Βίοι παράλληλοι και παρανοϊκοί!!

Συχνά – πυκνά μιλάμε για ομάδες που μπορεί να αποτελούν πρότυπα στον τρόπο λειτουργίας τους. Θα θέσουν υποψηφιότητα αρκετοί σύλλογοι στην Ευρώπη, ελάχιστοι στην Ελλάδα. Πιθανώς η Ξάνθη, σίγουρα ο Ατρόμητος, ενδεχομένως ο Εργοτέλης, με διάθεση αλλά χωρίς στρατηγική ο Παναιτωλικός. Αν πάντως έφερνα στο μυαλό μου τα δύο μεγαλύτερα αντιπαραδείγματα σε ότι αφορά τον τρόπο λειτουργίας και τα συνεχόμενα αυτογκόλ, τότε δύο ομάδες είναι αυτές που επέλεγα με σιγουριά. Τον Άρη και την ΑΕΚ.

Γράφει ο Κυριάκος Κύρτσος
Αυτό που έχουν κατορθώσει οι δύο αυτοί σύλλογοι είναι μοναδικό. Ακολουθούν βίους παράλληλους αλλά συνάμα και παρανοϊκούς. Δεν νοείται δύο ομάδες που σώθηκαν για να λέμε την πλήρη αλήθεια, από την υπαγωγή τους στο (νόμιμο κατά τα άλλα) άρθρο 44, να εμφανίζονται σήμερα καταχρεωμένες, άνευ αδειοδότησης και με προσφυγές να «πέφτουν» στο κεφάλι τους.

Ειλικρινά αδυνατώ να χωνέψω, πως είναι δυνατόν, ειδικά στις δύο ομάδες που έφθασαν στο χείλος του γκρεμού και κόντεψαν να χάσουν την ίδια τους την ύπαρξη πριν μερικά μόνο χρόνια, να επαναλήφθηκαν τα ίδια λάθη και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό. Από ανθρώπους που θεωρητικά και πρακτικά τις αγαπούσαν και ήθελαν να φθάσουν ψηλά με αυτές.

Η ΑΕΚ δε, είναι ακόμη πιο απαράδεκτη, καθώς σε αυτό το διάστημα, μέτρησε και έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ με ότι αυτό συνεπάγεται στο οικονομικό κομμάτι, ενώ κατόρθωσε να κάνει και δύο φορές πρωταθλητισμό, φθάνοντας στην πηγή. Κι αν αυτό είναι στα συν της, τα εκατομμύρια Ευρώ που αφήνει πίσω της ως χρέος, είναι αδιανόητο και σαφές δείγμα μηδαμινού σχεδίου, κυρίως από την εποχή που ο Ντέμης εγκατέλειψε τον προεδρικό θώκο.

Ο Άρης είναι σε άλλο επίπεδο. Με μικρότερο μεν χρέος, αλλά και δίχως κανένα ίχνος πρωταθλητισμού όλα αυτά τα χρόνια και με την βελτίωση του αγωνιστικού προφίλ να μένει κάπου στην μέση. Αλόγιστος αριθμός μεταγραφών, ξένοι αμφίβολης αξίας, «πιστόλια» σε ποδοσφαιριστές που κάποια στιγμή θα έβγαιναν στην φόρα και μία επικίνδυνη όπως αποδείχθηκε διοικητική άγνοια, συνδυασμένη με έπαρση κατά καιρούς και… άγνοια κινδύνου, που οδήγησε την ομάδα σε αυτό το αδιέξοδο.

Σέβομαι απόλυτα τον κόσμο των δύο ομάδων. Ένα πρωτάθλημα με δυνατό τον Άρη και την ΑΕΚ είναι αναμφίβολα διαφορετικό. Πιο ωραίο, πιο ανταγωνιστικό, πιο ενδιαφέρον. Από την άλλη όμως, τίποτα δεν φαίνεται ικανό να αλλάξει την ροή των δύο αυτών συλλόγων, ακόμη και αν οι κανονισμοί αλλάξουν άρδην. Φοβάμαι πως αν επιτραπούν μάλιστα οι μεταγραφές, θα γίνουν ξανά τα ίδια λάθη και του χρόνου ίσως το πρόβλημα μοιάζει μεγαλύτερο.

Μην πάτε μακριά. Και πέρυσι το πρόβλημα υπήρχε και ήταν έντονο. Ο Αδαμίδης όμως πανηγύριζε που έφερνε τον Γκούντγιονσεν, ενώ ο Άρης «φορτωνόταν» ουκ ολίγους παίκτες που υποτίθεται ότι έπαιρνε με χαμηλά συμβόλαια, τα οποία όμως δεν «σήκωνε». Διαβεβαιώνει κανείς ότι η ιστορία δεν θα συνεχιστεί;


πηγή: metrosport.gr