Αργεντινός
Ο Κούπερ έχει στα υπέρ του ότι γνωρίζει πολύ καλά τις πραγματικότητες των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Δύο τελικοί Τσάμπιονς Λιγκ με τη Βαλένθια κι ένας τελικός στο Κύπελλο Κυπελλούχων με τη Μαγιόρκα κάνουν το βιογραφικό του λαμπερό. Προσθέστε και ότι το πέρασμά του από τον Αρη σημαδεύτηκε από την εξαιρετική παρουσία της ομάδας στο Γιουρόπα Λιγκ: τα ματς κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης κυρίως ήταν τακτικά αξιοζήλευτα. Στην Ευρώπη δεν τα πήγε πολύ άσχημα με τον Ολυμπιακό και ο Σόλιντ. Οι ήττες από τη Ρεάλ και τη Λιόν στα τελευταία λεπτά, οι καλές εμφανίσεις στη Ρώμη (με τη Ρόμα), στο Ντόνετσκ (με τη Σαχτάρ) και στο Τροντχάιμ (με τη Ρόζενμποργκ) ήταν για εκείνον τον Ολυμπιακό βήματα μπροστά: παραδόξως το πρόβλημα του Σόλιντ με εκείνον τον Ολυμπιακό ήταν εντός έδρας. Η διάθεση για παιχνίδι πρωτοβουλίας με μια ομάδα που δεν το γνώριζε καλά είχε οδηγήσει σε βαριές ήττες από τη Ρόζενμποργκ και τη Λιόν –αυτά τα αποτελέσματα είχαν χαλάσει την εικόνα του.
Καριέρα
Οι δύο τεχνικοί μοιάζουν και σε κάτι ακόμα: και οι δύο υπήρξαν καλοπληρωμένοι και ευτυχισμένοι στην Ελλάδα, αλλά δεν την είδαν ως βήμα μπροστά στην καριέρα τους. Στενοχωρήθηκαν όταν έφυγαν, αλλά δεν έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν όταν ήταν εδώ. Ο Κούπερ παρέλαβε μια ομάδα άλλων και τη διαχειρίσθηκε αξιοπρεπώς –αλλά μια δική του δεν έφτιαξε. Ο Αρης του ήταν ικανός στους κενούς χώρους, αλλά απέναντι σε κλειστές άμυνες αρκετά προβλέψιμος, τόσο ώστε στο Κύπελλο Ελλάδος τον είχε αποκλείσει ο Γιώργος Μπένος (ένας μανιακός στην ανάλυση) στα Τρίκαλα. Ο Σόλιντ ήταν μια διαφορετική ιστορία: ξεκίνησε με ενθουσιασμό, ήρθε για να διδάξει πολλά, αλλά όταν κατάλαβε ότι για τον Σωκράτη Κόκκαλη ο Ριβάλντο και τα «θέλω» του ήταν πιο σημαντικά από αυτόν, έβαλε πολύ νερό στο κρασί του: ο Ολυμπιακός το ποδόσφαιρο που ήθελε να παίζει ο Σόλιντ το έπαιξε και τα δύο χρόνια μόνο στο διάστημα της προετοιμασίας του.
Σκληρός
Ποιος είναι καλύτερος; Ως βιογραφικό και παραστάσεις προφανώς ο Κούπερ. Ο Αργεντινός είναι σκληρός και απαιτητικός, αλλά με τους ποδοσφαιριστές έχει τον τρόπο του: τα αποδυτήρια θα τον αντιμετωπίσουν ως ένα αυστηρό καθηγητή –για τον ρόλο του καλού πατερούλη υπάρχει άλλωστε ο Σάββας Θεοδωρίδης. Ο Σόλιντ είναι πιο... Βαλβέρδε: ποντάρει στην επικοινωνία, γουστάρει το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας –οι παίκτες θα τον δουν σαν άνθρωπο με ιδέες, όπως τον Ισπανό.
Ποιον
Ποιον θα προτιμούσα; Θα προτιμούσα να έφερνε ο Ολυμπιακός κάποιον που δεν έχει δουλέψει εδώ: η παρουσία του θα δημιουργούσε πιο μεγάλο ενδιαφέρον από των δύο που σε γενικές γραμμές ξέρουμε. Αν ήμουν ο Μαρινάκης, μάλλον θα διάλεγα τον Κούπερ: στα ευρωπαϊκά ματς η παρουσία του θα αποτελεί για την ομάδα καλή διαφήμιση, ίσως με κάποιες συμβουλές να βοηθούσε να χτιστεί ακόμα καλύτερα το ευρωπαϊκό προφίλ του Ολυμπιακού. Ωστόσο εγώ δεν είμαι ο πρόεδρος της ομάδας και ομολογώ πως θα ήθελα να ξαναδώ τον Σόλιντ. Με μια κανονική διοίκηση στο πλευρό του, ένα πρόεδρο που σέβεται τη δουλειά των προπονητών και μια διάθεση να αποδείξει ότι στο πρώτο του πέρασμα αδικήθηκε, ο Νορβηγός είναι ενδιαφέρον στοίχημα. Καταλαβαίνω ότι ο κίνδυνος να γυρίσει ο καλός Τροντ εδώ και να (ξανα)συμβιβαστεί με τα δικά μας για να πίνει τις μπύρες του στο «Λίδρα Μάριοτ» είναι μεγάλος. Αλλά από την προβλεψιμότητα του καθηγητή Εκτορα, προτιμώ λίγο ρίσκο.
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου