Ο ΠΑΟ είναι μια ομάδα που...!!

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τον Παναθηναϊκό, με αφορμή την πιεστική κατάσταση που διαμορφώνεται, λίγο πριν από τον δεύτερο μεταγραφικό κύκλο της ομάδας.

Εφτασε στο αποκορύφωμά της λοιπόν η γκρίνια των φίλων του Παναθηναϊκού για το καλοκαίρι. Εχω την αίσθηση ότι αυτό είναι το timing του “πικ” του ξενερώματος και της μουρμούρας. Δέκα ημέρες χωρίς μισή μεταγραφή, “σάρωμα” Ολυμπιακού, πώληση Καρνέζη, οκτώ γκολ σε τρεις ημέρες, Μπεργκ στα “πιτς”, λίγα πράγματα από Μέντες – Μπαϊράμι, δεν θέλει και πολύ... Αρχίζουν να βγαίνουν από το “απυρόβλητο” και συγκεκριμένοι παίκτες (Καπίνο επί παραδείγματι, καλό θα του κάνει) και ο Αναστασίου. Νωρίς άρχισε ο χορός για όλους αφού ανέβηκαν στην πίστα. Εντύπωσή μου είναι ότι ανεξάρτητα από τις μεταγραφές που έρχονται, οι επόμενες 4-5 ημέρες (μετά και την αποψινή επιστροφή της αποστολής) είναι κρίσιμες σε επίπεδο επιλογών και αποφάσεων Αλαφούζου – Αναστασίου – Νταμπίζα. Ας επιχειρήσουμε να τα βάλουμε κάτω, σε μια προσπάθεια ανάδειξης και κάποιων όχι και τόσο φανερών πτυχών, επιχειρώντας να δούμε κάτω από την επιφάνεια...

• O Παναθηναϊκός ήταν, είναι και θα είναι μια “εύθραυστη” ομάδα. Δυο διαδοχικές “τεσσάρες” σε φιλικά ματς από ομάδες “μεσαίου βεληνεκούς” σε Τουρκία και Γαλλία δεν περνούν... απαρατήρητες. Δημιουργούν κλυδωνισμούς. Επηρεάζουν. Εκτός όλων των άλλων, ο Παναθηναϊκός ζει στην Ελλάδα. Οχι στο Βέλγιο, στην Ελβετία, στο Λουξεμβούργο. Στην Ελλάδα, όπου υπάρχουν οπαδοί καιmedia με συγκεκριμένη νοοτροπία που δεν αλλάζει.
• Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα με τεράστιο “ειδικό βάρος” που βιώνει τη σεζόν του αδίστακτου “μνημονίου” («Ξεχνάτε σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Ακόμα δίνει τη μάχη για την επιβίωση. Ο Παναθηναϊκός για τον οποίο συζητάμε δεν είναι ο κανονικός Παναθηναϊκός. Είναι ειδικές οι συνθήκες. Πολλές φορές μας ασκείται άδικη κριτική και πρέπει όλοι να το αναλογιζόμαστε αυτό. Εγώ παριστάνω την τρόικα στον Παναθηναϊκό, Ήξερα ότι θα δεχτώ έντονη κριτική, αλλά δεν τέθηκε καν δίλημμα τότε γιατί δεν υπήρχε άλλος, 1/2/2013, Γιάννης Αλαφούζος). Αυτό το “μνημόνιο” το βιώνουν με διαφορετικό τρόπο πολλές ομάδες μεγάλου ή μικρότερου βεληνεκούς στην Ελλάδα. Αλλες με υποβιβασμούς, άλλες με περικοπές μεταγραφών, άλλες με διάλυση. Στον Παναθηναϊκό, όμως, τα πάντα (όχι παράλογα) μεγαλοποιούται! Διότι μόλις το 2009 η ομάδα έφτανε μια ανάσα από τον προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, την επόμενη έπαιρνε νταμπλ και το καλοκαίρι έγραφε πανελλήνιο ρεκόρ εισιτηρίων διαρκείας.
• Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα της οποίας οι οπαδοί κουβαλούν αμέτρητα απωθημένα. Ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία. Αλλος με τους Βαρδινογιάννηδες, άλλος με τους πολυμετοχικούς, έχει πολλά “θέματα” και με το πρόσφατο και με το απώτερο παρελθόν του. Το μεταβατικό στάδιό του θα είναι ΣΚΛΗΡΟ (http://www.gazzetta.gr/stili/s-eretika/article/525490/o-pao-den-tha-ginei-aek-alla ). Η συντριπτική πλειονότητα των οπαδών του είναι “καλομαθημένοι”. Δεν είναι“ατσαλωμένοι” στα βάσανα, όπως ο ΑΕΚτσής, ο ΠΑΟΚτσής, ο φίλος του Αρη.
• Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που έχει καινούριο προπονητή, καινούριο τεχνικό διευθυντή, καινούριο ρόστερ. Ολα μαζί! Και μάλιστα πολλοί απ' αυτούς δεν είναι μόνο καινούριοι. Είναι και “παρθένοι”.
• Ειδικά για το ρόστερ, ο Παναθηναϊκός, ακόμη και με Μπεργκ, νέο στόπερ, νέο χαφ και εξτρέμ αν πωληθεί ο Μαυρίας, έχει στην ενδεκάδα του ΕΝΑΝ περυσινό βασικό. ΕΝΑΝ! Τον Ζέκα. Σε δεύτερο επίπεδο (κατά σειρά) Τριανταφυλλόπουλος, Καπίνο και Σπυρόπουλος έχουν... κάποιες παραστάσεις. Δεν το λες και σύνηθες...
• Επιπρόσθετα: ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα με ΠΕΝΤΕ ΝΕΟΥΣ ΒΑΣΙΚΟΥΣ στην άμυνά του και καινούριο αμυντικό χαφ!! Εκ των οποίων, όταν θα αποκτηθεί ο (μάλλον έμπειρος) στόπερ, θα αποτελείται από έξι καινούριους, εκ των οποίων τουλάχιστον οι 3/6 (Μέντες,στόπερ, Νάνο) δεν θα είναι πιτσιρίκια.
• Αλλιώς η ζωή μας πήγε: Το αρχικό πλάνο με κορμό τεσσάρων έμπειρων Ελλήνων (Καρνέζης, Μόρας, Γιούρκας, Καραγκούνης) διαλύθηκε. Υποχρεωτικά, ο Παναθηναϊκός κατέφυγε σε άλλες επιλογές. Τροφή προς σκέψη (για το αν και κατα πόσο προσαρμόζεσαι στα καινούρια δεδομένα που προκύπτουν το καλοκαίρι ανάλογα με τις εξελίξεις, αν και σε ποιο βαθμό ανατρέπεις τον αρχικό σχεδιασμό σου, ανάλογα με τις απαιτήσεις) για τη συζήτηση που έχει ανοίξει και τον προβληματισμό που αναπτύσσεται σχετικά με δύο κομβικά ζητήματα.
• Το πρώτο: μένει σταθερός ο Αναστασίου στο 4-3-3, το οποίο εμφανώς δεν μπορεί να υποστηρίξει στην ανασταλτική λειτουργία της μια ομάδα που δέχεται 8 γκολ και συνολικά 14 φάσεις (χθες στο α' ημίχρονο ότι πήγαινε μέσα “έγραφε”, αλλά με την Ελάζιγκσπορ οι Τούρκοι μπορούσαν να πετύχουν και... 7 γκολ). Η' αναθεωρεί – τουλάχιστον μέχρι να... συγκεντρωθεί όλο το ρόστερ και να αποκτήσει στοιχειώδη “χημεία” (δηλαδή από τον Οκτώβριο και έπειτα).
• Το δεύτερο: επιμένει ο Παναθηναϊκός στην αρχική επιλογή του για τους 7 “κομμένους”; Η', δεδομένων των δυσκολιών σε συγκεκριμένες θέσεις, βάζει νερό στο κρασί του με 2-3 εξ' αυτών (Βιτόλο; Σο; Τοτσέ;) προτείνοντάς τους “εδώ και τώρα” νέο συμβόλαιο και υπογραφή με λιγότερα χρήματα, επικοινώντας στο κοινό του και την (όποια) πρόταση και την (όποια) απάντηση των παικτών, προκειμένου να είναι όλα ξεκάθαρα;
• Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει σε μια “ιδιαίτερη” για όλους έδρα. Και όταν λέμε για όλους, εννοούμε για όλους: παίκτες και προπονητές ΠΑΟ και αντιπάλων, διοικούντες, οπαδούς, διαιτητές, δημοσιογράφους, για τους πάντες. Η έδρα πλέον παίζει πολύ πιο ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ (θετικά ή αρνητικά θα φανεί στο χειροκρότημα) στην εξέλιξη των αγώνων. 8.000 οπαδοί στο ΟΑΚΑ είναι “νέκρα”. 8.000 οπαδοί στη Λεωφόρο θα... δούμε τι είναι.
  Το σημαντικότερο: ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα χωρίς ΟΡΑΜΑ. Διότι ο στόχος της “επιβίωσης” δεν συνιστά όραμα για τον οπαδό της ομάδας, ανεξαρτήτως της συνομοταξίας στην οποία ανήκει. Γιατί νομίζετε ότι η συμφωνία και η (επικείμενη) αγορά του “Απήλιον” πανηγυρίστηκε ή έστω έγινε δεκτή με χαμόγελα και “μπράβο” σχεδόν από όλους τους φίλους της ομάδας; Επειδή... αποκυρύχθηκε ο “Βαρδινογιαννισμός”; Οχι. Επειδή ήταν μια απόφαση με τσαμπουκά και αποφασιστικότητα και τόλμη, παράλογη για τα τωρινά οικονομικά δεδομένα του συλλόγου, που δίνει ΟΡΑΜΑ και ΕΛΠΙΔΑ. Αν για τους περισσότερους αποτελούσε πραγματικό ΣΤΟΧΟ η επιβίωση της ομάδας και αυτό γινόταν το ΟΡΑΜΑ τους για μια τριετία, η ζωή δεν θα ήταν τόσο σκληρή γι' αυτή την ομάδα. Μα, αυτό είναι απλώς ανέφικτο.
  Υ.Γ.: Επειδή το βλέπω από πολλούς στους... “εμφύλιους του πληκτρολογίου”. Είναι δικαίωμα του καθενός να γκρινιάζει, να πικραίνεται και να το εξωτερικεύει όπως γουστάρει, είτε πάρει είτε δεν πάρει εισιτήριο διαρκείας, είτε δώσει στην ομάδα 50, 300, 1.000, είτε 3.000 ευρώ. Ουδείς μπορεί να απογορεύσει στον καθένα να εκφράσει τη γνώμη του, ούτε αποκτά κάποιος δικαίωμα κριτικής μόνο αν συμβάλει στην προσπάθεια μιας ομάδας που χρειάζεται περισσότερο παρά ποτέ τον ανώνυμο φίλο της. Ο καθένας έχει τη δική του οπαδική συνείδηση: αυτή και μόνο αυτή και όχι παντός είδους συμφέροντα (πρέπει να) του υπαγορεύει πώς θα αντιμετωπίζει τα γεγονότα και την καθημερινή ιστορία της ομάδας του, όπως επιθυμεί. Το κακό για τους Πράσινους είναι ότι τα “παναθηναϊκόμετρα” ξαναβγαίνουν. Και ως γνωστόν, ο εμφύλιος είναι ό,τι χειρότερο και ο βασικός λόγος – σε πολλές διαφορετικές μορφές και σε διαφορετικά πεδία – που αυτή η ομάδα έφτασε εδώ που έφτασε.

Πηγή: gazzetta.gr