Η άφιξη του Γκραντ τότε, που ήταν αρκετά έξυπνος για να μην αλλάξει κάτι δραστικά, επανέφερε την Τσέλσι σε τροχιά πρωταθλητισμού και ας μη λησμονούμε πως αν δεν γλιστρούσε στο κρίσιμο πέναλτι ο Τέρι στη Μόσχα, ο Ισραηλινός θα είχε καταφέρει να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ!
Η Τσέλσι πορεύτηκε πολλά χρόνια με εκείνη την πεπατημένη που της έμαθε ο Μουρίνιο. Τώρα η επιστροφή του στο Λονδίνο, επανακαθορίζει τις προτεραιότητες. Η νέα Τσέλσι θα είναι απρόβλεπτη, έχω την εντύπωση, ακόμη και για τον ίδιο τον προπονητή της!
Φυσικά ο Μουρίνιο δεν θα νιώσει φέτος την πίεση για πρώτη φορά. Πλην όμως άλλη η πίεση που είχε στη Μαδρίτη και άλλη αυτή που θα βιώσει στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Ναι, τον αγαπάνε και τον περίμεναν όπως τον Μεσσία, αλλά η ομάδα έχει πια απαιτήσεις και δεν είναι αυτή που αποζητούσε απλά τίτλους μέσα σε μία ανομβρία δεκαετιών, όπως όταν την ανέλαβε! Η νέα Τσέλσι του Μουρίνιο θα έχει άραγε εξτρέμ, όπως η εξαιρετική πρώτη διετία του εκεί, με τον Νταφ και τον Ρόμπεν να ανακατεύουν τις άμυνες; Θα πάει μήπως σε ένα πιο κόμπακτ σύστημα που θα βασίζεται στα χαφ; Θα βρει κάποιον τόσο αποτελεσματικό όπως ήταν ο Εσιέν εκείνη τη μαγική περίοδο πριν επτά χρόνια; Τα χρόνια πέρασαν και για τον Ασλεϊ Κόουλ, που για μία δεκαετία υπήρξε ο κορυφαίος αριστερός μπακ στη Βρετανία, αλλά και για τον Φρανκ Λάμπαρντ, ο οποίος αν και χαφ έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου. Και βέβαια δεν υπάρχει πια ένας αντίστοιχος Ντιντιέ Ντρογκμπά.
Η Τσέλσι που ξέραμε από το προηγούμενο πέρασμα του Μουρίνιο δεν ήταν θεαματική, ούτε έκανε πράγματα έξω από το προβλέψιμο, ωστόσο ήταν άκρως αποτελεσματική. Είχε κατορθώσει να δημιουργήσει μία ομάδα που να φτύνεις αίμα να σκοράρεις εναντίον της. Σε ολόκληρη την ιστορία του ποδοσφαίρου άλλωστε, ωραία είναι τα μεγάλα λόγια για νίκες με γκολ και θέαμα, όμως την αληθινή διαφορά την έκαναν πάντα οι άμυνες. Οταν δεν τρως γκολ, τότε είσαι στον σωστό δρόμο. Και αν διαθέτεις ποδοσφαιριστές που έχουν επαφή με τα δίχτυα, τότε είναι θέμα χρόνου να το καταφέρεις και να πάρεις τους βαθμούς.
Φυσικά η ομάδα που σχεδιάζει τώρα, θα έχει ατελείωτο ταλέντο γιατί διαθέτει πάμπολλα νέα παιδιά που ήδη ξεχώρισαν τα τελευταία χρόνια και ίσως να είναι πιο ριψοκίνδυνη, παρ' όλα αυτά οι βασικές αρχές του Special One θα παραμείνουν. Η άμυνα θα είναι πάντα το κλειδί ή για να ακριβολογούμε, ο τρόπος άμυνας αφού στο δικό του τρόπο παιχνιδιού δεν χωράνε «επιβάτες», αλλά μόνο εργάτες! Η ομάδα θα κρατάει χώρους, πιθανώς θα παίζει άμυνα πιο ψηλά από το 2004 και το 2005, αλλά πρώτος στόχος θα είναι μόνιμα να εκμεταλλεύεται κλεψίματα της μπάλας και να βγάζει επίθεση σε ανοιχτό γήπεδο.
Τα ταλέντα πάντα κάνουν κάτι από ένστικτο, ωστόσο ο Μουρίνιο είναι αυτός που επανέφερε στη μόδα κάτι που έλεγε και ο Ερνστ Χάπελ πριν από τέσσερις δεκαετίες, πως το ποδόσφαιρο βασίζεται στη μνήμη του παιχνιδιού. Οταν μία ομάδα έχει δουλέψει πολύ στις προπονήσεις και έχει γίνει συνήθεια ένα σύστημα, μία κίνηση, μία ανάπτυξη, τότε πολύ ευκολότερα ανακαλείς την ώρα του αγώνα μία επιλογή υπό πίεση. Και φυσικά πάντα οι καλοί παίκτες θα έχουν και δεύτερο και τρίτο πλάνο μέσα στο παιχνίδι. Εκείνο φυσικά που θα κάνει πολύ γρήγορα θα είναι να αρχίσει τα mind games ειδικά τώρα που λείπει πια ο σερ Αλεξ.
Ο Μουρίνιο άλλωστε δεν ενδιαφέρεται για την εικόνα που βγάζει προς τα έξω. Προτιμά τον ήδη πεπατημένο και σίγουρο δρόμο του «όλοι είναι εναντίον μας», κάτι που ο Φέργκιουσον για περισσότερα από 20 χρόνια χρησιμοποίησε εξαιρετικά, όπως και ο Κένι Νταλγκλίς στις μέρες της βασιλείας του στο «Ανφιλντ» στα 80's και παλιότερα ο Ντον Ρέβι στη Λιντς Γιουνάιτεντ, ο Μπράιαν Κλαφ στη Νότιγχαμ Φόρεστ. Ακόμη και εκτός Αγγλίας τα παραδείγματα είναι πολλά. Ο Τζιοβάνι Τραπατόνι στη Γιουβέντους που κατακτούσε τα πάντα στη δεκαετία του '80, ο Αρίγκο Σάκι στη Μίλαν, ο Ούντο Λάτεκ στην Μπάγερν το 1974 όταν ανέβηκε για πρώτη φορά στον θρόνο της Ευρώπης, ο Ερνστ Χάπελ στο Αμβούργο, ο Ζουμπέλντια στην Εστουντιάντες, ο Μπιάνκι στην Μπόκα Τζούνιορς. Πάντα λειτουργούσε ενωτικά μέσα στα αποδυτήρια για μία ομάδα. Αυτή η αίσθηση πως είμαστε μόνοι μας απέναντι σε μία... συνωμοσία κάνει κάθε παίκτη να είναι στην τσίτα! Και ο Μουρίνιο αυτό το παιχνίδι το παίζει καλύτερα από τον καθένα!
Παρ' oλα αυτά ωστόσο η καινούργια Τσέλσι του Μουρίνιο, θα κριθεί πολύ γρήγορα για το κατά πόσο θα μπορέσει να είναι ανταγωνιστική. Δεν είναι θέμα μεταγραφών, ούτε αν θα εκμεταλλευτεί καλύτερα ο Πορτογάλος το ρόστερ από τον Ντι Ματέο και τον Μπενίτεθ, αλλά καθαρά ζήτημα ψυχολογίας. Πέρυσι η Τσέλσι δεν ήταν χειρότερη της Σίτι ούτε κατά τόσο πολύ υστερούσε της Γιουνάιτεντ ώστε να είναι εκτός μάχης τίτλου πριν τα Χριστούγεννα. Αλλωστε μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου προηγείτο με τέσσερις πόντους διαφορά στην Πρέμιερ Λιγκ. Αν κάνει ένα ανάλογο ξεκίνημα και φέτος, μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας του Μουρίνιο στον πάγκο θα είναι αυτόματα πρώτο φαβορί. Αλλά αυτή την ώρα που κάνουμε κουβέντα νομίζω πως η καινούργια Τσέλσι είναι ένα μεγάλο αίνιγμα για όλους, ακόμη και για τον ίδιο τον τεχνικό της!
ΠΗΓΗ: SportDay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου