Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

4-3-3 και παιχνίδι από τα πλάγια!!

Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ φαίνεται να υιοθετεί ένα επιθετικογενές 4-3-3 με βάση την ανάπτυξη από τα πλάγια, αν και οι αμυντικές αδυναμίες – τόσο σε επίπεδο τακτικής, όσο και προσώπων – είναι ακόμα πολύ εμφανείς και επηρεάζουν την γενικότερη ομάδικη παρουσία.
4-3-3 και παιχνίδι από τα πλάγια
Σε ολόκληρη την διάρκεια του αγώνα με τη Μάλαγα ήταν σαφές ότι ο φετινός Ολυμπιακός θα βασιστεί στην ανάπτυξη απο τα πλάγια με τους πλάγιους μπακ:
να κουβαλούν την μπάλα
να επιχειρούν
να δίνουν την τελευταία/προτελευταία πάσα πριν την εκδήλωση σουτ προς την εστία
Ο Ζαρντίμ γνωρίζει πως το επιθετικό ποδόσφαιρο που οραματίζεται απαιτεί την συμμετοχή των μπακ και την υπερφόρτωση των αντίπαλων μεσοαμυντικών γραμμών. Επιπλέον, οι συχνές κούρσες ευνοούν τις κινήσεις των πλάγιων επιθετικών προς την αντίπαλη εστία αφού προσφέρουν στην ομάδα το απαραίτητο πλάτος στην επίθεση. Μιραλάς, Αμπντούν και Φετφατζίδης δεν «αγκαλιάζουν» την γραμμή κάτι που ευνοεί την παραπάνω εφαρμογή.
Οι κεντρικοί χαφ
Ο Ζαρντίμ φαίνεται να επιλέγει την χρήση ενός επιθετικογενούς 4-3-3 με ένα τεχνικό/ποιοτικό 6αρι για την διαχείριση της πρώτης πάσας (Φέισα) και την παρουσία δύο 8αριών (Τάτος-Μανιάτης και αργότερα Γκρέκο, Μασάδο) με εντολή για συχνή κίνηση χωρίς την μπάλα στους χώρους τόσο στον άξονα αλλά και στα πλάγια όταν οι πλάγιοι επιθετικοί συγκλίνουν. Το εν λόγω play δημιουργεί συνθήκες αριθμητικής υπεροχής στην ανίπαλη άμυνα, ευνοεί την τοποθέτηση πολλών παικτών στον άξονα και δεν αντιμετωπίζεται εύκολα από τους αντιπάλους. Στα αρνητικά οι μεγάλες απαιτήσεις από τα 8αρια που καλούνται να αναλάβουν σύνθετους ρόλους, έχοντας παράλληλα επωμιστεί και βασικά ανασταλτικά καθήκοντα.
Ο συμμετοχικός φορ
Ο φορ στον φετινό Ολυμπιακό αναμένεται να είναι πιο συμμετοχικός και να κινείται πιο κοντά προς το κέντρο σε σχέση με πέρυσι που έπαιζε πιο ψηλά με κύριο γνώμονα το pressing. Η συμμετοχή του επιθετικού στην επιθετική λειτουργία (σαφώς και στην εκτελεστική) είναι απαραίτητη για να «μπουν στο παιχνίδι» οι δύο κεντρικοί χαφ που ξεκινούν τις προσπάθειες τους από αρκετά χαμηλά στο γήπεδο σε σχέση με τον κεντρικό επιτελικό μέσο του 4-2-3-1. Η εργατικότητα του επιθετικού παίζει μεγάλο ρόλο στην συνοχή των μεσοεπιθετικών γραμμών και την συνεργασία της επίθεσης με τους κεντρικούς χαφ.
Η φάση της άμυνας
Μειωμένο pressing
Ο Ζαρντίμ δεν δείχνει να προτάσσει το pressing ως κύριο ανασταλτικό όπλο όπως ο Βαλβέρδε. Η πίεση στον αντίπαλο ξενικά πιο χαμηλά με τους μεσοεπιθετικούς παίκτες να δημιουργούν μία ζώνη άμυνας μπροστά από το 6αρι που κινείται ως «σκούπα» μπροστά από την αμυντική τετράδα. Ο Μανιάτης φαίνεται να επωμίζεται τον κύριο ανασταλτικό ρόλο από τα δύο 8αρια με τους Τάτο και Ιμπαγάσα να μένουν πιο ψηλά κατά την φάση της άμυνας.
Σχόλιο: Η ταυτόχρονη παρουσία των Τζιμπούρ, Ιμπαγάσα στο 2ο ημίχρονο ώθησε την ομάδα στην μεταφορά της πίεσης πιο ψηλά στην αντίπαλη άμυνα κάτι που είχε ευεργετικά αποτελέσματα αν και οδήγησε και σε μεγαλύτερες αποστάσεις μεταξύ των αγωνιστικών γραμμών. Η αμυντική τετράδα φαίνεται να παίζει πιο χαμηλά σε σχέση με την περσινή σεζόν με τους πλάγιους μπακ να έχουν πιο «συντηρητική» ανασταλτική προσέγγιση και το κεντρικό αμυντικό δίδυμο να ακολουθεί την κλασσική «κοντός-ψηλός» εφαρμογή: Σιόβας σε ρόλο στόπερ (πίεση στην μπάλα) και τους Παπάζογλου/Μανώλά σε κάλυψη χώρων.
Συμπέρασμα
Ο Ολυμπιακός του Ζαρντίμ φαίνεται να στήνεται πάνω σε ένα «ντελικάτο», επιθετικογενές 4-3-3 με παιχνίδι από τα πλάγια, σχετικά αργό tempo ανάπτυξης και συνεχή κίνηση των χαφ. Οι αυτοματισμοί (στην επίθεση) ήδη βγάινουν στο γήπεδο και είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός δεν θα είναι προβλέψιμος και εύκολα αντιμετωπίσιμος. Το πλάνο με κρυφό επιθετικό σε πιο επιθετικογενές 4-2-3-1 είναι στο μπλοκάκι του Ζαρντί – μάλλον ως εναλλακτικό πλάνο. Στην άμυνα η (προς το παρόν) απουσία παικτών κλάσης από το κέντρο της άμυνας, ενός σκληροτράχηλου κόφτη σε συνδυασμό με την απουσία 2ου αμυντικού μέσου – τουλάχιστον σχηματικά – κάνουν την ομάδα πιο ευάλωτη και αναποτελεσματική ανασταλτικά. Οι μεταγραφές, η κατοχή της μπάλας και η αγωνιστική ομοιογένεια που θα φέρει ο χρόνος μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση.
Εν κατακλείδι ο Ολυμπιακός βαδίζει σε μία πιο «τεχνική» ποδοσφαιρική προσέγγιση σε σχέση με το pressing του Βαλβέρδε που στηρίζονταν στην φυσική κατάσταση. Ο Ολυμπιακός έχει τα περισσότερα από τα στοιχεία που απατούνται για την εν λόγω απαιτητική εφαρμογή, άλλά όχι όλα… με τις ελλείψεις στην άμυνα αλλά και στον άξονα να είναι εμφανείς.
ΠΗΓΗ: Overlap.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: