O Χρήστος Σούτος γράφει στο sport-fm.gr για τα ζητήματα που γέννησε η 29η αγωνιστική της Σούπερ Λίγκας.
Η κιτρινόμαυρη τραγωδία
Στο ΟΑΚΑ παίχτηκε η τελευταία πράξη του δράματος της φετινής τραγικής χρονιάς για την ΑΕΚ. Η ομάδα που μόλις το περασμένο Σάββατο συμπλήρωσε 89 χρόνια ζωής, ένδοξης ιστορίας και προσφοράς στον ελληνικό αθλητισμό και στην κοινωνία γενικότερα δέχθηκε από τους ίδιους τους φιλάθλους της την χαριστική βολή στην υπόθεση παραμονή. Με την εισβολή τους στο τερέν του Ολυμπιακού Σταδίου της στέρησαν την δυνατότητα, με τις όποιες πιθανότητες είχε, να διεκδικήσει την νίκη- παραμονή στο τελευταίο παιχνίδι της περιόδου στο Περιστέρι κόντρα σε έναν αδιάφορο Ατρόμητο περιμένοντας από τους πράσινους την ίδια ώρα να κάνουν το καθήκον τους απέναντι στην Βέροια. Σαφώς και οι εν λόγω εισβολείς δεν αποτελούν την πλειοψηφία των αγνών ΑΕΚτζήδων που από το βράδυ της Κυριακής ζουν το δράμα του υποβιβασμού της αγαπημένης τους ομάδας, που λόγω των δυσβάσταχτων χρεών της μπορεί να την οδηγήσει ακόμα χαμηλότερα, εκτός επαγγελματικών πρωταθλημάτων.
Οι ευθύνες για την κατάντια του ιστορικού συλλόγου πολλές και αφορούν αρκετούς. Πρωτίστως τους μετόχους της που έβλεπαν το καράβι να βουλιάζει και παρέμεναν προκλητικά αμέτοχοι. Οι πρόεδροι της ΑΕΚ από το 2004 και μετά, δηλαδή μετά την υπαγωγή στο άρθρο 44, που ο καθένας από την μεριά του έβαλε το λιθαράκι του για την καταστροφή. Ο Ντέμης, που παρέκκλινε από το αρχικό του πλάνο φορτώνοντας την ΑΕΚ με μεγάλα συμβόλαια.
Ο Αδαμίδης που αφού " έχασε" επί των ημερών του η ομάδα τη ρύθμιση με το ελληνικό δημόσιο αναρωτιόταν τι είδους ομάδα θέλει ο κόσμος και πανηγύρισε ένα κύπελλο σαν να κατέκτησε η ΑΕΚ και γω δεν ξέρω τι. Ο Δημητρέλος που επί των ημερών του έπεσε η ομάδα, ίσως να μπορούσε να του αποδώσει κανείς τις λιγότερες ευθύνες μέχρι την περασμένη εβδομάδα. Με παίκτες χωρίς προσωπικότητα και εμπειρίες έπρεπε να επενδύσει στο μέγεθος του Λίνεν και όχι να του τραβάει το χαλί δεχόμενος τα καπρίτσια των νέων παικτών.
Η αντικατάσταση του Λίνεν και η πρόσληψη του Δέλλα αντί του Γερμανού ήταν δεδομένα λάθος, αφού έδωσε ουσιαστικά συγχωροχάρτι στα αμούστακα παιδάκια των αποδυτηρίων και μετέθεσε όλων τις ευθύνες για το αγωνιστικό ναυάγιο στον αποχωρήσαντα κόουτς. Το χειρότερο, όμως, είναι πως η διοίκηση με την κίνηση αυτή, όπως φάνηκε από τα γεγονότα, το μόνο που αναζητούσε ήταν μια κάποια "Ιφιγένεια" στο πρόσωπο των παλαιμάχων της ομάδας σε περίπτωση που κάτι στράβωνε. Η απουσία, άλλωστε, όλων των νυν παραγόντων από το γήπεδο την Κυριακή ήταν τουλάχιστον εκκωφαντική. Αλλά και οι παλαιοί παράγοντες δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Περιμένω να δω πως θα ενεργήσουν τώρα με τη διαφαινόμενη διάλυση προ των πυλών, αλλά κυρίως πως θα εξηγήσουν στον απλό φίλαθλο της ΑΕΚ την απουσία πρωτοβουλιών την περίοδο της κρίσης.
Οι πράσινες προοπτικές
Πάμε τώρα στο μεγαλύτερο, βάση ονομάτων και όχι ενδιαφέροντος ματς της αγωνιστικής, όπου είδαμε και ακούσαμε διάφορα. Οι πράσινοι έβγαλαν πάθος και αγωνιστική πειθαρχία στο πλάνο του Γιάννη Βονόρτα δημιουργώντας αρκετά προβλήματα στους γηπεδούχους, που πριν την έναρξη περίμεναν ένα εύκολο απόγευμα. Με το παιχνίδι των αντεπιθέσεων και με άξονα τη συμπαγή μεσαία γραμμή τους έκαναν ευκαιρίες, ειδικά αυτή του Ζέκα μετά το τραγικό λάθος του Μανωλά, άνετα μπαίνει στο βίντεο με αυτές που δεν χάνονται και που φτιάχνεται στο τέλος της κάθε σεζόν. Για ένα ακόμα ντέρμπι, πέρα από αυτό του πρώτου γύρου και τις αναμετρήσεις με τον ΠΑΟΚ, τον Ατρόμητο και τον Αστέρα που βρίσκονται υψηλότερα από τον Παναθηναϊκό στην βαθμολογία, φάνηκαν τα προτερήματα, αλλά και οι δεδομένες αδυναμίες του τριφυλλιού. Αν οι υπεύθυνοι του ποδοσφαιρικού τμήματος δεν εστιάσουν στα εμφανή προβλήματα που παρουσιάζει η ομάδα, αλλά περιοριστούν στα όποια θετικά δείγματα υπάρχει ο κίνδυνος να δούμε μια από τα ίδια και την επόμενη σεζόν.
Είναι δεδομένο, πως το υπάρχον υλικό δεν είναι για πέταμα αλλά στερείται συγκεκριμένων λύσεων ειδικά στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού. Αν ο Παναθηναϊκός θέλει να πετύχει τους όποιους στόχους του την επόμενη χρονιά θα πρέπει να βρει παίκτες με επιθετικές αλλά και οργανωτικές αρετές. Ποδοσφαιριστές που να μπορούν να μεταφέρουν γρήγορα και σωστά την μπάλα από την άμυνα στην επίθεση. Αν οι πράσινοι καταφέρουν να κρατήσουν τον Σισοκό, τον Καρνέζη και τον Μαυρία, τους μόνους από το υπάρχον ρόστερ με αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, και μπορέσουν να προσθέσουν σε αυτούς ορισμένους Έλληνες δοκιμασμένους παίκτες συν λίγες αλλά ποιοτικές προσθήκες ξένων, είναι δεδομένο πως θα παρουσιάσουν καλύτερο σύνολο και θέαμα του χρόνου.
Δεν χρειάζεται η ομάδα ξένους τύπου Εσπάρθα, Καζιγιάμα ή Κάιπερ απλά για να λέει πως κάνει μεταγραφές. Ποδοσφαιριστές όπως ο Κόρμπος, ο Φυντανίδης, ο Αλβάρεζ, ο Περόνε, ο Ουσέρο και ο Φωτάκης και εφικτές λύσεις είναι και μπορούν αποδεδειγμένα να προσφέρουν περισσότερα από τους προαναφερθέντες. Στα θετικά της σεζόν που μας αποχαιρετά η παρουσία του Βονόρτα, νομίζω πως με βάση τις λύσεις που ακούγονται χίλιες φορές να του δοθεί μια ευκαιρία, άλλωστε γνωρίζει άριστα τι σημαίνει Παναθηναϊκός, Παιανία, τι υπάρχει στις ακαδημίες, και η αγωνιστική ανάσταση του Φιγκερόα, που δείχνει πως μπορεί να αποτελέσει μια καλή και σχετικά φθηνή λύση για του χρόνου. Βονόρτας για προπονητής και Ρότσα για τεχνικός διευθυντής και πάμε μπροστά με πλάνο τριετίας.
Ο κόκκινος παραλογισμός
Σε ένα πρωτάθλημα, που το κατακτά με χαρακτηριστική άνεση και με ιλιγγιώδη διαφορά από τον αιώνιο αντίπαλο του, θα περίμενε κανείς οι φίλαθλοι του να είναι απόλυτα ευχαριστημένοι. Αντ' αυτού όμως το βράδυ της Κυριακής, ειδικά μέχρι να ισοφαρίσει ο Μήτρογλου, η ατμόσφαιρα στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης μόνο ειδυλλιακή δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Για μια ακόμα φορά από μερίδα του κόσμου των ερυθρολεύκων ακούστηκαν αποδοκιμασίες εναντίον του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ για την ακολουθούμενη πολιτική του στα μεταγραφικά, αλλά και στη στελέχωση της ομάδας γενικότερα.
Με την λήξη του αγώνα η ΠΑΕ με ανακοίνωση της φρόντισε να τονίσει την δυσαρέσκεια της για τα φαινόμενα αυτά. Θα πει κανείς πως έχει απόλυτο δίκιο, κυρίως λόγω εποχής και καταστάσεων που ζούμε στο περιβάλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η αλήθεια όμως είναι κάπου στη μέση. Σαφώς και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού επενδύει χρήματα στο σύλλογο, αλλά είναι και ο μόνος από το εγχώριο πρωτάθλημα που ξεκινά με μια αφετηρία τουλάχιστον 30 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, λόγω Champions League και ιδιόκτητου γηπέδου, κάτι που οι άμεσοι ανταγωνιστές του δεν έχουν.
Επομένως είναι φυσιολογικό ο κόσμος να απαιτεί περισσότερα. Άλλωστε το καλύτερο είναι ο εχθρός του καλού. Επίσης φέτος είναι κάτι παραπάνω από εμφανές πως έγινε σημαντική μείωση του μπάτζετ της ομάδας σε όλα τα επίπεδα, από την θέση του προπονητή, τις μεταγραφές, τις αντικαταστάσεις των πωληθέντων ή αποχωρησάντων ποδοσφαιριστών. Μην ξεχνάτε πως οι Μιραλάς, Τοροσίδης, Μακούν, Ουρμπάιθ και Μαρκάνο αντικαταστάθηκαν από τον...........κανένα. Οι φωνές διαμαρτυρίας των φιλάθλων του σχεδόν μόνιμου πρωταθλητή Ελλάδας δεν εστιάζουν στην εντός συνόρων παρουσία τόσο, όσο στην ευρωπαϊκή προοπτική του συλλόγου που μετά από την περυσινή πορεία φέτος ξεθώριασε αρκετά. Όταν τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια έχεις κατακτήσει δεκαπέντε τίτλους είναι λογικό να αναζητάς νέα κίνητρα ως φίλαθλος. Η ευρωπαϊκή παρουσία είναι ένα από αυτά. Όταν λοιπόν ως διοίκηση επιλέγεις να αποψιλώσεις το ρόστερ πρέπει να περιμένεις και τις αντιδράσεις από τον κόσμο.
Οι..... υπόλοιποι
Στα υπόλοιπα, Άρης, Βέροια, ΟΦΗ και Πανθρακικός ελέω ΑΕΚ κοιμούνται πια ήσυχοι. Ο ΠΑΟΚ πήρε την δεύτερη θέση και με νίκη την τελευταία αγωνιστική θα μπει με παραπάνω βαθμούς στα play- off, ο Αστέρας περιμένει το κύπελλο και ο Ατρόμητος ξεκίνησε την εποχή Παράσχου με θετικό πρόσημο. Τα Ιωάννινα είναι πλέον μια μεθυσμένη πολιτεία, αρκεί το όνειρο να μην χαθεί λόγω αδειοδότησης, η Κέρκυρα παρέδωσε μαθήματα ποδοσφαιρικής αξιοπρέπειας και ο νεοφώτιστος Πλατανιάς ανανέωσε την παρουσία στα μεγάλα σαλόνια για μια ακόμα σεζόν, όπως και οι Λεβαδειακός, Πανιώνιος και Ξάνθη με τους ακρίτες να ακουμπούν την προνομιούχο πρώτη πεντάδα. πηγή: sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου