Τα κάλαντα στον τάφο του Μίκη!!

Με την ευκαιρία των γενεθλίων του Θεοδωράκη παίρνει θέση στον ίσκιο του ο Αποδυτηριάκιας… Σήμερα Δευτέρα 29 Ιουλίου έχει γενέθλια ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας. Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε το 1925 και πριν από 88 χρόνια, σα σήμερα εκείνες οι άγνωστες δυνάμεις που αποφασίζουν γι’αυτόν τον αγιασμένο τόπο ξανάδωσαν την ευλογία τους. Μας χάρισαν τον Μίκη Θεοδωράκη, που μαζύ με τις γήινες αδυναμίες του έχει θέση παντοτινή στον Όλυμπο του ελληνισμού.

Σκέπτομαι την ημέρα του θανάτου του, πάνω στο φέρετρό του πόσα θα του πει η σημερινή ξευτυλισμένη Ελλάδα, που δεν έχει το δικαίωμα να τον τιμήσει. Επειδή δεν στάθηκε στο ύψος του. Επειδή όσο ζούσε, όσο ζει, στην πράξη, δεν έχει αναγνωρίσει το μεγαλείο του, το μνημείο πολιτισμού που είναι η τεράστια μουσική του.

Έτσι συμβαίνει και με τους Μεγάλους. Τους πολύ Μεγάλους. Τους αληθινά και αιώνια Μεγάλους. Περιμένουν το θάνατό τους για να μιλήσουν για την απώλειά τους οι νάνοι.

Πριν από ενάμισυ χρόνο περίπου, μαζύ με Ηλία Μπαζίνα, Φίλιππα Συρίγο και Νίκο Μάλλιαρη, τον επισκεφθήκαμε στο σπίτι του, στην Ακρόπολη, και για δυο τρεις ώρες με ξαναγέννησε. Με τη διαύγεια του πνεύματος του, το κουράγιο ζωής και όλα όσα άγνωστα και άγραφα μας είπε για Κωνσταντίνο Καραμανλή, Ανδρέα Παπανδρέου και τους «δικούς» του της Αριστεράς, ιστορίες που ο ίδιος έζησε από πρώτο χέρι.

Για τον οπαδό του Ολυμπιακού και της αριστεράς Μίκη Θεοδωράκη, γράφει ο apodytiriakias.gr
Δεν κατάλαβα ποτέ την ανάμιξη του Μίκη Θεοδωράκη με την πολιτική και, μάλιστα, την τόσο έντονη και ασταμάτητη κομματική του δράση. Δεν του το έχω συγχωρήσει ποτέ. Και δεν τον δικαιολογώ επειδή πράγματι έχει μια βαθειά ανάγκη και ένα είδος υποχρέωσης να αγωνισθεί για τα κοινά. Όχι, κύριε.

Είσαι ο Μίκης Θεοδωράκης. Η πολιτική σου προσφορά στο κοινωνικό σύνολο μόνο με τη μουσική σου έχει καταγραφεί και είναι αξεπέραστη. Τι θες και μπερδεύεσαι με τα περιττώματα της κομματικοκρατίας. Απαράδεκτο.

Ακούω το Άσμα Ασμάτων, σε ποίηση Ιάκωβου Καμπανέλλη, με την Μαρία Φαραντούρη και, αφού κλείσω πόρτες και παράθυρα, παραδίνομαι σ’ ό,τι βγάζει από μέσα μου αυτή η συνταρακτικά γλυκειά μουσική, που γεννήθηκε από αντίδραση απέναντι στο κακό και η μουσική μαγεία του με παίρνει και με πάει προς τα εκεί που ακούει κάποιες φωνές μόνο αυτός, ο Μίκης…

Γράφω για τον Μίκη Θεοδωράκη, που από σήμερα άρχισε να περπατάει τις ημέρες του 89ου χρόνου της πλούσιας ζωής του. Είναι αριστερός, δεν θέλω να το ακούω. Είναι οπαδός του Ολυμπιακού, δεν θέλω να το ξέρω. Για μένα είναι Έλληνας. Είναι, δηλαδή, πάνω από κόμματα, ομάδες, λαούς, αιώνες, διότι ‘Ελληνας είναι μία έννοια διεθνής, υπερεθνική, διαχρονική. Είναι μία πνευματική έννοια, πανανθρώπινη που στη βάση της προσκυνάει την πολιτιστική έκρηξη την περίοδο της κλασικής αρχαιότητας στην Ελλάδα.


Πηγή: gazzetta.gr