Ο Μιχάλης Τσόχος αναρωτιέται αν είναι απλά η έλλειψη προπονητή, αν
πρόκειται απλώς για ένα κακό φεγγάρι, αν η Ρεάλ και ο Μουρίνιο έχουν
βρει το κουμπί τους ή αν είναι κάτι περισσότερο...
Ναι, της έχει ξανασυμβεί της Μπαρτσελόνα να πάθει δύο τεράστια
στραπάτσα μέσα σε λίγες ημέρες. Της συνέβη και πέρυσι με τον Πεπ
Γκουαρντιόλα, όταν Σάββατο έχασε στο Καμπ Νου το πρωτάθλημα από την Ρεάλ
και Τετάρτη πάλι στο Καμπ Νου το Τσάμπιονς Λιγκ από την Τσέλσι.
Δεν ήταν όμως το ίδιο. Δεν είχε καμία σχέση με αυτό που συνέβη τώρα στα ματς της Μπάρτσα με Μίλαν και Ρεάλ Μαδρίτης. Οταν αποκλείστηκε από την Τσέλσι η Μπάρτσα είχε χαμένο πέναλτι δοκάρια, ένα τσουβάλι χαμένες κλασικές ευκαιρίες για να κάνει το σκορ από 2-1 που ήταν στο ημίχρονο σε 3-1 ή και 4-1. Δεν έμπαινε η μπάλα μέσα όμως και τελικά στις καθυστερήσεις έφαγε ένα ακόμη γκολ για να τελειώσει το ματς 2-2 και να αποκλειστεί λόγω των εκτός έδρας γκολ από την ομάδα του Ντι Ματέο. Οκέι αυτό δεν ήταν απίστευτο, μπορούσε να συμβεί.
Αυτό που έγινε τώρα όμως είναι άλλο. Η Μπάρτσα στα 180 πιο κρίσιμα λεπτά της χρονιάς με την Μίλαν στο Μιλάνο και με την Ρεάλ στο Καμπ Νου, σχεδόν δεν έκανε φάση σε ροή παιχνιδιού. Η ομάδα που σε κάθε, μα κάθε ματς φτιάχνει τουλάχιστον δέκα μεγάλες ευκαιρίες, στα δύο πιο κρίσιμα να μην κάνει καμία; Στο Μιλάνο δεν έκανε καν φάση και με την Ρεάλ είχε μία καλή εκτέλεση φάουλ του Μέσι και ένα γκολ στο 89' όταν τα πάντα είχαν κριθεί και άπαντες είχαν χαλαρώσει.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Ποτέ η Μπαρτσελόνα αυτή την πενταετία της παντοδυναμίας της, δεν έχασε τόσο εύκολα, τόσο, σχεδόν άκοπα για τον αντίπαλο ένα εντός έδρας ματς, όσο αυτό με την Ρεάλ Μαδρίτης. Κι' άλλες φορές, έστω και ελάχιστες αυτή την πενταετία συνέβη να χάσει η Μπάρτσα ένα εντός έδρας κρίσιμο ματς. Σε όλες όμως ο αντίπαλος υπέφερε, στάθηκε τυχερός, σώθηκε από θαύμα και τελικά τα κατάφερε. Στο clasico της Τρίτης αυτή που γλίτωσε με το 3-1 ήταν η Μπάρτσα και όχι η Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι νίκησαν τόσο άνετα, τόσο εύκολα, τόσο εμφατικά που είσαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν έπαιξαν καν με τις μηχανές στο φουλ.
Ναι είναι αλήθεια ότι ο Μουρίνιο έχει κάνει τόση δουλειά αυτές τις περισσότερες από 800 μέρες από τότε που αντιμετώπισε για πρώτη φορά τη Μπάρτσα στο “Καμπ Νου” ως προπονητής της Ρέαλ και έφαγε τα πέντε, που η ψαλίδα όχι απλώς μίκρυνε, αλλά πλέον έχουμε περάσει στο σημείο που αρχίζει να την ανοίγει αυτός. Ναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο έμαθε τι σημαίνει να είσαι leader και έγινε τέτοιος, ναι η Ρεάλ απέβαλε οποιοδήποτε κόμπλεξ κατωτερότητας είχε. Ολα αυτά όμως επί της ουσίας τα έχει καταφέρει ένα χρόνο τώρα, όχι μόνο στο τελευταίο ματς.
Σε αυτό ναι μεν η Ρεάλ ήταν εξαιρετική, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά. Αντίθετα ήταν η πρώτη φορά που η Μπάρτσα ήταν τόσο μα τόσο κακή.
Να φταίει η έλλειψη προπονητή; Είναι το πιο πιθανό σενάριο. Εντάξει η Μπάρτσα πάντα έτσι λειτουργούσε με τον από κάτω να γίνεται ο πρώτος, όταν ο πρώτος έφευγε. Ναι αλλά αυτή τη φορά κανείς δεν πρόλαβε να προετοιμαστεί. Σε δύο τρία χρόνια πιθανόν ο Ζόρντι Ρόουρα να ήταν έτοιμος για τον πρώτο πάγκο, τώρα μάλλον δεν είναι. Οπως δεν είναι εύκολο ο πρώτος προπονητής να βλέπει τις προπονήσεις από την τηλεόραση να δίνει οδηγίες από το τηλέφωνο όντας στη Νέα Υόρκη. Είναι μία τεράστια δυσλειτουργία που δεν γίνεται να μην έχει επηρεάσει την ομάδα.
Είναι όμως μόνο αυτό; Δύσκολο. Μήπως φταίει αυτό το τρικ με το “κλουβί” που στήνουν οι ομάδες γύρω από τον Μέσι με δύο και τρεις παίκτες, ώστε να μην παίζει ποτέ ένας με έναν. Κι' αυτό δύσκολο. Κι' 'αλλοι το δοκίμασαν στο παρελθόν αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Κι' ακόμη κι αν τελικά είναι αυτό, σίγουρα η Μπάρτσα και ο Μέσι θα βρουν το αντίδοτο πολύ σύντομα.
Μήπως υπήρξε κορεσμός; Μα μέσα σε 10 μέρες και ενώ μέχρι τότε πήγαινε πιο τρένο από ποτέ; Πολύ δύσκολο.
Μήπως είναι κακό το φεγγάρι; Δεν αποκλείεται, αλλά τόσο κακό για όλους μαζί. Διότι προχθές τα φώτα έπεσαν στον Πουγιόλ και τον Μέσι που εμφανίστηκαν ως οι χειρότεροι. Δηλαδή ο Πικέ ήταν καλός ή μήπως θυμάστε πιο αόρατο Τσάβι από αυτόν που είδαμε σε αυτό το clasico.
Γενικά αυτή η εμφάνιση της Μπάρτσα ήταν πάρα πολύ μακριά από τα πιο χαμηλά στάνταρ αυτής της ομάδας την τελευταία πενταετία. Και δεν θα σήκωνε τόση κουβέντα αν δεν έρχονταν μία εβδομάδα μετά την εξίσου αδιανόητα κακή εμφάνισή της στον αγώνα με τη Μίλαν.
Οπως και να το κάνουμε η Μπάρτσα είναι για πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια, όχι απλώς στα σχοινιά, αλλά και χτυπημένη τόσο άσχημα που το νοκ άουτ μοιάζει εύκολο για τους αντιπάλους της. Το ερχόμενο Σάββατο στο 'Μπερναμπέου” και μετά από λίγες ημέρες στη ρεβάνς με την Μίλαν θα έχει τις δύο τελευταίες ευκαιρίες της για να επιστρέψει, αλλιώς την χρονιά που θα πάρει το πιο εύκολο πρωτάθλημα της Ιστορίας της, κανείς δεν θα μπορεί να την χαρακτηρίσει επιτυχημένη...
Δεν ήταν όμως το ίδιο. Δεν είχε καμία σχέση με αυτό που συνέβη τώρα στα ματς της Μπάρτσα με Μίλαν και Ρεάλ Μαδρίτης. Οταν αποκλείστηκε από την Τσέλσι η Μπάρτσα είχε χαμένο πέναλτι δοκάρια, ένα τσουβάλι χαμένες κλασικές ευκαιρίες για να κάνει το σκορ από 2-1 που ήταν στο ημίχρονο σε 3-1 ή και 4-1. Δεν έμπαινε η μπάλα μέσα όμως και τελικά στις καθυστερήσεις έφαγε ένα ακόμη γκολ για να τελειώσει το ματς 2-2 και να αποκλειστεί λόγω των εκτός έδρας γκολ από την ομάδα του Ντι Ματέο. Οκέι αυτό δεν ήταν απίστευτο, μπορούσε να συμβεί.
Αυτό που έγινε τώρα όμως είναι άλλο. Η Μπάρτσα στα 180 πιο κρίσιμα λεπτά της χρονιάς με την Μίλαν στο Μιλάνο και με την Ρεάλ στο Καμπ Νου, σχεδόν δεν έκανε φάση σε ροή παιχνιδιού. Η ομάδα που σε κάθε, μα κάθε ματς φτιάχνει τουλάχιστον δέκα μεγάλες ευκαιρίες, στα δύο πιο κρίσιμα να μην κάνει καμία; Στο Μιλάνο δεν έκανε καν φάση και με την Ρεάλ είχε μία καλή εκτέλεση φάουλ του Μέσι και ένα γκολ στο 89' όταν τα πάντα είχαν κριθεί και άπαντες είχαν χαλαρώσει.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Ποτέ η Μπαρτσελόνα αυτή την πενταετία της παντοδυναμίας της, δεν έχασε τόσο εύκολα, τόσο, σχεδόν άκοπα για τον αντίπαλο ένα εντός έδρας ματς, όσο αυτό με την Ρεάλ Μαδρίτης. Κι' άλλες φορές, έστω και ελάχιστες αυτή την πενταετία συνέβη να χάσει η Μπάρτσα ένα εντός έδρας κρίσιμο ματς. Σε όλες όμως ο αντίπαλος υπέφερε, στάθηκε τυχερός, σώθηκε από θαύμα και τελικά τα κατάφερε. Στο clasico της Τρίτης αυτή που γλίτωσε με το 3-1 ήταν η Μπάρτσα και όχι η Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι νίκησαν τόσο άνετα, τόσο εύκολα, τόσο εμφατικά που είσαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν έπαιξαν καν με τις μηχανές στο φουλ.
Ναι είναι αλήθεια ότι ο Μουρίνιο έχει κάνει τόση δουλειά αυτές τις περισσότερες από 800 μέρες από τότε που αντιμετώπισε για πρώτη φορά τη Μπάρτσα στο “Καμπ Νου” ως προπονητής της Ρέαλ και έφαγε τα πέντε, που η ψαλίδα όχι απλώς μίκρυνε, αλλά πλέον έχουμε περάσει στο σημείο που αρχίζει να την ανοίγει αυτός. Ναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο έμαθε τι σημαίνει να είσαι leader και έγινε τέτοιος, ναι η Ρεάλ απέβαλε οποιοδήποτε κόμπλεξ κατωτερότητας είχε. Ολα αυτά όμως επί της ουσίας τα έχει καταφέρει ένα χρόνο τώρα, όχι μόνο στο τελευταίο ματς.
Σε αυτό ναι μεν η Ρεάλ ήταν εξαιρετική, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά. Αντίθετα ήταν η πρώτη φορά που η Μπάρτσα ήταν τόσο μα τόσο κακή.
Να φταίει η έλλειψη προπονητή; Είναι το πιο πιθανό σενάριο. Εντάξει η Μπάρτσα πάντα έτσι λειτουργούσε με τον από κάτω να γίνεται ο πρώτος, όταν ο πρώτος έφευγε. Ναι αλλά αυτή τη φορά κανείς δεν πρόλαβε να προετοιμαστεί. Σε δύο τρία χρόνια πιθανόν ο Ζόρντι Ρόουρα να ήταν έτοιμος για τον πρώτο πάγκο, τώρα μάλλον δεν είναι. Οπως δεν είναι εύκολο ο πρώτος προπονητής να βλέπει τις προπονήσεις από την τηλεόραση να δίνει οδηγίες από το τηλέφωνο όντας στη Νέα Υόρκη. Είναι μία τεράστια δυσλειτουργία που δεν γίνεται να μην έχει επηρεάσει την ομάδα.
Είναι όμως μόνο αυτό; Δύσκολο. Μήπως φταίει αυτό το τρικ με το “κλουβί” που στήνουν οι ομάδες γύρω από τον Μέσι με δύο και τρεις παίκτες, ώστε να μην παίζει ποτέ ένας με έναν. Κι' αυτό δύσκολο. Κι' 'αλλοι το δοκίμασαν στο παρελθόν αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Κι' ακόμη κι αν τελικά είναι αυτό, σίγουρα η Μπάρτσα και ο Μέσι θα βρουν το αντίδοτο πολύ σύντομα.
Μήπως υπήρξε κορεσμός; Μα μέσα σε 10 μέρες και ενώ μέχρι τότε πήγαινε πιο τρένο από ποτέ; Πολύ δύσκολο.
Μήπως είναι κακό το φεγγάρι; Δεν αποκλείεται, αλλά τόσο κακό για όλους μαζί. Διότι προχθές τα φώτα έπεσαν στον Πουγιόλ και τον Μέσι που εμφανίστηκαν ως οι χειρότεροι. Δηλαδή ο Πικέ ήταν καλός ή μήπως θυμάστε πιο αόρατο Τσάβι από αυτόν που είδαμε σε αυτό το clasico.
Γενικά αυτή η εμφάνιση της Μπάρτσα ήταν πάρα πολύ μακριά από τα πιο χαμηλά στάνταρ αυτής της ομάδας την τελευταία πενταετία. Και δεν θα σήκωνε τόση κουβέντα αν δεν έρχονταν μία εβδομάδα μετά την εξίσου αδιανόητα κακή εμφάνισή της στον αγώνα με τη Μίλαν.
Οπως και να το κάνουμε η Μπάρτσα είναι για πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια, όχι απλώς στα σχοινιά, αλλά και χτυπημένη τόσο άσχημα που το νοκ άουτ μοιάζει εύκολο για τους αντιπάλους της. Το ερχόμενο Σάββατο στο 'Μπερναμπέου” και μετά από λίγες ημέρες στη ρεβάνς με την Μίλαν θα έχει τις δύο τελευταίες ευκαιρίες της για να επιστρέψει, αλλιώς την χρονιά που θα πάρει το πιο εύκολο πρωτάθλημα της Ιστορίας της, κανείς δεν θα μπορεί να την χαρακτηρίσει επιτυχημένη...
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου