Εγραψα στο site της γυναίκας μου ένα post (ΕΔΩ)
για το πώς οι σύζυγοι-μανούλες πρέπει να χαλαρώσουν λίγο και να
αντιλήφθούν ότι οι άνδρες –μπαμπάδες έχουν (και) άλλη ιδιοσυγκρασία
(λόγω φύλου) και όταν μάλιστα είναι νεαροί είναι φυσικό νάχουν κι άλλες
προτεραιότητες… Το’γραψα για να τις βοηθήσω … ναι, το παραδέχομαι: είμαι
υπερ-αισιόδοξος άνθρωπος.
Ε. ρε μάνα μου… μαύρο φίδι που μ’εφαγε. Χαχαχαχαχαχαχα…
Επαιξα βλέπετε εκτός έδρας… κάτι σαν να πήγα στην Τούμπα με ερυθρόλευκη φανέλα… Εψαξα λοιπόν το αρχείο μου, βρήκα ένα κείμενο από παλιά και παίζω τη ρεβάνς εντός έδρας, εδώ στο gazzetta. Ελπίζω στον 12ο παίκτη!
(συγχωρείστε μου το περιγραφικό όταν αναφέρομαι στα ποδοσφαιρικά, αλλά το κείμενο δεν ήταν γραμμένο για αθλητικό site… )
Δεν μπορώ να σας το πώ διαφορετικά, γιατί θα χρειαστούμε μερικές σελίδες… αλλά σήμερα θέλω να σας γράψω για τη «σπαζαρχίδω»… η λέξη είναι σαφής και αποδίδει θαυμάσια την πραγματικότητα….
Είναι αυτή που στα κάνει να!
Ένα μεγάλο προσόν της γυναίκας μου, που με κάνει να την αγαπώ πολύ (συν πολλά άλλα βέβαια) είναι ότι ΔΕΝ είναι (δόξα τω Θεώ) σπαζαρχίδω… δλδ για να είμαι απόλυτα ακριβής : είναι σε μίνιμουμ επίπεδο…
Θα σας πω μια μικρή (τραυματική) ιστορία:
Eχω υπάρξει φανατικός ποδόσφαιρόφιλος… ξέρω πολλά από μπάλλα και όπου εύρισκα την ευκαιρία στην καριέρα μου έγραφα την γνώμη μου σε αθλητική εφημερίδα… και σήμερα που μιλάμε τη σκούφια μου πετάω… γουστάρω πολύ. Είμαι Παναθηναϊκός…έχω πάει σε προπονήσεις, έχει κυλίσει χιόνι μέσα από το γιακά μου στην πλάτη, έχω φάει βροχή, πείνες….κουβέντες ατέλειωτες με φίλους για τον Βάζελο…
Κάποια στιγμή (όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή μου) στα-μά-τησα. Δεν ξαναπήγα… τι να σας πω!!! Βαρέθηκα … καθόλου για οπαδικούς λόγους… Απλώς βαρέθηκα. …
Την εποχή όμως που ήμουνα στα ντουζένια μου… ο Παναθηναϊκός παίζει στο Τορίνο (1987-1988) με την Γιουβέντους, για το Πρωταθλητριών… έχουμε παίζει περίφημα… προκρινόμαστε, αρκεί να μην φάμε γκολ… έχει 2 λεπτά να τελειώσει το μάτς… και εγώ το βλέπω από την τηλεόραση μόνος μου, στο σπίτι της φιλενάδας μου της Π. που ήταν ένα πολύ χαριτωμένο, έξυπνο, εύθυμο και από σπίτι κορίτσι.
Είναι στο δωμάτιο της και εγώ βλέπω το μάτς μόνος μου στο σαλόνι… καθισμένος σε μια καρέκλα στυλ Λουδοβίκου με ύφασμα γαλάζιο και μπαρόκ χρυσή πλάτη…ένα τραπεζάκι με τζάμι, επίσης της λουδοβίκιας λογικής , είναι μπροστά μου και ακριβώς από πίσω η τηλεόραση σε μια βιβλιοθήκη… που είναι χαχαχαχαχαχα τίγκα στουςθυρεούς…
Εχω κουλουριαστεί στην πολυθρονα και μάλλον τρώω το αθλητικό μου παπούτσι… έχω απομακρύνει το remote control μην καταλάθος το σβήσω, αλλάξω κανάλι… και άλλα τέτοια και παρακολουθώ χαμένος στον κόσμο μου… δηλαδή στην μπάλλα…… Μας πιέζουν, δοκάρια, κεφαλιές, τάκλιν… θέλει ακόμα ενάμιση λεπτό… Εχω καταπιεί ήδη το το μισό αθλητικό παπούτσι και ξαφνικά εμφανίζεται μεταξύ του τραπεζιού και της τηλεόαρσης…ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΡΥΒΕΙ ΔΗΛΑΔΗ… η Π. να με ρωτήσει αν της αρέσει το φόρεμα που είχε βάλει… στέκεται ανάμεσα σε μένα και το έπος του Παναθηναϊκού…. Ένα μαύρο φόρεμα …. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι φωναξα
ΦΥΓΕ!
Εχουμε ακόμα 45 δευτερόλεπτα.
Η Π. εκνευρισμένη κάθεται στην διπλανή πολυθρόνα Λουδοβίκου του ίδιου χρωματισμού. Μένουν 40 δευτερόλεπτα… Και ΠΑΛΙ ξαφνικά… αντί να βλέπω το ματς…βλέπω μια κυρία να λέει κάτι σε μια εκπμπή… στην ΕΤ2.
Και μια φωνή από δίπλα μου να λέει κρατώντας το remote control.
-Αχ για να δούμε τι έχουν τα άλλα…
Σκεφθείτε, πόσο χρόνος χρειάζεται για να συνέλθεις…δλδ να τρελλάθείς… να καταλάβεις τι ακριβώς έγινε… να δωσει διαταγή ο εγκέφαλος στο μάτι -που γυρίζει- να βρει πού είναι το remote control …να ορμήσεις δίπλα…να το πάρεις από το ξένο χέρι… που φυσικά ΔΕΝ θέλει να στο δώσει και να βρεις (σε ξένο remote) που ΠΑΙΖΕΙ το ματς.
Ε, σ’ αυτό το χρονικό διάστημα δεν νομίζω να έχω πεί ποτέ πιο υβριστικά, ακρως προσβλητικά και υποτιμητικά γι αυτον πράγματα σε άνθρωπο. Συμπυκνωμένα, εμπνευσμένα χώρις ανάσα ανάμεσά τους…
Kαι την στιγμή που τόχω βρει το ξένο χέρι έρχεται από το πουθενά μου ταρπάζει και αλλάζει το κανάλι… ορμάω … γαργαλιέται χαχαχαχαχαχαχαχαχα και για παιγνίδι πετά μακρυά το remote πίσω από έναν ιδίας λουδοβίκιας λογικής και ασθητικής καναπέ, πράσινης όμως απόχρωσης που ανάμεσα σ αυτόν και τον τοίχο είναι μια βαρδιά κουρτίνα… τι χρώμα; Μπράβο το βρήκατε: μπέζζζζζζ.
Για να μην σας τα πολυλέω μέχρι να το βρω… να το βάλω στο σωστό κανάλι… το μάτς είχε τελειώσει….
Μια φωνούλα από πίσω είπε: «Χιχιχιχιχι πλάκα είχε!»
Μερικές γυναίκες …πολλές θα’λεγα… κάνουν λες και συναντούν άνδρα για πρωτη φορά στη ζωή τους… Δεν πας στον άνδρα την ώρα που παίζει τάβλι με τους κολλητούς του, να τον ρωτήσεις με ξινό ύφος… « πήρες μπαμιες που σου’πα;»….
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα….
Τα αρσενικά… όπως σε όλα τα θηλαστικα… έχουν τους φράκτες τους … που είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να τους ξεπερνάς… και βασικά για ηλίθιους λόγους…. Αυτό λέγεται «σπαζαρχίδω!»
Είναι ακριβως το ίδιο με τον παπάρα που όταν η γυναίκα του μιλάει στο σαλόνι με την κολλητή της καπνίζοντας και πίνοντας καφέ σχεδόν ψιθυρίζοντας κάθεται στην παρέα τους…και λέει ιστορίες από τον στρατό.
-ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕΣ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΔΕΗ; σου λέει η φωνή της γκόμενας καθώς είσαι στο μπάνιο, η οποία ΔΕΝ μένει στο σπίτι με τον συγκεκριμένο λογαρισμό. Στην ουσία είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο σπίτι σου.
Είναι απλούστατα σπαζαρχίδω.
Νομίζω ότι νομίζουν ότι το βρίσκουμε σέξυ…
Υποθέτω οι μαζοχιστές να την ακούνε… αλλά συνήθως του άνδρα αμα τους σπάς τα τέτοια , μαλλον δεν του πολύ-αρέσει και αν φέρει θυμό… που μπορεί ναναι σέξι…. Είναι μαύρος θυμός… αγανάχτηση…
Είναι απλό:
Όπως στις γυναίκες δεν αρέσει να τις αγνοείς… άλλο τοσο στον άνδρα δεν του αρέσει να τους σπας τα τέτοια… επειδή απλουστατα δεν (ως επι το πλέιστον) μας τα έσπαγε (για τέτοιους λόγους) η μανούλα μας …
Διορθώνεται μια σπαζαρχίδω;
ΟΧΙ! Όσο πάει γίνεται και χειρότερη…επειδή απλούστατα δεν το καταλαβαίνει… Ούτε καν της περνάει από το μυαλό…
Είναι το όπλο της.
Παρατηρείστε γύρω σας…αν καμμιά ασχημούλα έχει κανέναν όμορφο άνδρα…99 στις 100 φορές είναι σπαζαρχίδω. Είναι προφανώς το όπλο της… τώρα γιατί ο μαλακοπίτουρας κάθεται μαζί της… συμβαίνει επειδή επίσης προφανώς το όπλο είναι συχνά-πυκνά άκριως αποτελεσματικό.
Όπως επίσης είναι γνωστό ότι οι άνδρες των σπαζαρχιδισών ξενογαμούν πάντα. Ξέρω μικροτσούτσουνο με γυναικα θεά (άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου) να ξενογαμεί (!!!!!!!) γιατί η θεά ήταν σπαζαρχίδω… Φαντασθείτε για να τα σπάσεις σε έναν μικροτσούτσουνο τι προσπάθεια πρέπει να κάνεις.
Ο αρσενικός είναι γεννημένος για να τον φροντίζει το θηλυκό του… …από το φαγητό που τον περιμένει μετά τη δουλειά μέχρι το να τον αφήσει να δει το ματς με τους φίλους…. Αυτό είναι σέξι και το αγνοούν πολλές γυναίκες…
Θέλει να φάει το φαγητάκι του να σου λέει ιστορίες να σου λέει τα προβλήματα του, χωρίς εσύ να του τα σπας, επειδή σε έπαιρνε τηλέφωνο στο κινητό που άργησες μισή ώρα… και τώρα που κρύωσε εκείνη δεν θέλει να φάει…
Τι να λέτε;
Μπουρδίτσες ή πράγματα που σας απασχολούν… σχέδια μήπως;….
Θα σας πάω πάλι πίσω στη περίπτωση με το τηλεκοντρόλ και τον Παναθηναϊκό στην ζωή μου: Ηταν η τελευταία φορά που παρακολούθησα με πάθος τον Παναθηναϊκό… Βλέπω ποδόσφαιρο, αλλά θες να πάμε για φαγητό… παω για φαγητό χαλαρά…και με χαρά.
Μουσπασε τόσο πολύ τα τέτοια… που προτίμησα να αφήσω το ποδόσφαιρο… Η Ολιβ με αφήνει να βλέπω αθλητικά… τις προάλλες μάλιστα τις εξήγησα μερικούς κανόνες τους αμερικάνικοτ φουτμπολ… καθώς έβλεπα Super Bowl… ξέρετε γιατί; Επειδή δεν ενοχλείται να περνάει καλά ο άλλος…Είναι σπουδαίο προσόν αυτό. Ετσι κι εγω βλέπω λίγο… και βασικά όταν εκείνη έχει καταπιασθεί με κάτι στον υπολογιστή… Γιατί; Επειδή με φροντίζει…
Κούκλες μου, αντί ναστε σπαζαρχίδω φροντίστε τους άνδρες σας… σταματείστε να τους κριτικάρετε για όλα… και παρακαλώ “shut the fuck up”…
πηγή: gazzetta.gr
Ε. ρε μάνα μου… μαύρο φίδι που μ’εφαγε. Χαχαχαχαχαχαχα…
Επαιξα βλέπετε εκτός έδρας… κάτι σαν να πήγα στην Τούμπα με ερυθρόλευκη φανέλα… Εψαξα λοιπόν το αρχείο μου, βρήκα ένα κείμενο από παλιά και παίζω τη ρεβάνς εντός έδρας, εδώ στο gazzetta. Ελπίζω στον 12ο παίκτη!
(συγχωρείστε μου το περιγραφικό όταν αναφέρομαι στα ποδοσφαιρικά, αλλά το κείμενο δεν ήταν γραμμένο για αθλητικό site… )
Δεν μπορώ να σας το πώ διαφορετικά, γιατί θα χρειαστούμε μερικές σελίδες… αλλά σήμερα θέλω να σας γράψω για τη «σπαζαρχίδω»… η λέξη είναι σαφής και αποδίδει θαυμάσια την πραγματικότητα….
Είναι αυτή που στα κάνει να!
Ένα μεγάλο προσόν της γυναίκας μου, που με κάνει να την αγαπώ πολύ (συν πολλά άλλα βέβαια) είναι ότι ΔΕΝ είναι (δόξα τω Θεώ) σπαζαρχίδω… δλδ για να είμαι απόλυτα ακριβής : είναι σε μίνιμουμ επίπεδο…
Θα σας πω μια μικρή (τραυματική) ιστορία:
Eχω υπάρξει φανατικός ποδόσφαιρόφιλος… ξέρω πολλά από μπάλλα και όπου εύρισκα την ευκαιρία στην καριέρα μου έγραφα την γνώμη μου σε αθλητική εφημερίδα… και σήμερα που μιλάμε τη σκούφια μου πετάω… γουστάρω πολύ. Είμαι Παναθηναϊκός…έχω πάει σε προπονήσεις, έχει κυλίσει χιόνι μέσα από το γιακά μου στην πλάτη, έχω φάει βροχή, πείνες….κουβέντες ατέλειωτες με φίλους για τον Βάζελο…
Κάποια στιγμή (όπως συμβαίνει συχνά στη ζωή μου) στα-μά-τησα. Δεν ξαναπήγα… τι να σας πω!!! Βαρέθηκα … καθόλου για οπαδικούς λόγους… Απλώς βαρέθηκα. …
Την εποχή όμως που ήμουνα στα ντουζένια μου… ο Παναθηναϊκός παίζει στο Τορίνο (1987-1988) με την Γιουβέντους, για το Πρωταθλητριών… έχουμε παίζει περίφημα… προκρινόμαστε, αρκεί να μην φάμε γκολ… έχει 2 λεπτά να τελειώσει το μάτς… και εγώ το βλέπω από την τηλεόραση μόνος μου, στο σπίτι της φιλενάδας μου της Π. που ήταν ένα πολύ χαριτωμένο, έξυπνο, εύθυμο και από σπίτι κορίτσι.
Είναι στο δωμάτιο της και εγώ βλέπω το μάτς μόνος μου στο σαλόνι… καθισμένος σε μια καρέκλα στυλ Λουδοβίκου με ύφασμα γαλάζιο και μπαρόκ χρυσή πλάτη…ένα τραπεζάκι με τζάμι, επίσης της λουδοβίκιας λογικής , είναι μπροστά μου και ακριβώς από πίσω η τηλεόραση σε μια βιβλιοθήκη… που είναι χαχαχαχαχαχα τίγκα στουςθυρεούς…
Εχω κουλουριαστεί στην πολυθρονα και μάλλον τρώω το αθλητικό μου παπούτσι… έχω απομακρύνει το remote control μην καταλάθος το σβήσω, αλλάξω κανάλι… και άλλα τέτοια και παρακολουθώ χαμένος στον κόσμο μου… δηλαδή στην μπάλλα…… Μας πιέζουν, δοκάρια, κεφαλιές, τάκλιν… θέλει ακόμα ενάμιση λεπτό… Εχω καταπιεί ήδη το το μισό αθλητικό παπούτσι και ξαφνικά εμφανίζεται μεταξύ του τραπεζιού και της τηλεόαρσης…ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΡΥΒΕΙ ΔΗΛΑΔΗ… η Π. να με ρωτήσει αν της αρέσει το φόρεμα που είχε βάλει… στέκεται ανάμεσα σε μένα και το έπος του Παναθηναϊκού…. Ένα μαύρο φόρεμα …. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι φωναξα
ΦΥΓΕ!
Εχουμε ακόμα 45 δευτερόλεπτα.
Η Π. εκνευρισμένη κάθεται στην διπλανή πολυθρόνα Λουδοβίκου του ίδιου χρωματισμού. Μένουν 40 δευτερόλεπτα… Και ΠΑΛΙ ξαφνικά… αντί να βλέπω το ματς…βλέπω μια κυρία να λέει κάτι σε μια εκπμπή… στην ΕΤ2.
Και μια φωνή από δίπλα μου να λέει κρατώντας το remote control.
-Αχ για να δούμε τι έχουν τα άλλα…
Σκεφθείτε, πόσο χρόνος χρειάζεται για να συνέλθεις…δλδ να τρελλάθείς… να καταλάβεις τι ακριβώς έγινε… να δωσει διαταγή ο εγκέφαλος στο μάτι -που γυρίζει- να βρει πού είναι το remote control …να ορμήσεις δίπλα…να το πάρεις από το ξένο χέρι… που φυσικά ΔΕΝ θέλει να στο δώσει και να βρεις (σε ξένο remote) που ΠΑΙΖΕΙ το ματς.
Ε, σ’ αυτό το χρονικό διάστημα δεν νομίζω να έχω πεί ποτέ πιο υβριστικά, ακρως προσβλητικά και υποτιμητικά γι αυτον πράγματα σε άνθρωπο. Συμπυκνωμένα, εμπνευσμένα χώρις ανάσα ανάμεσά τους…
Kαι την στιγμή που τόχω βρει το ξένο χέρι έρχεται από το πουθενά μου ταρπάζει και αλλάζει το κανάλι… ορμάω … γαργαλιέται χαχαχαχαχαχαχαχαχα και για παιγνίδι πετά μακρυά το remote πίσω από έναν ιδίας λουδοβίκιας λογικής και ασθητικής καναπέ, πράσινης όμως απόχρωσης που ανάμεσα σ αυτόν και τον τοίχο είναι μια βαρδιά κουρτίνα… τι χρώμα; Μπράβο το βρήκατε: μπέζζζζζζ.
Για να μην σας τα πολυλέω μέχρι να το βρω… να το βάλω στο σωστό κανάλι… το μάτς είχε τελειώσει….
Μια φωνούλα από πίσω είπε: «Χιχιχιχιχι πλάκα είχε!»
Μερικές γυναίκες …πολλές θα’λεγα… κάνουν λες και συναντούν άνδρα για πρωτη φορά στη ζωή τους… Δεν πας στον άνδρα την ώρα που παίζει τάβλι με τους κολλητούς του, να τον ρωτήσεις με ξινό ύφος… « πήρες μπαμιες που σου’πα;»….
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα….
Τα αρσενικά… όπως σε όλα τα θηλαστικα… έχουν τους φράκτες τους … που είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να τους ξεπερνάς… και βασικά για ηλίθιους λόγους…. Αυτό λέγεται «σπαζαρχίδω!»
Είναι ακριβως το ίδιο με τον παπάρα που όταν η γυναίκα του μιλάει στο σαλόνι με την κολλητή της καπνίζοντας και πίνοντας καφέ σχεδόν ψιθυρίζοντας κάθεται στην παρέα τους…και λέει ιστορίες από τον στρατό.
-ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕΣ ΑΚΟΜΑ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΔΕΗ; σου λέει η φωνή της γκόμενας καθώς είσαι στο μπάνιο, η οποία ΔΕΝ μένει στο σπίτι με τον συγκεκριμένο λογαρισμό. Στην ουσία είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο σπίτι σου.
Είναι απλούστατα σπαζαρχίδω.
Νομίζω ότι νομίζουν ότι το βρίσκουμε σέξυ…
Υποθέτω οι μαζοχιστές να την ακούνε… αλλά συνήθως του άνδρα αμα τους σπάς τα τέτοια , μαλλον δεν του πολύ-αρέσει και αν φέρει θυμό… που μπορεί ναναι σέξι…. Είναι μαύρος θυμός… αγανάχτηση…
Είναι απλό:
Όπως στις γυναίκες δεν αρέσει να τις αγνοείς… άλλο τοσο στον άνδρα δεν του αρέσει να τους σπας τα τέτοια… επειδή απλουστατα δεν (ως επι το πλέιστον) μας τα έσπαγε (για τέτοιους λόγους) η μανούλα μας …
Διορθώνεται μια σπαζαρχίδω;
ΟΧΙ! Όσο πάει γίνεται και χειρότερη…επειδή απλούστατα δεν το καταλαβαίνει… Ούτε καν της περνάει από το μυαλό…
Είναι το όπλο της.
Παρατηρείστε γύρω σας…αν καμμιά ασχημούλα έχει κανέναν όμορφο άνδρα…99 στις 100 φορές είναι σπαζαρχίδω. Είναι προφανώς το όπλο της… τώρα γιατί ο μαλακοπίτουρας κάθεται μαζί της… συμβαίνει επειδή επίσης προφανώς το όπλο είναι συχνά-πυκνά άκριως αποτελεσματικό.
Όπως επίσης είναι γνωστό ότι οι άνδρες των σπαζαρχιδισών ξενογαμούν πάντα. Ξέρω μικροτσούτσουνο με γυναικα θεά (άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου) να ξενογαμεί (!!!!!!!) γιατί η θεά ήταν σπαζαρχίδω… Φαντασθείτε για να τα σπάσεις σε έναν μικροτσούτσουνο τι προσπάθεια πρέπει να κάνεις.
Ο αρσενικός είναι γεννημένος για να τον φροντίζει το θηλυκό του… …από το φαγητό που τον περιμένει μετά τη δουλειά μέχρι το να τον αφήσει να δει το ματς με τους φίλους…. Αυτό είναι σέξι και το αγνοούν πολλές γυναίκες…
Θέλει να φάει το φαγητάκι του να σου λέει ιστορίες να σου λέει τα προβλήματα του, χωρίς εσύ να του τα σπας, επειδή σε έπαιρνε τηλέφωνο στο κινητό που άργησες μισή ώρα… και τώρα που κρύωσε εκείνη δεν θέλει να φάει…
Τι να λέτε;
Μπουρδίτσες ή πράγματα που σας απασχολούν… σχέδια μήπως;….
Θα σας πάω πάλι πίσω στη περίπτωση με το τηλεκοντρόλ και τον Παναθηναϊκό στην ζωή μου: Ηταν η τελευταία φορά που παρακολούθησα με πάθος τον Παναθηναϊκό… Βλέπω ποδόσφαιρο, αλλά θες να πάμε για φαγητό… παω για φαγητό χαλαρά…και με χαρά.
Μουσπασε τόσο πολύ τα τέτοια… που προτίμησα να αφήσω το ποδόσφαιρο… Η Ολιβ με αφήνει να βλέπω αθλητικά… τις προάλλες μάλιστα τις εξήγησα μερικούς κανόνες τους αμερικάνικοτ φουτμπολ… καθώς έβλεπα Super Bowl… ξέρετε γιατί; Επειδή δεν ενοχλείται να περνάει καλά ο άλλος…Είναι σπουδαίο προσόν αυτό. Ετσι κι εγω βλέπω λίγο… και βασικά όταν εκείνη έχει καταπιασθεί με κάτι στον υπολογιστή… Γιατί; Επειδή με φροντίζει…
Κούκλες μου, αντί ναστε σπαζαρχίδω φροντίστε τους άνδρες σας… σταματείστε να τους κριτικάρετε για όλα… και παρακαλώ “shut the fuck up”…
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου