Στο MLS, το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της Αμερικής, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν τις ομάδες σε άριστη οικονομική κατάσταση , αποφάσισαν να εκχωρήσουν μέρος της εξουσίας επί των συμβολαίων των παιχτών, στην ίδια τη Λίγκα.
Και τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Σε εφημερίδα του Τορόντο γράφτηκε για την τοπική ομάδα μια ιδιαίτερη ιστορία. Η ομάδα του Τορόντο, παρ’ ότι συμφώνησε με τον γνωστό μας από το πέρασμα του στον Ολυμπιακό, Όλοφ Μέλμπεργκ, για να συνεχίσει την καριέρα του στην Αμερική, η Λίγκα αποφάσισε ότι η μεταγραφή δεν θα ολοκληρωθεί. Η αιτιολογία σύμφωνα με το άρθρο της εφημερίδας, ήταν ότι ο Μέλμπεργκ, δε είναι φαντεζί παίχτης και ως ποδοσφαιρικό προϊόν, δεν ανταποκρίνεται στους διαφημιστικούς στόχους του πρωταθλήματος. Το κομμάτι του παζλ, που άκουγε στο όνομα Όλοφ Μέλμπεργκ, δεν αύξανε την αξία του αμερικάνικου ποδοσφαιρικού πίνακα.
Είναι η δεύτερη φορά που το Τορόντο βρίσκεται απέναντι από την Λίγκα, καθώς μια ακόμα φορά, στην περίπτωση του Ντε Ροζάριο, η προσπάθεια ανανέωσης του συμβολαίου του έπεσε στο κενό. Ο παίχτης θα ανανέωνε με αυξημένες αποδοχές, αλλά η MLS δεν το θεώρησε σώφρον, ακυρώνοντας την συμφωνία.
Όποια κι αν ήταν τα κίνητρα της αμερικανικής Λίγκας πάντως, δημιουργείται μια πολύ ενδιαφέρουσα «συμπλοκή», μεταξύ του δικαιώματος της κάθε ομάδας για το πώς θα διαχειριστεί το εμπορικό της όνομα και τα περιουσιακά της στοιχεία, ενάντια στην στιβαρή οντότητα που ακούει στο της ίδιας της Λίγκας του αμερικανικού ποδοσφαίρου. Είναι σίγουρο πως αν οι επιλογές παικτών, βασίζονται στους στόχους μάρκετινγκ που θέτει η Λίγκα και όχι στο εμπορικό όνομα που δημιουργεί ο παίκτης με την παρουσία του στο γήπεδο, θα υπάρξουν πολλά ακόμα «εμπορικά» καβγαδάκια.
Κι αν το MLS μοιάζει (και είναι) ποδοσφαιρικά στην άλλη άκρη του κόσμου και τέτοιες ενέργειες φαίνονται τουλάχιστον ακατανόητες, στα δικά μας Ευρωπαϊκά γήπεδα δεν είναι όλα όσο καλοσχεδιασμένα φαίνονται.
Το ιδιοκτησιακό μοντέλο των Αμερικανών είναι ξένο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και το πώς επηρεάζει το ποδόσφαιρο ως προϊόν δεν είναι ακόμα διακριτό αλλά αρκετά παρεμβατικό. Σε αντίθεση με το MLS, στην Πρέμιερ Λιγκ δεν υπάρχουν τέτοιε περιορισμοί, ούτε η διοργανώτρια αρχή μπορεί να πάρει τέτοια απόφαση. Το Αγγλικό μοντέλο ιδιοκτησίας όμως έχει μελανά σημεία, όπως την κρίση που βίωσε η Λιντς Γιουνάιτεντ, τα οικονομικά προβλήματα της Πόρτσμουθ, αλλά και πρόσφατα αυτά της Σκωτσέζικης Ρέιντζερς που οδηγήθηκε στον υποβιβασμό. Στην Γερμανία τα χρεωστικά ιδιοκτησιακά καθεστώτα είναι απαγορευμένα. Δεν νοείται ιδιοκτησιακό καθεστώς που θα τρέφεται ή θα συντηρεί χρέη προέδρων ή ομάδων Το μεγαλύτερο μέρος της ιδιοκτησίας του συλλόγου βρίσκεται μοιρασμένο σε μέλη του κλαμπ, που πληρώνουν κάθε χρόνο ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να έχουν δικαίωμα στη διοίκηση της ομάδας.
Η αποτύπωση της Άγγλο-Γερμανικής κόντρας με νούμερα σύμφωνα με την Deloitte, αποτυπώνεται ως εξής:
Το 2011 η Μπάγιερν Μονάχου κόστιζε ως ποδοσφαιρικό προϊόν 230.000.000 δολάρια, 13,6 εκατομμύρια περισσότερα από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (148,2$) και την Άρσεναλ (66,2$) μαζί! Ακόμα και η Σάλκε που δεν είναι και η πιο ελκυστική διαφημιστική «κορνίζα», έφτασε το διαφημιστικό και χορηγικό της πακέτο στα 117,7 εκατομμύρια δολάρια. Περισσότερα δηλαδή από ομάδες όπως η Τσέλσι, η Λίβερπουλ, η Τότεναμ και η Μάντσεστερ Σίτυ.
Βέβαια η Πρέμιερ Λιγκ, απολαμβάνει τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές χορηγίες και είναι κατά πολύ μπροστά από τον δεύτερο. Μάλιστα φημολογείται ότι το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο NBC είναι έτοιμο να αγοράσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα του αγγλικού πρωταθλήματος για την τριετία 2013-2016 έναντι 150.000.000 εκατομμυρίων λιρών. Σε τριπλάσια τιμή δηλαδή από το σημερινό συμβόλαιο που κατέχει το δίκτυο FOX. Μα πόσο καλό έχουν κάνει όλα αυτά τα χρήματα στις… Γουλβς και Γουίγκαν όλου του κόσμου;
Στις επόμενες δεκαετίες αναμένεται να αποδειχθεί ποια πολιτική, ποια οικονομική διαχείριση, ποιο ιδιοκτησιακό μοντέλο θα κυριαρχήσει. Ποιος θα συμπληρώσει το παζλ και ποιος θα μετατραπεί σε τουβλάκι από ντόμινο.
πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου