Κι αν για τον ηττημένο σε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα, Παναθηναϊκό, αυτό
μοιάζει φυσιολογικό και αναμενόμενο, τις δυσκολίες δεν πρόκειται να
αποφύγει ούτε ο θριαμβευτής Ολυμπιακός, ο οποίος πολύ απλά από τη μία θα
κληθεί να πληρώσεις τις υπεραξίες που δικαιολόγησε με τα κατορθώματά
του και από την άλλη να βελτιώσει ένα ρόστερ, που μέσα σε όλη τη χρονιά
κινήθηκε συνεχώς πάνω από τα όρια του θαύματος.
Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή οι δυο μεγάλοι προπονητές τους, Ίβκοβιτς και Ομπράντοβιτς είναι περιζήτητοι από όσες ομάδες, νιώθουν ότι μέσα στη χρονιά πέτυχαν πολύ λιγότερα από όσα προδιέθεταν οι ποταμοί χρημάτων που σπατάλησαν. Και επίσης, πιστεύουν ότι για τις οικονομικές τους δυνατότητες υπάρχει μόνο μια επιβράβευση, η κορυφή.
Τέτοιες ομάδες είναι αμέσως-αμέσως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Φενέρμπαχτσε και η Εφές Πίλσεν. Ειδικά η τελευταία να χάσει το πρωτάθλημα από την Μπεσίκατς, με την οποία, εν τέλει δεν αποκλείεται να συγχωνευτεί, ώστε το χρήμα να σμίξει με τη λαϊκή υποστήριξη που δε διαθέτει η αριστοκρατική ομάδα της μπύρας και των αναψυχτικών.! ʼλλωστε το ίδιο ακριβώς δεν έγινε πριν λίγα χρόνια με την Ούλκερ και τη Φενέρμπαχτς;
Και αν η Μόσχα με τις δύσκολες κλιματικές συνθήκες, λειτουργεί κάπως αποτρεπτικά για τους δυο κουμπάρους, με την Κωνσταντινούπολη ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Και επιπλέον, τόσο η Φενέρ, όσο και η Εφές, επειδή είδαν από νωρίς την αποτυχία να έρχεται, έχουν ήδη προχωρημένες σκέψεις (αν όχι αποφάσεις…) η πρώτη για τον Ομπράντοβιτς και η δεύτερη για τον Ίβκοβιτς.
Το τουρκικό δέλεαρ και για τους δυο δεν είναι μόνο οι ετήσιες απολαβές (πάνω από δυο εκατομμύρια ευρώ στον καθένα), που τους προσφέρονται, αλλά και η πρόκληση δυο ουσιαστικά ελεύθερων μπάτζετ, που θα τους επιτρέψουν να συγκεντρώσουν ότι καλύτερο υπάρχει από πλευράς παικτών στην αγορά.
Και όλ’ αυτά σε μια εποχή που είναι γνωστό ότι οι ελληνικές ομάδες αδυνατούν παντελώς να συναγωνισθούν τέτοια σχέδια και τέτοιες προσφορές και για αυτό κινούνται κυρίως με βάση την εμπειρία, τη γνώση της αγοράς κα το καλό όνομα που έχουν δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε, όση καλή θέληση και να δείξουν, όχι μόνο οι δυο ελληνικές ομάδες, αλλά και οι δυο κορυφαίοι προπονητές, τα διαζύγια ενδεχομένως να αποδειχθούν αναπόφευκτα.
Όμως και με τους παίκτες τα πράγματα δεν αναμένονται πιο εύκολα. Γιατί στον Ολυμπιακό, όλοι εκείνοι που ξεπέρασαν τις αγωνιστικές προσδοκίες, τώρα θα επιδιώξουν την οικονομική επιβράβευση και γιατί για εκείνους που δεν παρέχουν εγγυήσεις για το μέλλον, θα πρέπει να βρεθούν αντικαταστάτες καλύτερης ποιότητας και ενδεχομένως μεγαλύτερων αγωνιστικών απαιτήσεων.
Στον Παναθηναϊκό, τα θέματα των παικτών είναι ακόμα πιο δύσκολα και μπαίνουν ακόμα πιο επιτακτικά. Ο Μπατίστ, με την τεράστια προσφορά, κοντεύει να λιώσει πάνω στο παρκέ. Ο Γιασικεβίτσιους μπορεί να έχει θέληση, αλλά όχι και τις απαραίτητες φυσικές δυνάμεις. Ο Τσαρτσαρής το ίδιο, ο Διαμαντίδης αναγκάζεται να κουβαλάει τεράστιο αγωνιστικό βάρος που κάποιες στιγμές τον τσακίζει.
Πέραν αυτών, ο Σάτο αποδείχθηκε η μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς. Σιμθ και Λόγκαν δεν κάνουν για αυτή την ομάδα, ενώ η πίστωση χρόνου στον Μάριτς τελείωσε… Ποιοί υπομένουν λοιπόν; Ο Καϊμακόγλου, ο Περπέρογλου, ο Καλάθης, ο Βουγιούκας και φυσικά ο Διαμαντίδης έστω και αν επιχειρεί να συνδέσει την τύχη του με τον Ομπράντοβιτς, που και αυτός βεβαίως, θέλει να μείνει, αλλά με κάποιες προϋποθέσεις, που φαίνεται να ανήκουν σε άλλες εποχές, όταν η Ελλάδα το έπαιζε Ελντοράντο της Ευρώπης και οι Γιαννακόπουλοι έδεναν στα σκυλιά λουκάνικα.
ΠΗΓΗ: novasports.gr
Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή οι δυο μεγάλοι προπονητές τους, Ίβκοβιτς και Ομπράντοβιτς είναι περιζήτητοι από όσες ομάδες, νιώθουν ότι μέσα στη χρονιά πέτυχαν πολύ λιγότερα από όσα προδιέθεταν οι ποταμοί χρημάτων που σπατάλησαν. Και επίσης, πιστεύουν ότι για τις οικονομικές τους δυνατότητες υπάρχει μόνο μια επιβράβευση, η κορυφή.
Τέτοιες ομάδες είναι αμέσως-αμέσως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Φενέρμπαχτσε και η Εφές Πίλσεν. Ειδικά η τελευταία να χάσει το πρωτάθλημα από την Μπεσίκατς, με την οποία, εν τέλει δεν αποκλείεται να συγχωνευτεί, ώστε το χρήμα να σμίξει με τη λαϊκή υποστήριξη που δε διαθέτει η αριστοκρατική ομάδα της μπύρας και των αναψυχτικών.! ʼλλωστε το ίδιο ακριβώς δεν έγινε πριν λίγα χρόνια με την Ούλκερ και τη Φενέρμπαχτς;
Και αν η Μόσχα με τις δύσκολες κλιματικές συνθήκες, λειτουργεί κάπως αποτρεπτικά για τους δυο κουμπάρους, με την Κωνσταντινούπολη ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Και επιπλέον, τόσο η Φενέρ, όσο και η Εφές, επειδή είδαν από νωρίς την αποτυχία να έρχεται, έχουν ήδη προχωρημένες σκέψεις (αν όχι αποφάσεις…) η πρώτη για τον Ομπράντοβιτς και η δεύτερη για τον Ίβκοβιτς.
Το τουρκικό δέλεαρ και για τους δυο δεν είναι μόνο οι ετήσιες απολαβές (πάνω από δυο εκατομμύρια ευρώ στον καθένα), που τους προσφέρονται, αλλά και η πρόκληση δυο ουσιαστικά ελεύθερων μπάτζετ, που θα τους επιτρέψουν να συγκεντρώσουν ότι καλύτερο υπάρχει από πλευράς παικτών στην αγορά.
Και όλ’ αυτά σε μια εποχή που είναι γνωστό ότι οι ελληνικές ομάδες αδυνατούν παντελώς να συναγωνισθούν τέτοια σχέδια και τέτοιες προσφορές και για αυτό κινούνται κυρίως με βάση την εμπειρία, τη γνώση της αγοράς κα το καλό όνομα που έχουν δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Οπότε, όση καλή θέληση και να δείξουν, όχι μόνο οι δυο ελληνικές ομάδες, αλλά και οι δυο κορυφαίοι προπονητές, τα διαζύγια ενδεχομένως να αποδειχθούν αναπόφευκτα.
Όμως και με τους παίκτες τα πράγματα δεν αναμένονται πιο εύκολα. Γιατί στον Ολυμπιακό, όλοι εκείνοι που ξεπέρασαν τις αγωνιστικές προσδοκίες, τώρα θα επιδιώξουν την οικονομική επιβράβευση και γιατί για εκείνους που δεν παρέχουν εγγυήσεις για το μέλλον, θα πρέπει να βρεθούν αντικαταστάτες καλύτερης ποιότητας και ενδεχομένως μεγαλύτερων αγωνιστικών απαιτήσεων.
Στον Παναθηναϊκό, τα θέματα των παικτών είναι ακόμα πιο δύσκολα και μπαίνουν ακόμα πιο επιτακτικά. Ο Μπατίστ, με την τεράστια προσφορά, κοντεύει να λιώσει πάνω στο παρκέ. Ο Γιασικεβίτσιους μπορεί να έχει θέληση, αλλά όχι και τις απαραίτητες φυσικές δυνάμεις. Ο Τσαρτσαρής το ίδιο, ο Διαμαντίδης αναγκάζεται να κουβαλάει τεράστιο αγωνιστικό βάρος που κάποιες στιγμές τον τσακίζει.
Πέραν αυτών, ο Σάτο αποδείχθηκε η μεγάλη απογοήτευση της χρονιάς. Σιμθ και Λόγκαν δεν κάνουν για αυτή την ομάδα, ενώ η πίστωση χρόνου στον Μάριτς τελείωσε… Ποιοί υπομένουν λοιπόν; Ο Καϊμακόγλου, ο Περπέρογλου, ο Καλάθης, ο Βουγιούκας και φυσικά ο Διαμαντίδης έστω και αν επιχειρεί να συνδέσει την τύχη του με τον Ομπράντοβιτς, που και αυτός βεβαίως, θέλει να μείνει, αλλά με κάποιες προϋποθέσεις, που φαίνεται να ανήκουν σε άλλες εποχές, όταν η Ελλάδα το έπαιζε Ελντοράντο της Ευρώπης και οι Γιαννακόπουλοι έδεναν στα σκυλιά λουκάνικα.
ΠΗΓΗ: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου