Το λαϊκό σύμβολο που λεγεται Ολυμπιακός!

Ο Αποδυτηριακιας μιλάει για τον Ολυμπιακό που τον είπαν Θρύλο και τους Ολυμπιακους του σήμερα...

Τι θα πει Ολυμπιακός; Πάρε τη πρωτη τσεκουριά στο κεφάλι, για να μαθεις να μιλάς. Να μου πεις οτι είσαι γάβρος και να μη ξέρεις ποιά είναι, τι είναι η ομάδα σου. Και σε τι διαφέρει από τον Παναθηναϊκό. Από το αιώνιο αντίπαλο.
Θα γελάσουν τα τσιμέντα χα, χα, χα και χου, χου, χου με την απαντηση που θα σου δώσουν περισσότεροι από 90 από τους 100 γάβρους νέας γενηάς, όταν τους ρωτήσεις "Τι είναι Ολυμπικός;"
Τον είπαν Θρύλο επειδή την πρώτη ουσιαστικα μεταπολεμική δεκαετια οι ποδοσφαιριστές με την ερυθρολευκη, η σειρά του Ανδρέα Μουράτη, αγωνιζόντουσαν παλληκαρίσια, με αυτοθυσία, και έδωσαν δικαιολογημένα την εικόνα ομάδας λαϊκής και ηρωϊκής καταγωγης.
Μουράτης, Κοτριδης, Μπέμπης, Δαριβας, Πολυχρονίου, Ρωσίδης, Σούλης, Υφαντης είναι ονόματα που προκαλούν ανατριχίλα στους παληάς κοπής ολυμπιακούς. Είναι οι παίκτες που τα έδιναν όλα και έπαιζαν για την τιμή της φανέλλας. Είχαν διαπαιδαγωγήσει την εξέδρα να απαιτεί απο την  ομάδα επιθετικό ποδόσφαιρο και τσαμπουκά.
Σήμερα; Το τι αντιπροσωπεύει το λαϊκό σύμβολο που λέγεται Ολυμπιακός δεν το γνωρίζουν ούτε οι οπαδοί της, ούτε ο πρόεδρος της, κρίνοντας από το πως τον διαχειρίζεται και αγωνιστικά και επικοινωνιακά.

Γιατί είναι υγιές να γίνεσαι αντι-Ολυμπιακός, γράφει ο apodytiriakias.gr

Ο Ολυμπιακός είναι η δημοφιλέστερη ομάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί της την αγαπάνε περισσότερο απ’ ότι οι παναθηναϊκοί τη δική τους ομάδα. Λέμε ότι ο Ολυμπιακός, και δεν συζητείται αυτό, απλά έχει τους περισσότερους οπαδούς.

Κάτι σημαίνει αυτό. Γιατί ο Ολυμπιακός μαγνητίζει περισσότερο; Γιατί στρατολογεί περισσότερους αρρώστους; Δεν νομίζω ότι «φταίει» τέλος πάντων πως αυτό οφείλεται στο ότι η εν λόγω ομάδα έχει πάρει τους περισσότερους τίτλους, και πρωταθλήματα και κύπελλα. Ίσως είναι κάτι άλλο.

Ίσως το κόκκινο χρώμα. Το χρώμα που το είχαν όλες, μα ΟΛΕΣ, όλες χωρίς μια εξαίρεση οι αυτοκρατορίες και στρατοκρατορίες που εμφανίστηκαν στην Ιστορία από την αρχαιότητα.

Να, όμως, που κατά καιρούς ο Ολυμπιακός αποτελεί αντικείμενο μίσους. Περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα. Μισητός, όχι απλά αντιπαθής. Να, μια ένδειξη ότι ο κόσμος, ότι ο άνθρωπος δεν έχει αλλοτριωθεί εντελώς. Ακόμα το καλό κυριαρχεί. Ακόμα το κακό, το ύποπτο είναι καταδικαστέο.

Τι εννοείς, αποδυτηριάκια. Ο Ολυμπιακός είναι βρώμικος; Δεν υπάρχουν βρώμικες ομάδες, υπάρχουν διοικήσεις που κινούνται στο παρασκήνιο. Τις διοικήσεις, άλλωστε, πολύ εύκολα τις φτύνουν και οι οπαδοί της ομάδος, όχι μόνον οι αντίπαλοι.

Τι υπονοείς, αποδυτηριάκια; Είναι βρώμικη η διοίκηση του Ολυμπιακού; Αν πούμε ναι ή, όχι τότε βγαίνουμε εκτός θέματος. Σημασία έχουν οι εντυπώσεις που γεννιούνται στον κόσμο. Δεν χρειάζεται, δεν αισθάνεται ο κόσμος την ανάγκη να γνωρίζει τι συμβαίνει πίσω από τις κουρτίνες. Εύκολα, άδικα ίσως, με ένστικτο που λένε ή, όχι , βγάζει το δικό του συμπέρασμα.

Κρίνουμε τη ψυχολογία της μάζας. Και το συναίσθημα της αποστροφής, του μίσους που απλώνεται στις μάζες όταν θαρρούν πώς μια ομάδα σπρώχνεται πλάγια, πονηρά. Αυτό, λέω εγώ, από μια άποψη είναι υγεία. Όπως θα ήταν τουλάχιστον μελαγχολικό να κρατούσε αδιάφορη στάση ο κόσμος, ο ουδέτερος κόσμος, ο αντίπαλος του Ολυμπιακού οπαδικός κόσμος, αν θαρρούσε ότι ο Κόκκαλης ή, ο Μαρινάκης κινούσαν τα νήματα στο χώρο. Ότι έπαιρναν τα πρωταθλήματα με αλεπουδιάρικο τρόπο. Και ο κόσμος, χαλαρός και ψύχραιμος, σφύριζε αδιάφορα. Ε, τότε ένα από τα δυο θα συνέβαινε.

 Ή, ο κόσμος αδιαφορούσε για τη διαφθορά, είτε στο ποδόσφαιρο, είτε γενικώτερα στο δημόσιο βίο. Είτε ο κόσμος συνειδητά και με ωριμότητα γνώριζε ότι καμμία λαϊκή δυσφορία δεν φρενάρει τον εξουσιαστή στο χώρο του ποδοσφαίρου. Δεν τελειώσαμε.


Πηγή: gazzetta.gr