H εμφάνιση της Άρσεναλ μέσα στο «Etihand» γέμισε με αισιοδοξία
τους οπαδούς των Gunners και ο Θάνος Σαρρής γράφει στα Ball Boys για την
ελκυστική νέα ομάδα του Βενγκέρ.
«Θα πλήρωνες για να δεις τη μεσαία γραμμή της Άρσεναλ», δήλωσε
χαρακτηριστικά ο πρώην παίκτης της Λίβερπουλ, Τζέιμι Ρέντναπ δείχνοντας
την αίσθηση που επικρατεί. Οι «Κανονιέρηδες» έχασαν το καλοκαίρι δύο
σημαντικούς παίκτες, αρχικά τον Φαν Πέρσι και στη συνέχεια τον Σονγκ και
η απογοήτευση για μια ακόμα χρονιά ξηρασίας έκανε από νωρίς την
εμφάνισή της. Ναι μεν είχε ενισχυθεί τρομερά στο μεσοεπιθετικό κομμάτι,
αλλά έχασε τον στράικερ-ηγέτη της και ένα πολύτιμο αμυντικό χαφ.
Τα πράγματα όμως, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, δείχνουν διαφορετικά και κυρίως μετά το 1-1 μέσα στο Μάντσεστερ με τη Σίτι οι προσδοκίες έχουν αυξηθεί. Είχαμε αναφερθεί στο νέο ρόλο του Αμπού Ντιαμπί στη μεσαία γραμμή πριν από λίγες βδομάδες, σε συνδυασμό με την παρουσία του Μικέλ Αρτέτα σε πιο οπισθoχωρημένη θέση, ως ένας δημιουργικός αντί-Σονγκ. Ένα δίδυμο που «δένει» και αποδίδει σημαντικά στα χαφ, βασισμένο στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δύο παικτών. Ο Ισπανός έχει μέχρι στιγμής το υψηλότερο ποσοστό επιτυχημένων πασών στην Πρέμιερ Λιγκ με 93.4% συνολικά και 100% στις μακρινές, ξεκινώντας την οργάνωση του παιχνιδιού από πίσω και «στρώνοντας» το παιχνίδι της ομάδας. Τα κατάφερε και κόντρα σε μία δυνατή μεσαία γραμμή στην οποία δεσπόζει ο Γιάγια Τουρέ.
Απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, είδαμε όμως και κάτι διαφορετικό. Στην τριπλέτα πίσω από τον επιθετικό, ξεκίνησε βασικός ο Ράμσεϊ και μάλιστα στα δεξιά. Ο Βενγκέρ το είχε κάνει αυτό άλλες δύο φορές πέρυσι, χωρίς να του δώσει συνέχεια, από τη στιγμή που ο Ουαλός δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε παίκτης για τα άκρα. Ωστόσο, βοήθησε αλλού. Ήταν καλός αμυντικά, τακτικά και είχε 82 πάσες. Μόνο ο Αρτέτα είχε περισσότερες. Η κατοχή που είχαν οι «Κανονιέρηδες» στο πρώτο ημίχρονο, με την οποία αποσυντόνισαν την περσινή πρωταθλήτρια στην έδρα της, οφειλόταν κατά μεγάλο ποσοστό και σε αυτόν. Καθοριστικός στη δημιουργία ήταν για ακόμα μια φορά και ο Καθόρλα, ο οποίος, συν τοις άλλοις, βοηθούσε και στη συνολική αμυντική λειτουργία. Πίεζε τον Γκαρθία, βοηθώντας τον Αρτέτα να απελευθερωθεί. Ο Σάντι έχει τέσσερις τελικές ανά παιχνίδι μέχρι στιγμής στην Πρέμιερ Λιγκ. Μοναδικός που έχει παραπάνω, είναι ο Λέιτον Μπέινς με τις «φαρμακερές» του σέντρες.
Η άμυνα είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, στο οποίο αξίζει να σταθούμε. Αρχικά, οι πλάγιοι μπακ δείχνουν σε κάθε ματς και καλύτεροι. Ο Κιέραν Γκιμπς αυτή τη στιγμή είναι πρώτος στα κοψίματα ανά παιχνίδι με 3.6, ενώ απέναντι στη Σίτι ήταν τρομερός και επιθετικά. Σχεδόν συνέχεια ήταν πάνω από τη μεσαία γραμμή και έτσι η Άρσεναλ κέρδιζε έναν παίκτη στην ανάπτυξη. Σε πολύ καλή κατάσταση όμως είναι ο Τζέκινσον. Ήδη από την προετοιμασία ακουγόταν ότι φέτος θα είναι η χρονιά του και το δείχνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και όλα αυτά σε αναμονή του Σανιά! Από την άλλη, ο Κοσιελνί ήταν ίσως ο καλύτερος παίκτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο του «Etihad», με 12 επεμβάσεις, έξι τάκλιν, ένα γκολ, τέσσερις εναέριες μονομαχίες και δύο σωστά τάκλιν ως τελευταίος αμυντικός!
Πέραν όμως των ατομικών χαρακτηριστικών, τα εύσημα στη βελτίωση της συνολικής αμυντικής λειτουργίας ανήκουν στον Στιβ Μπόουλντ. Ο αντικαταστάτης του Πατ Ράις ως δεξί χέρι του προπονητή της Άρσεναλ έχε επωμιστεί το ρόλο του... αυστηρού για τη βελτίωση της άμυνας. «Ο Στιβ δεν έπαιρνε ρίσκα. Ήρεμα, δυνατά, αποφασισμένα, ποτέ δεν χάνει κεφαλιά. Σκληρός σαν βράχος. Παίρνει την μπάλα και τη δίνει, τέλος της ιστορίας», είχε πει για τον πρώην συμπαίκτη του ο Τόνι Άνταμς. Μαζί, είχαν οδηγήσει την Άρσεναλ στην κατάκτηση του τίτλου το 1990-91, έχοντας δεχθεί μόλις 18 γκολ. Αυτό το χαρακτήρα, θέλει να δώσει και στους νυν αμυντικούς!
Εξ' άρχής για να υπογράψει, ήθελε τις εγγυήσεις ότι θα είχε το ελεύθερο να δουλέψει όπως θα ήθελε στο αμυντικό κομμάτι. Ο Βενγκέρ του τις έδωσε, άλλωστε δεν φημίζεται για την δουλειά του στον συγκεκριμένο τομέα! Η δουλειά του είναι εμφανής, σε μία γραμμή που πέρυσι η ομάδα «πονούσε» πολύ. Θέλει να βλέπει την αμυντική τετράδα ως μία οντότητα, να δουλεύει μαζί, να κινείται μαζί, να καλύπτει μαζί. Και φυσικά υπάρχει τρομερή βελτίωση και στις στημένες φάσεις, όπου πέρυσι... πελαγοδρομούσαν! «Στον Στιβ αρέσει να φωνάζει και να κρατά σε εγρήγορση τους παίκτες. Ο Πατ Ράις, ήταν σαν πατέρας και δεν του άρεσε να μας φωνάζει. Δουλεύουμε πολύ στο όταν χάνουμε την μπάλα και κάνουμε πολύ δουλειά στις σέντρες», τονίζει ο Βόιτσεκ Σέζνι.
Μπροστά, τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Ο Ζερβίνιο ξεκίνησε για ακόμα ένα παιχνίδι στην κορυφή και παρότι αποτελεί τον πρώτο παίκτη σε ντρίμπλες στο Πρωτάθλημα, δεν έχει και τόση ουσία. Η είσοδος του Ζιρού έκανε την άμυνα των Σίτιζενς να νιώσει περισσότερη πίεση. Μην ξεχνάμε όμως ότι έπαιζε απέναντι σε μία άμυνα κλάσης. Κόντρα σε ομάδες με λιγότερες αμυντικές αρετές η κινητικότητα και η ταχύτητά του Ιβοριανού δημιουργούν πολλούς χώρους. Θα είχε, πάντως, τρομερό ενδιαφέρον αυτή η ομάδα με τον Φαν Πέρσι στην κορυφή...
Ας αφήσουμε όμως τα σενάρια. Το θέμα είναι ότι για ένα ημίχρονο, οι Gunners κράτησαν τους «Πολίτες» μακριά από την εστία τους παίζοντας ένα ελκυστικό ποδόσφαιρο κατοχής, με ορθή ανάπτυξη και τρομερή τακτική προσαρμοστικότητα. Αν δεν ήταν η στημένη φάση και η λάθος έξοδος του Μανόνε, θα μιλούσαμε για μια σχεδόν ακίνδυνη Σίτι στο πρώτο μέρος. Ο Μαντσίνι «αναγκάστηκε» να βάλει τον Ρόντγουελ για να δέσει τα χαφ και παρότι το ματς ισορρόπησε, όταν ο ρυθμός του αγώνα ανέβαινε η Άρσεναλ ξεχώριζε. Ένα ζήτημα είναι όταν έχει να αντιμετωπίσει ομάδες πολύ προσεκτικές, που «οχυρώνουν» την άμυνα με μέσους και δεν της δίνουν χώρο. Απέναντι στη Στόουκ και τη Σάντερλαντ, για παράδειγμα δεν κατάφερε να σκοράρει. Σε ανοιχτό γήπεδο όμως και με υψηλό ρυθμό δεν πιάνεται!
Η ομάδα του Βενγκέρ μέχρι στιγμής έχει μόλις δύο γκολ παθητικό, την ώρα που πέρυσι, είχε δεχτεί 14, συν την οκτάρα από τη Γιουνάιτεντ! Παράλληλα, παραμένει αήττητη και ο κόσμος έχει αρχίσει δειλά-δειλά να αναπολεί τους Ιnvincibles του 2004. Η Άρσεναλ παίζει ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο στην εποχή της «ξηρασίας» της, αλλά είναι ακόμα νωρίς και χρειάζεται... μικρό καλάθι. Το πρωτάθλημα έχει ακόμα δρόμο και έχουμε δει αρκετές φορές την αγωνιστική «κοιλιά» της να αποδεικνύεται καταστροφική. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να μην απολαύσουμε την μπάλα των Λονδρέζων, που μόνο... boring δεν τους λες!
πηγή: gazzetta.gr
Τα πράγματα όμως, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, δείχνουν διαφορετικά και κυρίως μετά το 1-1 μέσα στο Μάντσεστερ με τη Σίτι οι προσδοκίες έχουν αυξηθεί. Είχαμε αναφερθεί στο νέο ρόλο του Αμπού Ντιαμπί στη μεσαία γραμμή πριν από λίγες βδομάδες, σε συνδυασμό με την παρουσία του Μικέλ Αρτέτα σε πιο οπισθoχωρημένη θέση, ως ένας δημιουργικός αντί-Σονγκ. Ένα δίδυμο που «δένει» και αποδίδει σημαντικά στα χαφ, βασισμένο στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δύο παικτών. Ο Ισπανός έχει μέχρι στιγμής το υψηλότερο ποσοστό επιτυχημένων πασών στην Πρέμιερ Λιγκ με 93.4% συνολικά και 100% στις μακρινές, ξεκινώντας την οργάνωση του παιχνιδιού από πίσω και «στρώνοντας» το παιχνίδι της ομάδας. Τα κατάφερε και κόντρα σε μία δυνατή μεσαία γραμμή στην οποία δεσπόζει ο Γιάγια Τουρέ.
Απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, είδαμε όμως και κάτι διαφορετικό. Στην τριπλέτα πίσω από τον επιθετικό, ξεκίνησε βασικός ο Ράμσεϊ και μάλιστα στα δεξιά. Ο Βενγκέρ το είχε κάνει αυτό άλλες δύο φορές πέρυσι, χωρίς να του δώσει συνέχεια, από τη στιγμή που ο Ουαλός δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε παίκτης για τα άκρα. Ωστόσο, βοήθησε αλλού. Ήταν καλός αμυντικά, τακτικά και είχε 82 πάσες. Μόνο ο Αρτέτα είχε περισσότερες. Η κατοχή που είχαν οι «Κανονιέρηδες» στο πρώτο ημίχρονο, με την οποία αποσυντόνισαν την περσινή πρωταθλήτρια στην έδρα της, οφειλόταν κατά μεγάλο ποσοστό και σε αυτόν. Καθοριστικός στη δημιουργία ήταν για ακόμα μια φορά και ο Καθόρλα, ο οποίος, συν τοις άλλοις, βοηθούσε και στη συνολική αμυντική λειτουργία. Πίεζε τον Γκαρθία, βοηθώντας τον Αρτέτα να απελευθερωθεί. Ο Σάντι έχει τέσσερις τελικές ανά παιχνίδι μέχρι στιγμής στην Πρέμιερ Λιγκ. Μοναδικός που έχει παραπάνω, είναι ο Λέιτον Μπέινς με τις «φαρμακερές» του σέντρες.
Η άμυνα είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, στο οποίο αξίζει να σταθούμε. Αρχικά, οι πλάγιοι μπακ δείχνουν σε κάθε ματς και καλύτεροι. Ο Κιέραν Γκιμπς αυτή τη στιγμή είναι πρώτος στα κοψίματα ανά παιχνίδι με 3.6, ενώ απέναντι στη Σίτι ήταν τρομερός και επιθετικά. Σχεδόν συνέχεια ήταν πάνω από τη μεσαία γραμμή και έτσι η Άρσεναλ κέρδιζε έναν παίκτη στην ανάπτυξη. Σε πολύ καλή κατάσταση όμως είναι ο Τζέκινσον. Ήδη από την προετοιμασία ακουγόταν ότι φέτος θα είναι η χρονιά του και το δείχνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και όλα αυτά σε αναμονή του Σανιά! Από την άλλη, ο Κοσιελνί ήταν ίσως ο καλύτερος παίκτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο του «Etihad», με 12 επεμβάσεις, έξι τάκλιν, ένα γκολ, τέσσερις εναέριες μονομαχίες και δύο σωστά τάκλιν ως τελευταίος αμυντικός!
Πέραν όμως των ατομικών χαρακτηριστικών, τα εύσημα στη βελτίωση της συνολικής αμυντικής λειτουργίας ανήκουν στον Στιβ Μπόουλντ. Ο αντικαταστάτης του Πατ Ράις ως δεξί χέρι του προπονητή της Άρσεναλ έχε επωμιστεί το ρόλο του... αυστηρού για τη βελτίωση της άμυνας. «Ο Στιβ δεν έπαιρνε ρίσκα. Ήρεμα, δυνατά, αποφασισμένα, ποτέ δεν χάνει κεφαλιά. Σκληρός σαν βράχος. Παίρνει την μπάλα και τη δίνει, τέλος της ιστορίας», είχε πει για τον πρώην συμπαίκτη του ο Τόνι Άνταμς. Μαζί, είχαν οδηγήσει την Άρσεναλ στην κατάκτηση του τίτλου το 1990-91, έχοντας δεχθεί μόλις 18 γκολ. Αυτό το χαρακτήρα, θέλει να δώσει και στους νυν αμυντικούς!
Εξ' άρχής για να υπογράψει, ήθελε τις εγγυήσεις ότι θα είχε το ελεύθερο να δουλέψει όπως θα ήθελε στο αμυντικό κομμάτι. Ο Βενγκέρ του τις έδωσε, άλλωστε δεν φημίζεται για την δουλειά του στον συγκεκριμένο τομέα! Η δουλειά του είναι εμφανής, σε μία γραμμή που πέρυσι η ομάδα «πονούσε» πολύ. Θέλει να βλέπει την αμυντική τετράδα ως μία οντότητα, να δουλεύει μαζί, να κινείται μαζί, να καλύπτει μαζί. Και φυσικά υπάρχει τρομερή βελτίωση και στις στημένες φάσεις, όπου πέρυσι... πελαγοδρομούσαν! «Στον Στιβ αρέσει να φωνάζει και να κρατά σε εγρήγορση τους παίκτες. Ο Πατ Ράις, ήταν σαν πατέρας και δεν του άρεσε να μας φωνάζει. Δουλεύουμε πολύ στο όταν χάνουμε την μπάλα και κάνουμε πολύ δουλειά στις σέντρες», τονίζει ο Βόιτσεκ Σέζνι.
Μπροστά, τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Ο Ζερβίνιο ξεκίνησε για ακόμα ένα παιχνίδι στην κορυφή και παρότι αποτελεί τον πρώτο παίκτη σε ντρίμπλες στο Πρωτάθλημα, δεν έχει και τόση ουσία. Η είσοδος του Ζιρού έκανε την άμυνα των Σίτιζενς να νιώσει περισσότερη πίεση. Μην ξεχνάμε όμως ότι έπαιζε απέναντι σε μία άμυνα κλάσης. Κόντρα σε ομάδες με λιγότερες αμυντικές αρετές η κινητικότητα και η ταχύτητά του Ιβοριανού δημιουργούν πολλούς χώρους. Θα είχε, πάντως, τρομερό ενδιαφέρον αυτή η ομάδα με τον Φαν Πέρσι στην κορυφή...
Ας αφήσουμε όμως τα σενάρια. Το θέμα είναι ότι για ένα ημίχρονο, οι Gunners κράτησαν τους «Πολίτες» μακριά από την εστία τους παίζοντας ένα ελκυστικό ποδόσφαιρο κατοχής, με ορθή ανάπτυξη και τρομερή τακτική προσαρμοστικότητα. Αν δεν ήταν η στημένη φάση και η λάθος έξοδος του Μανόνε, θα μιλούσαμε για μια σχεδόν ακίνδυνη Σίτι στο πρώτο μέρος. Ο Μαντσίνι «αναγκάστηκε» να βάλει τον Ρόντγουελ για να δέσει τα χαφ και παρότι το ματς ισορρόπησε, όταν ο ρυθμός του αγώνα ανέβαινε η Άρσεναλ ξεχώριζε. Ένα ζήτημα είναι όταν έχει να αντιμετωπίσει ομάδες πολύ προσεκτικές, που «οχυρώνουν» την άμυνα με μέσους και δεν της δίνουν χώρο. Απέναντι στη Στόουκ και τη Σάντερλαντ, για παράδειγμα δεν κατάφερε να σκοράρει. Σε ανοιχτό γήπεδο όμως και με υψηλό ρυθμό δεν πιάνεται!
Η ομάδα του Βενγκέρ μέχρι στιγμής έχει μόλις δύο γκολ παθητικό, την ώρα που πέρυσι, είχε δεχτεί 14, συν την οκτάρα από τη Γιουνάιτεντ! Παράλληλα, παραμένει αήττητη και ο κόσμος έχει αρχίσει δειλά-δειλά να αναπολεί τους Ιnvincibles του 2004. Η Άρσεναλ παίζει ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο στην εποχή της «ξηρασίας» της, αλλά είναι ακόμα νωρίς και χρειάζεται... μικρό καλάθι. Το πρωτάθλημα έχει ακόμα δρόμο και έχουμε δει αρκετές φορές την αγωνιστική «κοιλιά» της να αποδεικνύεται καταστροφική. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να μην απολαύσουμε την μπάλα των Λονδρέζων, που μόνο... boring δεν τους λες!
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου