Μου λες πως δεν καταλαβαίνεις τη δύναμη του ποδοσφαίρου. Από που
πηγάζει και σε ποιους κατευθύνεται. Θα σου πω: Αν δεις μια παρέα από
μικρά παιδιά να κάθονται στο δρόμο, πέτα απλώς μια μπάλα προς το μέρος
τους και δες τι θα συμβεί καθώς θ’ αρχίσει να κυλάει. Παρατήρησε πως θα
παρατήσουν ό,τι άλλο κάνουν και θ’ αρχίσουν να την κυνηγάνε. Θα
χωριστούν σε ομάδες και θ’ αρχίσουν να παίζουν. Δεν έχει σημασία ο
χώρος, αν θα πρέπει να κάνουν σπόντα στον τοίχο ή τι θα βάλουν για
τέρμα. Μπορεί να ‘ναι πέτρες ή μπλούζες ή αν έχουν κέφι να σκαρώσουν
τίποτα αυτοσχέδια γκολπόστς με ξύλα.
Σχολιάζει το Fight Club.
Δες τη χαρά που προσφέρει, τη συμμετοχή στον κοινό σκοπό του
παιχνιδιού. Κι ας χαίρεται ο μεγαλόσωμος ατομιστής που μπορεί να κάνει
πιο πολλές ντρίμπλες λόγω ηλικίας... κι ας έχει πεισμώσει κι ο μικρός,
που δεν του δίνουν πάσες γιατί θα του την πάρουν εύκολα. Όλοι θα
παίξουν. Και θα ξαναπαίξουν. Και θα παίζουν σε κάθε δεδομένη ευκαιρία.
Στην άμμο και στο τσιμέντο. Στο δρόμο και στο πάρκο. Στην αλάνα και στην
παραλία. Με παπούτσια ή ξυπόλυτοι. Και θα σπρωχτούν και θα πέσουν κάτω.
Θα σκοράρουν και θα πανηγυρίσουν. Θα αστοχήσουν, θα προσπαθήσουν ξανά,
θα ονειρευτούν μα -πιο πολύ απ’ όλα- θα ζήσουν τη στιγμή.
Με ρωτάς πως ένα παιχνίδι παιδικό χωρά στον κόσμο των μεγάλων. Θα
σου πω: Είναι γιατί η επίδραση είναι διαχρονική και ίδια για όλους.
Υπάρχει, φαίνεται, ένας καλός θεός του ποδοσφαίρου, που δεν
κατοικοεδρεύει μόνο στα φανταχτερά, μεγάλα στάδια. Αυτός φροντίζει τα
χιλιάδες μικρά, αυτοσχέδια γήπεδα σ’ όλο τον κόσμο. Από εκεί ξεκινάνε
όλα κι εκεί καταλήγουν. Στη χαρά της συμμετοχής, που όλοι θέλουν να
μοιραστούν. Ψάξε και θα τους δεις. Σαμάνους και ιερείς, εργάτες και
γιάπηδες, στρατιώτες και αξιωματικούς, φτωχοδιάβολους και πλουσιόπαιδα.
Εκεί γίνονται όλοι ίσοι, γιατί αντιμετωπίζουν τις ίδιες κοτρώνες,
βουτάνε στις ίδες λακούβες, «τρώνε» το ίδιο χώμα. Μοιράζονται το ίδιο
πάθος, εντέλει.
Αυτή είναι η δύναμη του ποδοσφαίρου. Που βγήκε από τη μήτρα της
χαράς και σκόρπισε με τη σειρά του τους δικούς του «απογόνους» σε
ολόκληρο τον κόσμο. Κι αυτοί, από τότε μέχρι σήμερα και μέχρι τον αιώνα
τον άπαντα, μια μπάλα ψάχνουν και μια μπάλα θα κυνηγάνε. Για να
εκφραστούν μέσα από την ομάδα. Για να την τσουλήσουν λίγο παρακάτω, να
πάρει η ζωή το δρόμο της. Για να εκπληρώνουν τη βασική ανθρώπινη
επιδίωξη: Να επιστρέφουν αιώνια σ’ αυτό που τους δίνει χαρά.
πηγή: sportfm.gr
Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου