Διαβάζοντας τη συνέντευξη του Γιάννη Αλαφούζου μου ήρθαν στο μυαλό τρία πράγματα:
Γράφει ο Θανάσης Λιοντζόπουλος. 1-Το ένα είναι ότι σχεδόν κανείς παράγοντας του ποδοσφαίρου και μάλιστα έχοντας πακτωλό εκατομμυρίων, δεν έγινε ήρωας και πέτυχε τουλάχιστον σε όλους τους στόχους του, μέσα σε διάστημα λίγων μηνών. Είτε αυτός λεγόταν Γιώργος Βαρδινογιάννης, Παύλος Γιαννακόπουλος, είτε Ρομάν Αμπράμοβιτς! Για τις εξαιρέσεις δεν θα ασχοληθούμε, γιατί πρέπει να γράψουμε σελίδες για το πως και γιατί.
2-Το δεύτερο είναι ότι θέλει να παίξει μία παρτίδα ή περισσότερες με τους υπόλοιπους χωρίς όμως τα χαρτιά να είναι σημαδεμένα. Θέλει να ακολουθήσει τη σωστή οδό που οδηγεί όχι απόλυτα στις επιτυχίες, αλλά στην υγεία και θεωρεί ότι λίγο-πολύ όλοι μεσομακροπρόθεσμα θα βγουν κερδισμένοι. Φτάνει να το καταλάβουν. Ο Αλαφούζος δείχνει να διακατέχεται από μία ειλικρίνεια και αυτό έχει φανεί και σε άλλες συνεντεύξεις (οπως αυτή στην Πράσινη ή τοποθετήσεις του, ωστόσο για το ελληνικό ποδόσφαιρο, που όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ, ότι υπάρχει παρασκήνιο, αυτό μοιάζει με ρομαντικό σενάριο. Είναι σκληρός ο χώρος του ποδοσφαίρου, ειδικά για νέους και άπειρους παράγοντες, είναι σαν να βγάζεις ένα νέο καπετάνιο στο πρώτο μεγάλο του ταξίδι στον ωκεανό. Πάντα, καιροφυλακτούν οι αναποδιές, ο καιρός έχει πολλές φορές άσχημα γυρίσματα, μεσοπέλαγα…
Θυμάμαι κάποτε έναν άλλον ρομαντικό στο χώρο του μπάσκετ τον Γιάννη Φιλίππου ο οποίος στη συνέχεια έριξε μαύρη πέτρα πίσω του, προλαβαίνοντας ωστόσο να κάνει την ΑΕΚ ξανά βασίλισσα, έστω και για κάποια χρόνια. Η ειλικρίνειά του για μειώσεις μισθών, είχε τότε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, ο κόσμος της Ενωσης δεν του είχε σταθεί όσο μπορούσε και όμως φάνηκε εντέλει, ότι τα λόγια του ήταν… σοφά. Ένας άλλος ήταν ο Ευάγγελος Μυτιληναίος στον Ηρακλή που μετά τρία χρόνια προεδρίας έφυγε άρον- άρον, χάνοντας πολλά λεφτά που είχε ρίξει στο σύλλογο αυτός ο δαιμόνιος επιχειρηματίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κατηγορείται ακόμη από οπαδούς του συλλόγου ότι ήταν ένας από τους βασικούς λόγους της κατρακύλας και υποβιβασμού της ομάδας, καθώς όπως υποστηρίζουν έμειναν χρέη και κινούσε τα νήματα κρυφά.
3-Το τρίτο είναι ότι ο Αλαφούζος δεν το παίζει ηγέτης, πρόεδρος με Π κεφαλαίο και προσπαθεί να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Βέβαια, αυτό δεν μπορεί ούτως ή άλλως να το κάνει, καθώς δεν έχει βάλει χοντρά το χέρι στην τσέπη και γιατί είναι οι οικονομικές συνθήκες τέτοιες, που δεν επιτρέπουν να είναι τόσο… γαλαντόμος. Ίσως και να μην μπορεί. Με λίγα λόγια δεν προσπαθεί να γίνει… Νικόλας Πατέρας
Ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού κάνει λάθη και μόνον όποιος δεν δουλεύει δεν κάνει λάθη. Αυτός ξέρει να κάνει μόνο κριτική για τους άλλους. Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι στενοχωρημένος, αλλά φαίνεται να έχει κατανοήσει και την κατάσταση. Έχει κάτι να περιμένει (Λεωφόρο, εξέλιξη νέων παιδιών, διόρθωση λαθών, προπονητή), αλλά σίγουρα θα κρίνει πολύ πιό αυστηρά τον Αλαφούζο στη συνέχεια. Νομίζω ότι θα πάρει δεύτερη ευκαιρία, καθώς δεν υπάρχει, αυτή τη στιγμή και άλλη λύση.
Eν κατακλείδι, θα θυμηθούμε μία φράση συνεργάτη του Γιάννη Αλαφούζου «τα καρπούζια γίνονται το καλοκαίρι», αυτή τη φορά ο σχεδιασμός, οι κινήσεις θα πρέπει να είναι τόσο σωστές, τα λάθη λιγότερα, ώστε ανοίγοντας στη μέση το φρούτο να είναι ώριμο και γλυκό. Και… κατακόκκινο μόνο το καρπούζι!
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου