Και η Τσέλσι ισοφάρισε με την κεφαλιά του Ντρογκμπά στο πρώτο κόρνερ που κέρδισε στο ματς στο 88'. Τι άλλο να έκανε η Μπάγερν για να κερδίσει αυτό το ματς; Ο,τι μπορούσε να κάνει το έκανε. Ακόμα και στην παράταση, όταν το ψυχολογικό αβαντάζ ήταν υπέρ της Τσέλσι κι έπαιζε χωρίς τους Μίλερ - Ριμπερί, δεν σταμάτησε να πιέζει και να ψάχνει το δεύτερο γκολ.
Οπως δεν σταμάτησε η Τσέλσι να παίζει για 120 λεπτά άμυνα, το σύστημα 1-9-1 του Ντι Ματέο: ο Τσεχ κάτω από τα δοκάρια, εννιά να αμύνονται κι ο Ντρογκμπά μόνος του μπροστά. Μ' αυτήν τη συνταγή έπαιξε στα δύο ματς με την Μπαρτσελόνα και την απέκλεισε. Εστω κι αν στα δύο παιχνίδια των ημιτελικών χρειάστηκε να γίνουν πολλά μικρά θαύματα. Οι οιωνοί, λοιπόν, έλεγαν γι' αυτό το Κύπελλο Τσέλσι. Της χρειαζόταν ένα ακόμα θαύμα μέσα στο Μόναχο. Και το έκανε. Είχε μάθει πλέον τον τρόπο. Ηξερε πώς να το κάνει.
Αυτό που δεν κατάφερε η Τσέλσι με καλύτερους ποδοσφαιριστές, με καλύτερη ομάδα στο παρελθόν, το κατάφερε τώρα επειδή είχε καρδιά. Είχε τον Τσεχ πίσω, τον Ντρογκμπά μπροστά κι ένα σύνολο που γυάλιζε το μάτι του γι' αυτό το Κύπελλο. Δεν είναι συμπαθητική ομάδα αυτή η Τσέλσι. Δεν θα σου προσφέρει θέαμα. Δεν θα σε σηκώσει πολλές φορές όρθιο. Περισσότερο χαλάει ένα ματς παρά το φτιάχνει. Στο «Αλιάνζ Αρένα» σε πολλές φάσεις ήταν και έντεκα μέσα στην περιοχή του Τσεχ. Σε όλο σχεδόν το ματς άφηναν τους παίκτες της Μπάγερν να φτάνουν μέχρι λίγο έξω από την περιοχή.
Δεν μάρκαραν ψηλά για να μη σπαταλήσουν δυνάμεις και για να μην αφήσουν ελεύθερους χώρους. Ελάχιστες ήταν οι φορές που άνοιξαν το παιχνίδι. Απέναντι σε μια άμυνα που είχε φάει στο πρόσφατο ματς με την Ντόρτμουντ στον τελικό του Κυπέλλου πέντε γκολ και που κάνει πολύ εύκολα το λάθος δεν ρίσκαραν στο παραμικρό. Και δεν συνέβαλαν στο ελάχιστο για να γίνει ένα ακόμα καλύτερο ματς. Παίζοντας ουσιαστικά εκτός έδρας, βρήκαν την καλύτερη αφορμή και δικαιολογία για να στήσουν εννιά ποδοσφαιριστές στην περιοχή του Τσεχ.
Δεν πήγε στο Μόναχο η Τσέλσι για να παίξει ποδόσφαιρο. Πήγε για να πάρει το Κύπελλο. Αποδέχτηκε πρόθυμα το ρόλο του αουτσάιντερ. Αφού, σου λέει, μ' αυτόν τον τρόπο φέραμε βόλτα ολόκληρη Μπαρτσελόνα και σε δύο παιχνίδια μάλιστα, δεν θα τον εφαρμόσουμε κόντρα στην Μπάγερν; Είναι δεδομένο ότι η Τσέλσι ήταν η χειρότερη ομάδα από τις τέσσερις που έφτασαν στα ημιτελικά. Η μετριότητά της επιβεβαιώνεται κι από το γεγονός ότι δεν τερμάτισε στην πρώτη τετράδα της Πρέμιερσιπ. Αυτό, όμως, δεν μειώνει στο ελάχιστο την επιτυχία της.
Ισα ίσα που της δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία. Αν ο καλύτερος οφείλει να ιδρώσει και να προσπαθήσει μια φορά, ο κατώτερος οφείλει να το κάνει πολλαπλάσια. Γι' αυτό κι όταν τα καταφέρνει του αξίζουν πολύ περισσότερα «εύγε». Το είπαμε άλλωστε και στην αρχή. Αυτή η Τσέλσι (φωτό) δεν είχε καλή ομάδα. Είχε καρδιά. Αυτά.
Υπερπαραγωγή Μπαλίκος ήταν το τριήμερο ταξίδι στο Μόναχο
-Observer
Μετά το διάλειμμα για ποδόσφαιρο επέστρεψε δριμύτερος στο ποδοσφαιράκι
ΟΤΑΝ είσαι τρεις μέρες στο Μόναχο, βλέπεις τον τελικό και γυρίζεις Κυριακή απόγευμα στην Αθήνα, πώς να δεις το Παναθηναϊκός - ΑΕΚ; Με τι διάθεση και με τι κουράγιο να υπομείνεις το θέαμα; Που δεν αφορά τις δύο συγκεκριμένες ομάδες, αλλά γενικότερα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στο ζάπινγκ κάποιες φάσεις, όπως και στο άλλο ματς της Τούμπας, ΠΑΟΚ - Ατρόμητος, αλλά μέχρι εκεί. Οταν το κοντράστ είναι άμεσο, είναι πιο έντονο ότι στη μία περίπτωση έχεις να κάνεις με ποδόσφαιρο και στην άλλη με ποδοσφαιράκι.
Σαν κι αυτό που παίζαμε πιτσιρικάδες στα σφαιριστήρια. Μοναδικοί εκπρόσωποι του ελληνικού ποδοσφαίρου στο Μόναχο ήταν ο Μαρινάκης και ο Σάββας Θεοδωρίδης. Που διέμεναν άλλωστε στο οφίσιαλ ξενοδοχείο της UEFΑ. Πέρα βέβαια από τον Θόδωρο Θεοδωρίδη, Νο 3 στην UEFΑ, που λογίζεται πλέον Ευρωπαίος, τον Πατρίκ Κομνηνό αλλά και τον πρόεδρο της ΕΠΟ Σοφοκλή Πιλάβιο, που ήταν παρατηρητής στον τελικό.
Αυτά, βέβαια, μέχρι και το Σάββατο το βράδυ που έγινε το ματς. Την Κυριακή κύκλοι του Ολυμπιακού σχολίασαν την εύνοια της διαιτησίας που είχε ο Παναθηναϊκός στα πλέι οφ. Μετά το διάλειμμα στο Μόναχο για ποδόσφαιρο ο Βαγγέλης (φωτό) επέστρεψε δριμύτερος στο ποδοσφαιράκι.
Ολο ζοχάδα
ΓΙΑ να λέμε τα πάντα βέβαια, δεν είναι όλα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο καλά καμωμένα. Για την Τσέλσι ο Αμπράμοβιτς ήτανε λαχείο. Επεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ενωση, τα λεφτά που προέκυψαν ήταν πολλά κι έπρεπε να «ξεπλυθούνε». Κάπως έτσι μια μικρομεσαία ομάδα του εγγλέζικου πρωταθλήματος, όπως η Τσέλσι, έγινε η κότα με τα χρυσά αυγά. Πήρε παιχταράδες, πήρε τον Μουρίνιο, πήρε πρωταθλήματα.
Τέτοιες περιπτώσεις παραγόντων δεν είναι συμπαθείς στην UEFA. Δεν γουστάρουνε δηλαδή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο τους νεόπλουτους που εμφανίζονται σαν κομήτες και πιστεύουν ότι με τα λεφτά τους μπορούν γρήγορα να «αγοράσουν» τίτλους. Είναι, όμως, και η συμπεριφορά σε προσωπικό επίπεδο. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο οι Ελληνες παράγοντες που κυκλοφορούν χωρίς να ντρέπονται με τους φουσκωτούς ακόμα και μέσα στα δικά τους γήπεδα και στα δικά τους αποδυτήρια.
Ο Αμπράμοβιτς είχε το θράσος να θέλει να μπούνε οι φουσκωτοί που τον συνόδευαν στο χώρο των επισήμων. Δεν έγινε δεκτό βέβαια. Αλλά αυτοί της UEFA ήταν όλο ζοχάδα. Που έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν τον είδαν να σηκώνει το Κύπελλο.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς έχει ξεφύγει του Βαγγέλη και δεν έχει βγάλει ανακοίνωση για τις σφαγές της διαιτησίας στη Football League;
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου