Καθώς τα μέλη της διαχώρισαν τη θέση τους από τη Ελληνική μιζέρια,
αποθεώνοντας με την αγωνιστική τους συμπεριφορά το πάθος και τον
τσαμπουκά της φυλής μας. Για το παιχνίδι με τη Γερμανία κάποτε θα λέγαμε
ότι δεν έχουν σημασία οι ποδοσφαιρικές αναλύσεις. Η πορεία που μας
έφτασε μέχρι τις καλύτερες 8 ομάδες της Ευρώπης θα ήταν αρκετή για όλους
μας. Αυτή η παρέα όμως έχει καταφέρει να φεύγει ηττημένη από την
υποψήφια πρωταθλήτρια Ευρώπης και να τρελαίνεται που έχασε. Να
δυσανασχετεί για τις κακές στιγμές της και να υπόσχεται με πείσμα νέα
πορεία μέχρι το παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας το 2014.
«Το ταξίδι ήταν ωραίο», όπως είπε και ο καταπληκτικός άνθρωπος Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Μέχρι το επόμενο, όπως έλεγε (πολύ παλιά αλλά πολύ κοντά επίσης) και ο Νίκος Γκάλης. Όταν κάποτε το μπάσκετ είχε κλέψει, στα τελειώματα της δεκαετίας του '80, το αθλητικό μεράκι των Ελλήνων, που πεινούσαν τότε για επιτυχίες. Μέχρι να έρθει η απίθανη ώρα της μετακόμισης του Γερμανού Ρεχάγκελ στην Ελλάδα, για να αναγεννήσει το ποδόσφαιρό μας. Θυμίζοντας σε όλους μας πώς ο δικός μας τσαμπουκάς είναι μακράν καλύτερος από εκείνον που ευαγγελίζονται με τέχνη άλλοι. Άκαπνοι από μαγκιά και πίστη. Ο Γερμανός λοιπόν κατάφερε να καταλάβουμε πως το ποδόσφαιρο δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Άγγλων, των Γερμανών, των Ιταλών, των Γάλλων. Τα απαραίτητα γονίδια υπήρχαν πάντα άλλωστε και ακόμα υφίστανται εντός και των συνόρων μας. Όποιος ήθελε να σφυρίζει αδιάφορα τα περασμένα χρόνια των χρυσών μεγάλων συμβολαίων του εξωτερικού, τώρα που η ΟΥΕΦΑ έβαλε το δάχτυλο στη σκανδάλη των τιμωριών και των Ευρωπαϊκών αποκλεισμών, τρέχει για να τα βρει! «Δεν έχετε ταλέντα; Θα τα βρείτε!», λένε οι διεθνείς επιταγές ΟΚ, αλλά εμείς τα είχαμε κιόλας. Απλώς όταν κατάλαβαν πως δεν τα θέλαμε στη γειτονιά μας, τράβηξαν το δρόμο για τα ξένα. Η Εθνική όμως είναι δικιά τους. Έχει την ποιότητα που αρμόζει στην παιδεία τους και την αποφασιστικότητα της κλάσης τους. Και νέο αφεντικό τον Πορτογάλο Σάντος, ο οποίος είναι «Έλληνας τρελός», που νιώθει την ανάγκη να βγει μπροστά με αυτή την Εθνική. Το έχουμε κι εμείς. Ευχαριστούμε...
Πηγή: pamesports.gr
«Το ταξίδι ήταν ωραίο», όπως είπε και ο καταπληκτικός άνθρωπος Δημήτρης Σαλπιγγίδης. Μέχρι το επόμενο, όπως έλεγε (πολύ παλιά αλλά πολύ κοντά επίσης) και ο Νίκος Γκάλης. Όταν κάποτε το μπάσκετ είχε κλέψει, στα τελειώματα της δεκαετίας του '80, το αθλητικό μεράκι των Ελλήνων, που πεινούσαν τότε για επιτυχίες. Μέχρι να έρθει η απίθανη ώρα της μετακόμισης του Γερμανού Ρεχάγκελ στην Ελλάδα, για να αναγεννήσει το ποδόσφαιρό μας. Θυμίζοντας σε όλους μας πώς ο δικός μας τσαμπουκάς είναι μακράν καλύτερος από εκείνον που ευαγγελίζονται με τέχνη άλλοι. Άκαπνοι από μαγκιά και πίστη. Ο Γερμανός λοιπόν κατάφερε να καταλάβουμε πως το ποδόσφαιρο δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Άγγλων, των Γερμανών, των Ιταλών, των Γάλλων. Τα απαραίτητα γονίδια υπήρχαν πάντα άλλωστε και ακόμα υφίστανται εντός και των συνόρων μας. Όποιος ήθελε να σφυρίζει αδιάφορα τα περασμένα χρόνια των χρυσών μεγάλων συμβολαίων του εξωτερικού, τώρα που η ΟΥΕΦΑ έβαλε το δάχτυλο στη σκανδάλη των τιμωριών και των Ευρωπαϊκών αποκλεισμών, τρέχει για να τα βρει! «Δεν έχετε ταλέντα; Θα τα βρείτε!», λένε οι διεθνείς επιταγές ΟΚ, αλλά εμείς τα είχαμε κιόλας. Απλώς όταν κατάλαβαν πως δεν τα θέλαμε στη γειτονιά μας, τράβηξαν το δρόμο για τα ξένα. Η Εθνική όμως είναι δικιά τους. Έχει την ποιότητα που αρμόζει στην παιδεία τους και την αποφασιστικότητα της κλάσης τους. Και νέο αφεντικό τον Πορτογάλο Σάντος, ο οποίος είναι «Έλληνας τρελός», που νιώθει την ανάγκη να βγει μπροστά με αυτή την Εθνική. Το έχουμε κι εμείς. Ευχαριστούμε...
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου