Οι μεγάλες ποδοσφαιρικές στιγμές μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη
μας. Δυστυχώς, όμως, αποτελούν αδιάψευστο στοιχείο για ένα πράγμα: ότι
έχουμε μεγαλώσει ηλικιακά….Συζητώντας, λοιπόν, για το θαύμα της ομάδας
του Ρεχάγκελ όλοι μας σκεφτόμαστε ένα πράγμα: «πως πέρασαν τα χρόνια…»
Συνήθως, οι άνθρωποι ωριμάζουν μεγαλώνοντας και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Όταν, μάλιστα, πετυχαίνουν κάτι φαινομενικά ακατόρθωτο φροντίζουν να επενδύσουν σε αυτό και να κεφαλαιοποιήσουν την υπερπροσπάθειά που κατέβαλλαν.
Οκτώ χρόνια μετά την ανακήρυξη του Ζαγοράκη σε MVP του Euro, το ελληνικό ποδόσφαιρο επιστρέφει στην εποχή του…4-4-2.
Δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στο σύστημα αλλά στα γκολ που δέχτηκε η Εθνική μας στο Mundial 1994 στην Αμερική. Ήταν, βέβαια, αναμενόμενο να «πετάξουμε στα σκουπίδια» την ευκαιρία βελτίωσης του «προϊόντος» με αφορμή την αναπάντεχη επιτυχία του 2004. Είναι, όμως, διαφορετικό πράγμα να προβλέπεις την απαξίωση και διαφορετικό να τη βιώνεις. Οκτώ χρόνια μετά το… «πειρατικό», η Super League συνεχίζει να λειτουργεί με ερασιτεχνικό τρόπο, οι ΠΑΕ είναι υπερχρεωμένες, το επίπεδο του πρωταθλήματος έχει καταποντιστεί και το ενδιαφέρον του κόσμου έχει μειωθεί. Με πιο απλά λόγια, το προϊόν δεν έχει καμία ελκυστικότητα.
Μοναδική ελπίδα για αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος αποτελεί το Euro 2012. Η Εθνική μας οφείλει να «κρύψει κάτω από το χαλάκι» την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα και να μας ταξιδέψει στο όνειρο, υπενθυμίζοντάς μας πως οι Έλληνες μπορούν να κάνουν θαύματα μακριά από την Ελλάδα. Αυτό μας λένε όλοι για το site μας, αυτό ευχόμαστε και στην Εθνική μας. Να διαπρέψει στο εξωτερικό, διότι στο εσωτερικό η κατάσταση είναι τόσο νοσηρή που δεν επιτρέπει περιθώρια εξέλιξης…
πηγή: overlap.gr
Συνήθως, οι άνθρωποι ωριμάζουν μεγαλώνοντας και μαθαίνουν από τα λάθη τους. Όταν, μάλιστα, πετυχαίνουν κάτι φαινομενικά ακατόρθωτο φροντίζουν να επενδύσουν σε αυτό και να κεφαλαιοποιήσουν την υπερπροσπάθειά που κατέβαλλαν.
Οκτώ χρόνια μετά την ανακήρυξη του Ζαγοράκη σε MVP του Euro, το ελληνικό ποδόσφαιρο επιστρέφει στην εποχή του…4-4-2.
Δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στο σύστημα αλλά στα γκολ που δέχτηκε η Εθνική μας στο Mundial 1994 στην Αμερική. Ήταν, βέβαια, αναμενόμενο να «πετάξουμε στα σκουπίδια» την ευκαιρία βελτίωσης του «προϊόντος» με αφορμή την αναπάντεχη επιτυχία του 2004. Είναι, όμως, διαφορετικό πράγμα να προβλέπεις την απαξίωση και διαφορετικό να τη βιώνεις. Οκτώ χρόνια μετά το… «πειρατικό», η Super League συνεχίζει να λειτουργεί με ερασιτεχνικό τρόπο, οι ΠΑΕ είναι υπερχρεωμένες, το επίπεδο του πρωταθλήματος έχει καταποντιστεί και το ενδιαφέρον του κόσμου έχει μειωθεί. Με πιο απλά λόγια, το προϊόν δεν έχει καμία ελκυστικότητα.
Μοναδική ελπίδα για αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος αποτελεί το Euro 2012. Η Εθνική μας οφείλει να «κρύψει κάτω από το χαλάκι» την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα και να μας ταξιδέψει στο όνειρο, υπενθυμίζοντάς μας πως οι Έλληνες μπορούν να κάνουν θαύματα μακριά από την Ελλάδα. Αυτό μας λένε όλοι για το site μας, αυτό ευχόμαστε και στην Εθνική μας. Να διαπρέψει στο εξωτερικό, διότι στο εσωτερικό η κατάσταση είναι τόσο νοσηρή που δεν επιτρέπει περιθώρια εξέλιξης…
πηγή: overlap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου