμερική έμπαινε στα παιχνίδια του Σικάγο στο 75' και όταν ακουμπούσε τη μπάλα ήταν 91ο λεπτό. Τον Καστίγιο τον έκανε παίκτη ο Ριβάλντο στον Ολυμπιακό, δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται ο Άρης να τον πήρε και να τον θεωρεί νούμερο ένα».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε και στο όνειρο του για τον Άρη: «Το όνειρο μου για τον Άρη είναι να καθίσει ψηλά, να μείνει ψηλά στις βαθμολογίες, γιατί του ανήκει μια θέση στον Όλυμπο. Θα ξαναπάω στο γήπεδο όταν βλέπω στην ομάδα Ελληνάκια, δεν θέλω ξένους που έρχονται στην Ελλάδα και μας παίρνουν τα λεφτά. Έμαθαν μάλιστα το παραμύθι κι όταν βάζουν ένα γκολ, φιλάνε το σήμα της ομάδας. Σίγουρα ο Άρης δεν μπορεί να στοχεύει κάθε χρόνο στο πρωτάθλημα αντικειμενικά, αλλά πρέπει να στοχεύει ψηλά. Ευχή μου είναι όσο μπορώ να περπατάω, να μπορώ να βλέπω το Κλεάνθης Βικελίδης».
Στην αρχική του τοποθέτηση, ο Βασίλης Ψηφίδης τόνισε: «Η χθεσινή μέρα ήταν πραγματικά ονειρεμένη για μένα. Η τιμή που μου έκανε ο σύλλογος ήταν ένα όνειρο. Άλλωστε στη ζωή κανένας δεν απαιτεί, αλλά όλοι ελπίζουν να κερδίσουν το λαχείο, το οποίο θεωρώ πως κέρδισα εγώ. Ο Άρης είναι η ομάδα που γεννήθηκα και πέθανα, κάτι που νομίζω ότι ο επίσημος Άρης έλαβε σίγουρα υπόψη του και γι? αυτό αποφάσισε να με βραβεύσει. Γεννήθηκα 11,5 χρονών σε αυτή την ομάδα και πέθανα σε αυτή, κάτι που δήλωσα και χθες. Στα 27 μου χρόνια με έλεγαν παλιόγερο και τώρα κάνουν μεταγραφές παικτών 31-32 χρονών. Πόσο άλλαξαν οι καιροί…».
Απαντώντας σε ερώτηση για το πως του φαίνεται τώρα ο Άρης, σχολίασε: «Αυτός ο Άρης που βλέπω τα τελευταία 5-6 χρόνια βρίσκεται διαρκώς στις πρώτες ομάδες της Ελλάδας, αλλά φέτος δεν ξέρουμε ποιο πρόσωπο θα εμφανίσει στο πρώτο ή στο δεύτερο ημίχρονο». Στη συνέχεια κατέθεσε την ένσταση του για τις συνεχόμενες αλλαγές προπονητών λέγοντας: «Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν μια ομάδα χάσει 3-4 παιχνίδια πρέπει να φταίει ο προπονητής. Δεν είναι ερώτηση αυτή που κάνω, αλλά συλλογισμός. Ο προπονητής δεν είναι αυτός που κερδίζει η χάνει παιχνίδια, αυτό είναι καθαρά παικτών. Ο προπονητής είναι καθαρά συμβουλάτορας, δεν μπορεί να λέει στον κάθε παίκτη πως θα σταματήσει τη μπάλα. Ο προπονητής λέει απλώς τι θέλει στους παίκτες και απλώς παρακολουθεί αν εκτελούν τις εντολές του σωστά. Προσεύχεται σε όλο το παιχνίδι απλώς, οι παίκτες του να εκτελούν τις οδηγίες του, αλλά κανένας ποδοσφαιριστής στον κόσμο δεν εκτελεί 100% τις οδηγίες που του δίνονται».
Στη συνέχεια έκανε μια γενική τοποθέτηση για το ελληνικό ποδόσφαιρο: «Είμαι υπέρ των Ελλήνων ποδοσφαιριστών και προπονητών έχοντας παίξει ποδόσφαιρο σε τρεις ηπείρους κι έχοντας γνωρίσει πάνω από 100 εθνικότητες ποδοσφαιριστών. Πιστεύω πως ο Έλληνας παίκτης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από έναν ξένο. Για παράδειγμα οι Άγγλοι παλιά ήταν μονοδιάστατοι στο παιχνίδι τους, αλλά όταν τους έβαλαν δύο φορές επτά γκολ οι Ούγγροι, αποφάσισαν πως πρέπει να αλλάξουν τακτική. Ο Έλληνας έχει καθαρά διαφορετική υφή, δεν είναι μακροσκέλης, αλλά έχει την ψυχή που δεν έχουν άλλοι. Προσωπικά ποτέ δεν ζήλεψα έναν ξένο, ότι έκανε ο ξένος ήξερα ότι μπορούσα να κάνω κι εγώ. Το μόνο που χρειάζεται είναι εμπιστοσύνη στον εαυτό σου».
Αναφέρθηκε επίσης στην αγάπη του για τον Άρη, που τον οδήγησε στη δημιουργία της ομάδας Άρης Χιούστον: «Η αγάπη μου για τον Άρη πραγματικά ξεπερνάει τα λόγια. Γι' αυτό δημιούργησα αυτή την ομάδα που για μένα σημαίνει μια αφετηρία για ένα καινούριο ενδιαφέρον για τη ζωή μου για το ποδόσφαιρο και λέγεται Άρης. Τώρα είναι 7 χρονών κι αν με κρατήσει ζωντανό ο Θεός, θα την κάνω και 18 χρονών. Στην Αμερική βέβαια υπάρχει διαφορά στη δομή του ποδοσφαίρου σε σχέση με την Ελλάδα. Εκεί ξεκινάει σαν άθλημα και σε κάνει να ενδιαφερθείς, ενώ εδώ είναι ζωή ή θάνατος. Οι διαφορές φαίνονται ξεκάθαρα. Πάρτε παράδειγμα την Εθνική τους ομάδα. Διαφορά υπάρχει επίσης στην περίπτωση Κόκε, που έφυγε σαν νούμερο ένα από τον Άρη και δεν μπόρεσε να πιάσει στην Αμερική. Στον Άρη για παράδειγμα ο Ρουϊζ ήρθε σαν στυμένη λεμονόκουπα και έπαιξε ουσιαστικά δύο παιχνίδια. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουμε τόσο μεγάλη ξενομανία στην Ελλάδα κι αγοράζουμε παίκτες ερμαφρόδιτης αξίας...».
Μίλησε επίσης με αν μη τι άλλο... όχι κολακευτικά λόγια για τον Καστίγιο λέγοντας: «Δεν πρόκειται να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου. Πόσες νίκες έκανε ο Άρης με τον Καστίγιο; Πού πάει η διοίκηση και του κάνει τέτοιο συμβόλαιο ενώ έχει να παίξει τέσσερα χρόνια 90 ολόκληρα λεπτά; Στην Αμερική έμπαινε στα παιχνίδια του Σικάγο στο 75' και όταν ακουμπούσε τη μπάλα ήταν 91ο λεπτό. Τον Καστίγιο τον έκανε παίκτη ο Ριβάλντο στον Ολυμπιακό, δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται ο Άρης να τον πήρε και να τον θεωρεί νούμερο ένα».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε και στο όνειρο του για τον Άρη: «Το όνειρο μου για τον Άρη είναι να καθίσει ψηλά, να μείνει ψηλά στις βαθμολογίες, γιατί του ανήκει μια θέση στον Όλυμπο. Θα ξαναπάω στο γήπεδο όταν βλέπω στην ομάδα Ελληνάκια, δεν θέλω ξένους που έρχονται στην Ελλάδα και μας παίρνουν τα λεφτά. Έμαθαν μάλιστα το παραμύθι κι όταν βάζουν ένα γκολ, φιλάνε το σήμα της ομάδας. Σίγουρα ο Άρης δεν μπορεί να στοχεύει κάθε χρόνο στο πρωτάθλημα αντικειμενικά, αλλά πρέπει να στοχεύει ψηλά. Ευχή μου είναι όσο μπορώ να περπατάω, να μπορώ να βλέπω το Κλεάνθης Βικελίδης».
πηγή: metrosport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου