Ανώτερη
Το 2008 στο παιχνίδι που η Εθνική μας έδωσε με τη Βοσνία εκτός έδρας κέρδισε με 4-0, χωρίς να είναι καθολικά ανώτερη. Διαιτητής ήταν ένας παλιόφιλος ο Ρώσος Μπασκάκοφ, μόνιμος θαμώνας των ελληνικών νησιών το καλοκαίρι. Μέσα σε ένα γήπεδο κόλαση με τους οπαδούς των γηπεδούχων να ανεμίζουν τούρκικες σημαίες, ο Ρώσος μας έδωσε ένα πέναλτι που πέρασε στην ιστορία! Οι Βόσνιοι, που έπαιζαν όλοι στην επίθεση, έμειναν και με δέκα μετά την αποβολή του σέντερ μπακ Πάπατς, και αφού αρχικά πίεσαν στο τέλος κατέρρευσαν: δέχτηκαν τρία γκολ στο τελευταία οκτώ λεπτά από τον Πατσατζόγλου, τον Σαμαρά και τον Κατσουράνη. Στη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ ήταν πιο προσεκτικοί, αλλά και πάλι είχαν προδοθεί από την άμυνά τους. Τους έβαλε ένα γκολ νωρίς ο Χαριστέας, που πήρε τρία ριμπάουντ στην ίδια φάση (!) κι όταν ισοφάρισαν τους χτύπησαν αμέσως ο Γκέκας και ο «Λύμπε» πριν μειώσει ο Ιμπίσεβιτς. Αλλά τότε είχαν μόνο ταλαντούχους παίκτες, τώρα έχουν και εμπειρία.
Ανοιχτά
Πολλοί λένε ότι η Εθνική μας διευκολύνεται να παίζει με ομάδες που παίρνουν την πρωτοβουλία και συνηθίζουν να παίζουν ανοιχτά – όπως οι Βόσνιοι. Δεν συμφωνώ. Στο μοντέρνο ποδόσφαιρο μπορείς να κερδίσεις μόνο αν η απόδοσή σου είναι η πρέπουσα –οι εποχές που κάποιος μπορούσε να κλέψει ένα ματς, απλώς υποφέροντας ή στερώντας από τον αντίπαλο χώρους δράσης- πέρασαν οριστικά. Δεν είναι απαραίτητο ότι η καλή απόδοση σημαίνει και επιθετικό παιχνίδι: αυτό είναι μια κουταμάρα. Το πώς θα παίξεις δεν προσδιορίζεται από το πόσο θα παίξεις και η ποιότητα δεν προκύπτει απαραίτητα όταν παίξεις πολύ: προκύπτει συνήθως όταν έχεις προικισμένους παίκτες που ξέρουν τι να κάνουν στο γήπεδο. Η Εθνική μας δεν έχει πολλούς σούπερ ταλαντούχους –έχει μάλλον λιγότερους τέτοιους από τη Βοσνία. Ομως πριν χαθούμε στο τι είναι ιδεατό, ας σταθούμε στο τι είναι πρέπον. Η Εθνική του Σάντος για να αποδώσει το ρεαλιστικό ποδόσφαιρο που τόσο αγαπάει ο προπονητής της χρειάζεται δύο πράγματα: οργάνωση (δηλαδή στρατηγική και παίκτες που να μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή) και κίνητρο. Αυτό το κίνητρο το έδωσε στα προηγούμενα προκριματικά η ανανέωση που έξυπνα επιχειρήθηκε. Αλλά τώρα είμαστε ένα βήμα μετά: χρειάζεται σταθερότητα και προσωπικότητα.
Τεράστια
Η απουσία του Παπαδόπουλου είναι τεράστια. Αυτή του Χολέμπας σημαντική, αλλά διαχωρίσιμη. Το ζήτημα σήμερα ωστόσο είναι ποια θα είναι απόδοση αυτών που θα παίξουν: μετράνε οι παρουσίες και όχι οι απουσίες. Ελάχιστοι παίκτες μας είναι στα καλύτερά τους. Ο Παπασταθόπουλος έχει προβλήματα με τη φανέλα της Βέρντερ. Ο Γκέκας δεν έχει σκίσει στη Λεβάντε. Ο Σπυρόπουλος δεν είναι στα καλύτερά του. Στον Κατσουράνη η περιπέτεια με τον ΠΑΟ σίγουρα στοίχισε. Ο «Κάρα» δεν έχει κάνει προετοιμασία. Ο Τοροσίδης και ο Σαμαράς προέρχονται από τραυματισμούς, όπως και ο Σαλπιγγίδης. Στα πολύ καλά τους είναι ελάχιστοι: ο Μανιάτης και ο Μαλεζάς, ο Τζιόλης που βρήκε στην Κύπρο καταφύγιο και ο Καρνέζης. Φτάνουν να σταματήσουν τη μηχανή των γκολ του Σάφετ Σούσιτς; Ειλικρινά δεν ξέρω.
Τακτικά
Περισσότερο από ποτέ η Εθνική μας χρειάζεται απόψε ένα τακτικό ματς. Πρέπει να τρέξει για να περιορίσει τον Μισίμοβιτς, τον Τζέκο, τον Λούλιτς, τον Ιμπισιτς και συγχρόνως να έχει υπομονή για να χτυπήσει την κατάλληλη στιγμή: εύκολο να το λες, όχι και να το κάνεις. Το 2008 στα ματς με τους Βόσνιους η μεγάλη διαφορά ήταν η τακτική ωριμότητα. Αυτή υπάρχει ακόμα, ας ελπίσουμε ότι απόψε θα φτάσει γιατί σε όλα τα άλλα καλύτεροι από τους ενθουσιώδεις Βόσνιους δεν είμαστε…
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου