Ο… Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής παραδέχεται ένα κατεβατό από λάθη. Αναγνωρίζει σφάλματα, παραλείψεις, καθυστερήσεις αποφάσεων. Οικτίρει εαυτόν και αλλήλους για την αποπομπή του Καραγκούνη, την παροχή άπλετου χρόνου στον «παππού Ζεσουάλδο» για την οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος της Παιανίας κι ενώ ο ίδιος αυτός άνθρωπος, ο Πορτογάλος προπονητής – καθ’ ομολογία πάντα – τους έριξε σε τεράστιες μεταγραφικές λούμπες το καλοκαίρι και αποδείχθηκε ανίκανος να διαχειρισθεί το φτωχό, πλην «τίμιο» έμψυχο δυναμικό του συλλόγου!
Παραδέχεται επίσης ότι η ομάδα για την οποία «χαίρεται όλη η Ελλάδα που την έχει» - σύμφωνα με το ρεφρέν του ύμνου των παλιών, καλών, περασμένων, ρομαντικών εποχών της – έκανε «άθλια παιχνίδια». Ότι αλλιώς ανέμεναν τη χρονιά και αλλιώς τους βγήκε.
Ακόμα ότι «το όνειρο Βοτανικός» είναι μάλλον άπιαστο, ότι δεν ήταν μόνο ο Καραγκούνης, ο φυσικός αρχηγός του Παναθηναϊκού, αλλά και άλλοι, πρωτοκλασάτοι παίκτες-σημαίες, που υπό φυσιολογικές συνθήκες και όχι μέσα σε ένα «νοσηρό» και… παλαβό περιβάλλον θα απολάμβαναν τιμές και δόξες, οδηγήθηκαν βάναυσα στην πόρτα της εξόδου, επειδή… δεν τους σήκωνε το κλίμα (βλέπε Βύντρα)! Για να αναρωτιέται βέβαια ο κάθε λογικά σκεπτόμενος οπαδός του «τριφυλλιού»: «Κι εσύ σαν διοίκηση, τι κάνεις τέλος πάντων; Άγεσαι και φέρεσαι; Δεν έχεις γνώμη, δεν έχεις αποφασιστικότητα, πυγμή, δυνατότητα επιβολής, σχέδιο, οργάνωση;»!
Για μια ομάδα, λοιπόν, που ο ίδιος ο διαχειριστής της, ο επικεφαλής του διοικητικού σχήματος, ο κυβερνήτης δηλαδή, ομολογεί κυνικά τα πλείστα όσα σφάλματά του, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το πλοίο να βρει ξέρα, δεν παραλείπει να αναζητήσει το… κλασικό σωσίβιο λασπολογίας και παραπληροφόρησης, που λέγεται – τι άλλο; - Ολυμπιακός! Σαν να σου λέει ότι «ναι μεν προσκρούσαμε σε ύφαλο, αλλά… ήρθε ο ύφαλος πάνω μας, δεν κατευθύναμε εμείς εκεί το βαπόρι»! Μου θυμίζει έναν θείο μου, «δεινό χειριστή» του βολάν, που κάποτε μπόρεσε το απονενοημένο: Έκανε μανούβρα και όπισθεν σε μια τεράστια αλάνα και πήγε και τράκαρε με τον πίσω προφυλακτήρα, στον κορμό ενός και μοναδικού δέντρου που χωρούσε μέσα στην άπλα! Κι ύστερα ζητούσε και… τα ρέστα από το φυτό!
Και δώσ’ του κλαυθμό και οδυρμό. Μαύρο δάκρυ και σκούξιμο ότι η διαιτησία «παίζει» Ολυμπιακό, ότι ο απόλυτος κυρίαρχος των τίτλων κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες είναι ταυτόχρονα και ο… καταστροφέας του ελληνικού ποδοσφαίρου, ότι δεν είναι μια, δεν είναι δυο, δεν είναι τρεις, οι 15 από τις 17 «ερυθρόλευκες» κατακτήσεις πρωταθλημάτων είναι… κάλπικες και η όλη εικόνα… πλασματική!
Ντέρμπι για την 5η θέση σε… ψυχρό μέτωπο
Αν δεν είναι να γελάει κανείς, είναι σίγουρα να… ψάχνεται, να αναρωτιέται, να απορεί, να εξίσταται: Ποιος τα υποστηρίζει όλα αυτά; Η ηγεσία του Παναθηναϊκού, που επί των ημερών της η ομάδα κοντεύει να εξαντλήσει κάθε αρνητικό ρεκόρ από τότε που ιδρύθηκε;
Ο επικεφαλής ενός συλλόγου που ασφαλώς και γεννήθηκε για να διεκδικεί τίτλους και τρόπαια και έχει καταντήσει στο σημείο να θεωρεί «επιτυχία» την… κατάληψη της 5ης θέσης, παίζοντας… ντέρμπι με τον ΠΑΣ Γιάννινα για να πλασαριστεί στα πλέι οφ;
Είναι άραγε δυνατό να τις «τρώει» ο οπαδός του ΠΑΟ όλες αυτές τις ασύμβατες, ασύνδετες και φαιδρές δικαιολογίες, βλέποντας την ομάδα του να μαραζώνει καθημερινά και να βυθίζεται σε… ιστορικά χαμηλά βαρομετρικά, πλησιάζοντας τους… 40 πόντους απόσταση από την κορυφή του πρωταθλήματος και τον Ολυμπιακό;
Να ικανοποιείται με την αιχμαλωσία του σε ένα ασταμάτητο «κυνήγι μαγισσών» για το παρασκήνιο και τις ύπουλες μεθοδεύσεις στο ποδόσφαιρο από την «εταιρία δολοφόνων του» η οποία – κατά ένα… μαγικό τρόπο – δρα παντού, πάντα και έναντι οιασδήποτε ανίερης πράξης για λογαριασμό των συμφερόντων του Ολυμπιακού;
Κάποτε δεν θα αντέξει η φουκαριάρα, η… κατσίκα με τόσα που έχει ακούσει και θα διαμαρτυρηθεί πια: «Δεν μασάω ταραμά»!
Υ.Γ.: Το προεδρικό άνοιγμα στον κόσμο του Ολυμπιακού δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο. Είναι ωστόσο ένα ακόμα πρωτοπόρο, καινοτόμο για τα ελληνικά ποδοσφαιρικά δρώμενα, καθώς και αποτελεσματικό-εποικοδομητικό, κρίνοντας από την επιτυχία των προηγούμενων.
Επί των ημερών Βαγγέλη Μαρινάκη, οι συνδεσμίτες, οι οργανωμένοι φίλοι της ομάδας, είναι τύποι και υπογραμμοί. Εκστρατείες στην περιφέρεια, εκδρομές σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Ευρώπης έχουν απαρέγκλιτο ειρηνικό χαρακτήρα. Το Καραϊσκάκη είναι φόβητρο για τους αντιπάλους, διακρίνεται όμως και από ευπρέπεια συμπεριφοράς. Έλλειψη κρουσμάτων βίας-χουλιγκανισμού (μοναδική εξαίρεση το επεισοδιακό ντέρμπι του 2011 όπου οι όποιοι ανεγκέφαλοι είχαν εισβάλλει στον αγωνιστικό χώρο, εντοπίστηκαν και απομονώθηκαν, γι’ αυτό και δεν επαναλήφθηκε παρόμοιο περιστατικό).
Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δουλεύει διαρκώς σε αυτό τον τομέα. Κάνει συχνές επαφές, ανοιχτές συναντήσεις, μιλάει με τους οργανωμένους και - υπό την δημοκρατική έννοια της έκφρασης… - τους ελέγχει.
Πρόσφατα διεύρυνε τους ορίζοντες επικοινωνίας της ΠΑΕ με τον «έξω κόσμο», δειπνώντας με τους κατόχους των VIP διαρκείας και από απόψε «απλώνεται» προς το ευρύτερο λαϊκό φάσμα. Γιατί στο λιμάνι και… το βουνό πάει στον Μωάμεθ! Όταν υπάρχει οργάνωση, όραμα, ευρωπαϊκό σχέδιο και διοικητική ικανότητα…
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου