Με ίδιο τέμπο, ανεξαρτήτως συνθηκών, με αποφασιστικότητα κόντρα σε
οποιονδήποτε αντίπαλο και συστήματα που εφαρμόζονταν ως μαθηματικές
ασκήσεις, ανεξαρτήτως των τοποθετήσεων των ποδοσφαιριστών τους. Θα
περιγράφεται η πληρότητα στελεχών και ιδεών με την απόλυτη εφαρμογή τους
και θα είναι στ αλήθεια δύσκολο, όποιος δεν έχει δει, ν αποδέχεται ότι
υπήρξε κάποτε ομάδα κοντά στο 100%! Κόντρα δηλαδή στη φιλοσοφία του
ίδιου του αθλήματος. Που υπαγορεύει ανατροπές και εκπλήξεις. Με τους
Ισπανούς, πολύ απλά δεν γίνεται! Νιώθεις χαμένος πριν αρχίσεις, συνεπώς
είναι οι καλύτεροι απ όλους. Συνυπολογίζοντας και τις επιτυχίες τους
συνολικά, γράφουν το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην ιστορία του αθλήματος.
Ποτέ άλλη ομάδα δεν είχε τέτοια συνέχεια.
Τα δύο πρώτα γκολ του τελικού κόντρα στην Ιταλία, προφανώς και είναι προϊόν σκληρής δουλειάς, τα αποτελέσματα της οποίας δεν είδαμε πρώτη φορά σε αυτόν τον αγώνα. Είναι ωστόσο άκρως εντυπωσιακό σε τέτοιο ματς η άμυνα της Ιταλίας να γίνεται παιχνιδάκι από την πάσα απίστευτης ακρίβειας του Ινιέστα. Αλλά και ο αριστερός αμυντικός, ο Ζόρντι Άλμπα να χρίζεται σκόρερ, την ώρα που στον πάγκο βρίσκονταν ο Τόρες, ο Γιορέντε, ο Νεγρέδο κλπ…
Η πρώτη ομάδα μετά την Ολλανδία και τον Άγιαξ της δεκαετίας του 70, που απέδειξε εντός γηπέδου ότι οι ρόλοι δεν ταιριάζουν σε ονόματα και θέσεις πολύ συγκεκριμένες, απλώς είναι ο τρόπος -ανά περίπτωση και φάση- για να υλοποιήσει, όποιος βρει τη μπάλα, τα πολύ συγκεκριμένα πλάνα του προπονητή και της ομάδας. Ο ρόλος αυτού του αφεντικού στον πάγκο, έχει να κάνει περισσότερο με τη διαχείριση των ποδοσφαιριστών και τις αντοχές που αυτοί πρέπει να έχουν όταν χρειάζεται.
Η Ισπανία του 2012 έχει την απόλυτη κυριαρχία στο τερέν απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Όποιος κι αν είναι , όπως κι αν λέγεται. Πολύ θα ήθελα τη μάχη τούτης της παρέας με μία Βραζιλία, ή την Αργεντινή σε υψηλό επίπεδο. Θα χρειαστεί να περιμένουμε δύο χρόνια, μέχρι το παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας, για να διαπιστώσουμε εάν οι «φούριας ρόχας» δεν θα γράψουν απλώς την ιστορία, αλλά και θα κλείσουν μία για πάντα το βιβλίο της! Έως τότε αυτή είναι η καλύτερη ομάδα στον πλανήτη, με τις μεγαλύτερες επιτυχίες γενικώς.
Το 4-0 είναι επίσης η σφραγίδα της ποιότητας της Ισπανίας. Το 1972 η μεγάληδύναμη, η Δυτική Γερμανία, νίκησε στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση 3-0. Το φόβητρο τότε της μπάλας για τους περισσότερους, συνδυάστηκε έκτοτε με αυτή τη λέξη : «Γερμανός». Ο Λίνεκερ μάλλον θα πρέπει να αλλάξει όμως πια το μότο του. «Το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που παίζουν έντεκα εναντίον έντεκα και στο φινάλε κερδίζουν πάντα οι… Ισπανοί». Αλλά να συμπληρώσει και το εύκολα…
Πηγή: pamesports.gr
Τα δύο πρώτα γκολ του τελικού κόντρα στην Ιταλία, προφανώς και είναι προϊόν σκληρής δουλειάς, τα αποτελέσματα της οποίας δεν είδαμε πρώτη φορά σε αυτόν τον αγώνα. Είναι ωστόσο άκρως εντυπωσιακό σε τέτοιο ματς η άμυνα της Ιταλίας να γίνεται παιχνιδάκι από την πάσα απίστευτης ακρίβειας του Ινιέστα. Αλλά και ο αριστερός αμυντικός, ο Ζόρντι Άλμπα να χρίζεται σκόρερ, την ώρα που στον πάγκο βρίσκονταν ο Τόρες, ο Γιορέντε, ο Νεγρέδο κλπ…
Η πρώτη ομάδα μετά την Ολλανδία και τον Άγιαξ της δεκαετίας του 70, που απέδειξε εντός γηπέδου ότι οι ρόλοι δεν ταιριάζουν σε ονόματα και θέσεις πολύ συγκεκριμένες, απλώς είναι ο τρόπος -ανά περίπτωση και φάση- για να υλοποιήσει, όποιος βρει τη μπάλα, τα πολύ συγκεκριμένα πλάνα του προπονητή και της ομάδας. Ο ρόλος αυτού του αφεντικού στον πάγκο, έχει να κάνει περισσότερο με τη διαχείριση των ποδοσφαιριστών και τις αντοχές που αυτοί πρέπει να έχουν όταν χρειάζεται.
Η Ισπανία του 2012 έχει την απόλυτη κυριαρχία στο τερέν απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Όποιος κι αν είναι , όπως κι αν λέγεται. Πολύ θα ήθελα τη μάχη τούτης της παρέας με μία Βραζιλία, ή την Αργεντινή σε υψηλό επίπεδο. Θα χρειαστεί να περιμένουμε δύο χρόνια, μέχρι το παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας, για να διαπιστώσουμε εάν οι «φούριας ρόχας» δεν θα γράψουν απλώς την ιστορία, αλλά και θα κλείσουν μία για πάντα το βιβλίο της! Έως τότε αυτή είναι η καλύτερη ομάδα στον πλανήτη, με τις μεγαλύτερες επιτυχίες γενικώς.
Το 4-0 είναι επίσης η σφραγίδα της ποιότητας της Ισπανίας. Το 1972 η μεγάληδύναμη, η Δυτική Γερμανία, νίκησε στον τελικό τη Σοβιετική Ένωση 3-0. Το φόβητρο τότε της μπάλας για τους περισσότερους, συνδυάστηκε έκτοτε με αυτή τη λέξη : «Γερμανός». Ο Λίνεκερ μάλλον θα πρέπει να αλλάξει όμως πια το μότο του. «Το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που παίζουν έντεκα εναντίον έντεκα και στο φινάλε κερδίζουν πάντα οι… Ισπανοί». Αλλά να συμπληρώσει και το εύκολα…
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου